Valròs

Vilatge d'Occitània

Valròs
Valros

Dintrada del vilatge de Valròs.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 25′ 16″ N, 3° 22′ 02″ E

Superfícia

6,61 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

99 m
56 m
24 m

Geografia politica

França

Pesenàs (Cervian abans 2015)

Intercom
243400728

CA de Besièrs Mediterranèa

Cònsol

Michel Loup
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 641 ab.

Evolucion de la populacion

1 673 ab.

Densitat

234,49 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

valrossenc, valrossenca^[1].

Còde postal

34290

Còde INSEE

34325

Valròs^[1]^[2] o benlèu Valrans^[3] o (Valros en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Lo gentilici es valrossenc -a^[1].

Geografia[modificar | modificar la font]

Perimètre del territòri[modificar | modificar la font]

Comunas confrontantas de **Valròs**
	Torbes
Cervian		Nesinhan de l'Avesque
	Montblanc	Sant Tibèri

Toponimia[modificar | modificar la font]

Las fòrmas ancianas son : decima de Valrans en 1186, podium seu gardam de Valrano en 1199, villa de Valras en 1206, bastidam de Valranis, de Valrano en 1262 (identificacion mausegura), Valranis en 1323, 1361, de Valranis prope Pedenatio en 1344, de Valranis en 1368, Valras en 1425, de Valranis al sègle XVI, 1636, Valros en 1571, 1585, Verras en 1622, Valros en 1643, 1708, Valras pres Pezenas en 1740-60, Valros en 1770-2 (mapa de Cassini)^[4].

Segon Hamlin, coma Valrans e d'autras localitats, Valròs èra una proprietat galloromana basada sus Valerius, amb lo sufixe -anum, mas (per Valrans ?) Hamlin considèra que la fòrma actuala [amb -s- finala] es deguda a una etimologia populara : *Val ras, « val rasa, tonduda de près », qu'eliminèt las variantas *Valran, *Vauran, *Valeyran^[4]. La fòrma de 990, Valcros, citada per Dauzat e Rostaing, es venguda probablament del marrit diccionari topografic d'Eugène Thomas, junta pas ambe las seguentas : an se podiá pas prononciar [ɔ] en 990 se los escribas dels sègles seguents podián encara restablir -ans. Justament, Dauzat e Rostaing escrivon Valcros aquela atestacion de 990, ambe lo sens de « val cavada » o en tot cas en associant los dos sens de « val » e de « cròs »^[5]. Mas la diferéncia de tractament fonetic de -an- dins dos vilatges distants de 20 km interròga.

Fòrmas ancianas tiradas del (marrit) diccionari topografic d'Eugène Thomas : Valcros en 990; Valranum en 1130; podium seu gardam de Valrano en 1199; de Valranis en 1247-8; Valranis en 1323; Valras en 1425; Valros en 1625; Valros en 1643; Cure en 1760; S. Stephanus de V en 1780^[6]^[7]; Valros al sègle XVIII (Cassini)^[8]; Valros al sègle XIX (Estat Major)^[9].