Sant Joan de Vedats

Sant Joan de Vedats; Saint-Jean-de-Védas
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa Sant Joan Baptista.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 34′ 38″ N, 3° 49′ 29″ E
Superfícia	12,89 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 65 m; 40 m; 4 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 343	Montpelhièr;
Canton; 3444	Latas (Montpelhièr-8 abans 2015);
Intercom; 243400017	Montpelhièr Mediterranèa Metropòli;
Cònsol	François Rio ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	10 452 ab. Evolucion de la populacion; 10 645 ab.
Densitat	664,62 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Védasien (en francés)
Còde postal	34430
Còde INSEE	34270

Vila d'Occitània

Sant Joan de Vedats (Saint-Jean-de-Védas en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : S. Johannis de Vedace en 1095, parochia S. Johannis de Vadatio en 1165, ecclesiam S. Johannis de Vedatio en 1165-67, parrochia... S. Johannis de Vedaz en 1194, ad S. Johannem de Vedaz, a Vedaz, inter Vedaz et Bejaneges, au sègle XII, ecclesie S. Johannis de Vedascio en 1245, de Vedacio en 1247, villa S. Johannis de Vedacio en 1272, decimaria S. Johannis de Vedatio, dominia castri de Terrallo et de Vedassio en 1288, domo S. Johannis de Vedascio en 1308, bajulis... S. Johannis de Vedacio en 1335, St Jean de Vedaz en 1626, St Jean de Vedas en 1648, 1740-60, 1770-71 (mapa de Cassini)^[1].

Segon Dauzat e Rostaing, Sant Joan representa l'ebrèu Johannes, nom de Joan Baptista e de Joan l'Evangelista^[2] (mai sovent lo primièr dins los vocables de glèisas).
Segon Hamlin, Veda(t)s ven probablament dau plurau de l'ancian occitan vedat, del latin vetatum « [terren] defendut (mai que mai per l'apasturatge) » (Levy , PSW. VIII , p.600); lo tèrme Védas sembla èsser present sonque dins l'airal montpelhierenc^[3].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	2026	François Rio	divèrs esquèrra	foncionari territoriau
2009	2020	Isabelle Guiraud	UMP, LR, puèi divèrs drecha	expèrta-comptabla
1989	2009	Jacques Atlan	PS	avocat, conselhièr generau (1995-2015)
	1989
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 8567, totala: 8807

628

662

703

-

864

-

-

858

-

1 772

2 086

3 529

4 284

5 390

8 056

8 585

8 653

8 761
8 921

2009

2010

8 818
8 981

8 716
8 960

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 10452 abitants e la densitat èra de 810,86 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 358
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 605
↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 419

Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Sant Joan de Vedats.

Portal de Lengadòc

[1] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 358

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 605

[3] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 419

[1]

[2]

[3]