Ferrièiras e Possaron

Ferrièiras e Possaron; Ferrières-Poussarou
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Memorial del maquís la Torreta.
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 29′ 09″ N, 2° 53′ 33″ E
Superfícia	26,01 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 728 m; 480 m; 203 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 341	Besièrs;
Canton; 3426	Sant Ponç de Tomièiras (Olargues abans 2015);
Intercom; 243400629	CC del Menerbés al Carós;
Cònsol	Pascale Peytavi ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	57 ab. Evolucion de la populacion; 62 ab.
Densitat	3,11 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Ferriérois (en francés)
Còde postal	34360
Còde INSEE	34100

Pels articles omonims, vejatz Ferrièiras.

Vilatge d'Occitània

Ferrièiras e Possaron (Ferrières-Poussarou en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Ferrièiras e Possaron**
	Lo Mas de la Glèisa	Berlon
Riòls		Cecenon
Pardalhan	Babau e Boldors	Pèirarua Sanch Inhan

Toponimia

Ferrièiras

Las fòrmas ancianas son : ecclesiam S. Mariae de Feireras, en 940, ecclesiam S. Petri de Ferreriis en 1102, parrochie S. Petri de Ferrariis en 1262, [mansus] de Ferrariis en 1342, de Ferrariis en 1344, ecclesia de Ferrariis en 1351, Ferrieyras en 1442, Ferriere en 1613, prieuré de Ferrières en 1614, Ferrières en 1676, Ferrieres en 1770-72 (mapa de Cassini)^[1].

Ferrièiras es format del latin ferrum, « fèrre, fèr », amb lo sufixe -aria, o lor resultat. Lo nom es motivat per de fargas o de minas de fèr. Lo fèrre èra trabalhat aquí ont lo bòsc abondava^[2]^,^[3]^,^[1].

Possaron

Lo molin de Possaron existissiá en 1573. Las fòrmas ancianas son : le moulin Poussarou en 1740-60, Mn de Poussarou en 1770-72 (mapa de Cassini). Donava son nom al riu de Ferrièiras e sèrv a destriar lo nom de la comuna de Ferrièiras de las Veirièiras^[4]. Pas d'explicacion.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2026	Pascale Peytavi	sense etiqueta	agricultritz
març de 2001	2014	Francis Tarbouriech
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Olargues; es ara del canton de Sant Ponç de Tomièiras

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 81, totala: 81

290

267

340

318

345

392

378

343

340

357

312

315

284

278

254

210

216

194

191

155

168

136

145

91

94

48

40

38

35

40

49

59

60

59
61

2009

2010

59
61

66
66

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 57 abitants e la densitat èra de 2,19 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ ^1,0 et ^1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 157
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 286
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 308
↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 312

Portal de Lengadòc

[frh-1] 1,0 et ^1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 157

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 286

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 308

[4] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 312

[1]

[2]

[3]

[4]