Lançargues

Lançargues; Lansargues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa de Sant Martin de Lançargues.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 39′ 09″ N, 4° 04′ 25″ E
Superfícia	18,39 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 16 m; 8 m; 0 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Parçan	Camarga;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 343	Montpelhièr;
Canton; 3419	Mauguiò;
Intercom; 243400470	Comunautat d'aglomeracion dau País de l'Òrt;
Cònsol	Michel Carlier ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	3 106 ab. Evolucion de la populacion; 3 149 ab.
Densitat	161,77 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	lançargòu, lançargòla
Còde postal	34130
Còde INSEE	34127
	www.lansargues.fr

Vila d'Occitània

Lançargues (Lansargues en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

La comuna es situada en Pichòta Camarga entre l'Estanh de l'Òrt e las Cevenas.

Toponimia

La prononciacion es [lansargé] (Ernèst Negre, Revue internationale d'Onomastique XVII, p.22). Las fòrmas ancianas son : villam que appellatur Lanzanegues (varianta : Lauzargues), ville de Lanzanegues (varianta : Lauzargues), villa de Lanzanegues en 1152, ad Lanzanegues en 1153, ad Lanzaneges en 1161, de Lanssanicis, de Lansanicis, sense data [sègle XII ?], la bailia de Lanzanicis au sègle XII, prioris de Lancanicis en 1222, de Lansanicis en 1226, Lancergas en 1226, prior de Lansanicis, de Lanzanicis en 1228, de Lansaneges en 1230, de Lansanicis en 1289, de Laussanicis, de Lausanicis en 1295, prior de Lauranicis en 1392, de Lansanicis, a la fin dau sègle XIV, Lansargues en 1526, Lanssargues en 1626, Lensargues en 1678-1700, Lansargues en 1648, 1740-60, en 1770-71 (mapa de Cassini)^[1].

Segon Dauzat, Lançargues ven del nom latin d'òme Lancius, Lantius, amb lo doble sufixe -anicum^[2]; segon Hamlin, Lançargues ven dau gentilici latin Lantius, amb lo sufixe -anicis^[1]. Per de rasons foneticas, lo sufixe -anicis emplegat sistematicament per Hamlin permet pas de menar a -argues; lo cal remplaçar per lo sufixe -anicos segon Joan Pèire Chambon^[3]. Lançargues èra una proprietat galloromana^[1].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dei cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Michel Carlier	PS	quadre
1999	2008	Francis Bérard	PS
març de 1977	1999	Michel Lazerges	PS

1958	1962	Pierre Grasset-Morel	Centre Democrata	deputat

mai ? de 1925	?	Jean Alès	PRRRS	deputat
	1925
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2975, totala: 3029

1 454

1 449

1 488

-

1 655

-

-

1 725

-

1 500

Cercar

2 491

2 583

2 619

2 648
2 676

2009

2010

2 677
2 705

2 744
2 773

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 3106 abitants e la densitat èra de 168,9 ab/km².

Luòcs e monuments

Personatges celèbres

Alexandre Langlada, escrivan occitan

Veire tanben

Comunas d'Erau

Liames extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 206
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 383, a Lancé
↑ https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 251

Portal de Lengadòc

[frh-1] 1,0 ^1,1 et ^1,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 206

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 383, a Lancé

[3] ttps://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 251

[1]

[2]

[3]