Vejatz lo contengut

Sant Vincenç de Barbairargues

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Sant Vincenç de Barbairargues
Saint-Vincent-de-Barbeyrargues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sant Vincenç de Barbairargues.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 42′ 25″ N, 3° 52′ 41″ E
Superfícia 2,24 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
161 m
130 m
65 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
343
Lodeva (Montpelhièr abans 2017)
Canton
3418
Sant Geli dau Fesc (Las Matèlas abans 2015)
Intercom
200022986
CC Grand Puòg de Sant Lop
Cònsol Frédéric Caussil
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
692 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

702 ab.
Densitat 297,77 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 34730
Còde INSEE 34290

Sant Vincenç de Barbairargues (Saint-Vincent-de-Barbeyrargues en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son : priore S. Vincentii de Barbairanicis en 1132, in villa seu in parrochia S. Vincencii de Barbairanicis en 1185, de S. Vincencio de Barbayranicis, de Barbayranicis, sense data [sègle XII ?], S. Vincencii de Barbairanicis en 1228, de S. Vincentio, et de Barbaranicis en 1272, S. Vincencii de Barbairanicis en 1280, 1301, prior S. Vincencii de Barbaranicis en 1392, S. Vincentii de Barberanicis en 1529, S. Vincentiani (sic) de Barbeyranicis en 1550, Vicent en 1622, St Vincent en 1626, St Vincens en 1648, S. Vincent de Barbairargues en 1668-69, St Vincent de Barbeyrargues en 1740-60, 1759, St Vincent en 1740-60, en 1770-71 (mapa de Cassini)[1].

Segon Dauzat e Rostaing, Sant Vincenç pòt èsser Vincens, nom latin d'un martir espanhòu dau sègle III o un monge de Lerins dau sègle V. Barbairargues ven del nom latin d'òme Barbarius, amb lo sufixe -an-icum[2]; segon Hamlin, Barbairargues ven dau gentilici latin Barbarius, amb lo sufixe -an-icis. Barbairargues èra una proprietat galloromana[3]. Per de rasons foneticas, lo sufixe -anicis emplegat sistematicament per Hamlin [pr'amor de las latinizacions medievalas] permet pas de menar a -argues; lo cal remplaçar per lo sufixe -anicos segon Joan Pèire Chambon[4].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 ? 2026 Frédéric Caussil    
2001 ? 2020 ? Véronique Tempier sense professora
març de 1983 3 mandats 1/2) Michel Bonnaud    
març de 1971 1983 Marius Sauvan    
  1971      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 667, totala: 694

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
101 102 105

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 101 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 109 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
125



Cercar
567
629
645
660
683
2009 2010
676
701
689
713
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 692 abitants e la densitat èra de 308,93 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 368
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 632
  3. Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 29
  4. https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 251