Erépia

Vilatge d'Occitània

Erépia
Hérépian

Vista generala d'Erépia.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 35′ 39″ N, 3° 06′ 58″ E

Superfícia

8,77 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

520 m
184 m
178 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Clarmont d'Erau (Sant Gervais abans 2015)

Intercom
243400546

CC de Grand Òrb

Cònsol

Jean-Louis Lafaurie
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 522 ab.

Evolucion de la populacion

1 548 ab.

Densitat

171,15 ab./km²

Autras informacions

erepianenc

34600

Erépia (Hérépian en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

L'escais dels abitants es los "tuquièrs" (mot derivat de tuca).

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Erépia es un caireforc rotièr, d'una importància comparabla a la de Bedarius, entre la RD 908 Sant Ponç de Tomièiras-Clarmont d'Erau e la RD 909A que ven de Besièrs e de Pesenàs, perlongada per la D 922 e la D 13.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Erépia**
	Tauçac	Vilamanha (l'Argentièira)
L'Amalon		Bedarius
Las Airas	Cabrairòlas	Falhièiras

Toponimia

La prononciacion es [e'repjo]. Las fòrmas ancianas son : de Herepia en 1344, Erepie cap a 1385 (?) citat ? en [1740-60], 1643, Heripiano en 1529, Herepian en 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[1].

Per Dauzat, Erépia vendriá d'un nom d'òme gallo-roman *Areppius (del gallés arepo, « araire »), amb lo sufixe -anum ^[2]. Lo nom a conegut un reculament de l'accent tonic : Erepian > Erépia, coma n'i a plan dins la region. Çaquelà, Xavier Delamarre coneis pas arepo, « araire », mas si arepennis, « tròç de tèrra, arpent », de are- « davant », e penno-, « cap » ^[3]; arepo seriá una falsa interpretacion dels cercaires del passat, basada sus arepennis, e que caldriá abandonar ? Mas Delamarre cita tanben un nom Erepus, Eripius e un teonime (nom de diu) Eriap(p)us, qu'explica coma « uèlh d'agla » o « semblable a una agla » ^[4]. Son libre pus recent Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne ditz pas res d'Erépia pr'aquò ^[5]. Per Frank R. Hamlin, l'etimologia es escura^[1].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta
2014	2026	Jean-Louis Lafaurie	divèrs drecha
setembre de 2003	2014	Pierre Bernard	divèrs drecha
febrièr de 1980	2003	Jean-Marie Oustry	divèrs drecha
	1980
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sant Gervais; es ara del canton de Clarmont d'Erau.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1501, totala: 1532

625

690

738

788

991

1 072

1 083

1 115

1 185

1 143

1 149

1 261

1 206

1 278

1 580

1 238

1 132

1 188

1 252

1 278

1 289

1 143

1 154

1 193

1 171

1 067

1 112

1 122

1 135

1 126

1 157

1 241

1 368

1 458

1 469
1 488

2009

2010

1 503
1 522

1 474
1 493

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 1522 abitants e la densitat èra de 173,55 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 et ^1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 194
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 349
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 53
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 165-166, a erno-
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012

Portal de Lengadòc

[frh-1] 1,0 et ^1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 194

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 349

[3] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 53

[4] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 165-166, a erno-

[5] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]