Vejatz lo contengut

Puèg-ericon

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Puèg-ericon
Puissalicon
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Puèg-ericon.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 27′ 32″ N, 3° 14′ 10″ E
Superfícia 13,05 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
142 m
120 m
66 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
341
Besièrs
Canton
3435
Pesenàs (Cervian abans 2015)
Intercom
243400728
CC dels Abans Monts
Cònsol Michel Farenc
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 346 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 369 ab.
Densitat 95,4 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Puissaliconnais (en francés)
Còde postal 34480
Còde INSEE 34224

Puèg-ericon (Puissalicon en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Puèg-ericon
Magalaç Posòlas
Puèg-ericon Colòbres
Puègmiçon Liuran de Besièrs Espondelhan

Prononciacion: [pɛt͡ʃerikun][1]

Las fòrmas ancianas son : Deodatus de Podio Salicon en 1146, de Podio Saliconis en 1160, de Podio Salicone en 1176, castro de Podiosalicone en 1247-1248, de Podio Salicon en 1323, ecclesie Beate Marie de Podio Salicone en 1348, de Podio Selicone en 1351, de Podiosalicone en 1368, Pueg Salhiso en 1425, de Puechsalicon en 1529, Puyssalicon en 1571, Puissalicon en 1585, Puisalicon en 1643, Puissalicon en 1708, 1740-60, 1770-2 (mapa de Cassini), Puicelicon en 1740-60[2].

Lo nom es format del mot puèg, del latin podium, e d'un nom germanic d'òme, Salicho (Dauzat e Rostaing)[3] o Salico (Hamlin, los Féniés) [2],[4]. Lo nom a donc pas res a veire ambe un diminutiu d'un autre nom germanic, Erik, coma semblariá. Lo passatge de *Puèg-salicon a Puèg-ericon s'explica per divèrs elements : simplificacion per coalescéncia de la seguida consonantica g-s (tot se passa coma se lo nom èra vengut Puèg-alicon), rotacizacion de la liquida l (es a dire que ven r), aflaquiment de la vocala precedenta. Se tracta de fenomèns purament fonetics e pas semantics : l'atraccion del petit nom Eric, pauc conegut abans lo sègle XX, es exclusa.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2026 Michel Farenc divèrs drecha comerciant
1995 2014 Gérard Belloc    
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Cervian; es ara del canton de Pesenàs.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1245, totala: 1258

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
676 630 681 710 683 747 743 727 747

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
754 813 822 821 877 837 727 858 1 009

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 073 1 061 1 104 1 029 956 952 918 855 821

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
817
788
658
810
802
911
1 012
1 026
1 045
1 065
2009 2010
1 062
1 083
1 117
1 129
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1346 abitants e la densitat èra de 103,14 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
Torre romanica

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Francino aprén la lengo d'oc, gramatico simplo e incoumplèto del parla lengadoucian, Bouchard d'Esquieu
  2. 2,0 et 2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 300
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 522
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 250