Vilamanha (l'Argentièira)

Aqueste article es un esbòs.

Podètz partejar vòstras coneissenças en lo melhorant (cossí ?).

Vilatge d'Occitània

Vilamanha (l'Argentièira)
Villemagne-l'Argentière

Vista generala

Geografia fisica

Coordenadas

43° 37′ 07″ N, 3° 07′ 13″ E

Superfícia

8,06 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

481 m
193 m
187 m

Geografia politica

França

Clarmont d'Erau (Sant Gervais abans 2015)

Intercom
243400546

CC de Grand Òrb

Cònsol

Olivier Roubichon-Ouradou
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

419 ab.

431 ab.

Densitat

55,58 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

vilamanenc, vilamanenca

Còde postal

34600

Còde INSEE

34335

Vilamanha^[1]^[2] o Vilamanna^[2] (Vilo-Magno, Bilo-Magno, Vilamanno en grafia mistralenca^[3]; Villemagne-l'Argentière en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region de d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Lo gentilici es vilamanenc -enca^[2].

Geografia[modificar | modificar la font]

La comuna es situada dins los cantons nauts d'Erau dins la val de Mare (nom francés) a l'oèst de Bedarius.

Comunas a l'entorn.

Masatge[modificar | modificar la font]

Lagura

Perimètre del territòri[modificar | modificar la font]

Comunas confrontantas de **Vilamanha**
Lo Pradal	La Torre d'Òrb
Tauçac		Bedarius
Erépia

Toponimia[modificar | modificar la font]

Vilamanha[modificar | modificar la font]

Las fòrmas ancianas son : nunc autem monasterium Vallismagnae, post villae Majani ab omnibus nominetur, cap a 893, monasterium S. Martini de Villamagna en 966, Villamagna, cap a 972, de fructu Villaemagnae, Vallemagnense en 978, villa Maiano en 990, domum S. Martini coenobii Villaemagnae en 990, monasterium S. Martini de Villamagna en 1153, 1178, abbate Ville Magne, monasterii Ville Magne en 1162, ad Villam-magnam en 1197, monasterii Villemagne en 1199, villam Villae-magnae, burgum Villaemagnae, honorem S. Salvatoris de Villa magna en 1210, abbas Villemagne en 1272, vicarius S. Gregorii Villemagne en 1323, monasterii Villemagne en 1329, Villamagna Argentia en 1344, Abbe de Villemaigne en 1571, 1590, Villemaigne al sègle XVI, en 1613, 1622, Villemanie en 1636, Villemaigne l'Argentiere en 1636, Villemagne en 1643, 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[4].

Segon Dauzat e Rostaing, lo mot villa aviá lo sens de « proprietat rurala » fins al sègle XI, mas prenguèt pauc a pauc lo de « vilatge », abans de prene lo sens modèrne. Lo latin magna, que donèt -manha, a lo sens de granda ^[5]. Las atestacions en vallis, valle, que poirián ben èsser d'errors d'escriba (confusions amb l'abadiá de Valmanha, a Vilamanda ?), an lo sens de « val granda »; cossí que siá, Vilamanha es dins la ribièira d'una val.

Segon Frank R. Hamlin, lo nom foguèt creat en latin sabent quand se fondèt l'abadiá, villa magna « grand domèni »; lo luòc èra nomenat tanben a l'Edat Mejana villa Majani « domèni de Majanus », nom de sant Majanus, de qui las relíquias foguèron transferidas a Vilamanha en 893^[4].

Lo determinant Argentièira [usitat en occitan ?] a lo sens de « mina d'argent » ; s'explica pr'amor l'abadiá batiá moneda, en utilizant probablament d'argent tirat de las minas a l'entorn^[6].

Fòrmas ancianas tiradas del diccionari topografic d'Eugène Thomas - (autres noms (en francés): Cogne, de villa Majan, Homejan^[7]) - Homegianus fiscus en 867; Cum ante S. Majani adventum Cognense monasterium diceretur, nunc autem monasterium Vallismagnæ, post villæ Majani nominetur en 893; Villa Magnensis en 966; Villamagna en 966 e 977; S. Martinus de V. M. en 974 e 1092; Majanum villa en 990; S. Mart. Ville-Magne en 1164, 1180, 1182, 1201, 1216 e 1323; S. Ypolitus de Majano en 1173; De Megano en 1173; Cogna en 1210; Villa major en 1210; Burgum, S. Salvator de Villa-Magna, S. Martinus vetulus en 1210; Rector de Coiano en 1323; Vicarius S. Gregorii V. (sens data); Villamanha en 1380; Villanhia, abbaye de Villemanche en 1518; Villemaigne, au dioc. de Béziers en 1516, 1625, 1649 e 1688; Abbaye, cure de Villemagne en 1760; S. Gregorius de V. en 1780; Villemagne AB. al sègle XVIII (Cassini); Villemagne l'Argentière en 1778^[7].
.