Vejatz lo contengut

Erépia

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Erépia
Hérépian
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala d'Erépia.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 35′ 39″ N, 3° 06′ 58″ E
Superfícia 8,77 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
520 m
184 m
178 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
341
Besièrs
Canton
3431
Clarmont d'Erau (Sant Gervais abans 2015)
Intercom
243400546
CC de Grand Òrb
Cònsol Jean-Louis Lafaurie
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 522 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 548 ab.
Densitat 171,15 ab./km²
Autras informacions
Gentilici erepianenc
Còde postal 34600
Còde INSEE 34119

Erépia (Hérépian en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

L'escais dels abitants es los "tuquièrs" (mot derivat de tuca).

Erépia es un caireforc rotièr, d'una importància comparabla a la de Bedarius, entre la RD 908 Sant Ponç de Tomièiras-Clarmont d'Erau e la RD 909A que ven de Besièrs e de Pesenàs, perlongada per la D 922 e la D 13.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

La prononciacion es [e'repjo]. Las fòrmas ancianas son : de Herepia en 1344, Erepie cap a 1385 (?) citat ? en [1740-60], 1643, Heripiano en 1529, Herepian en 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)[1].

Per Dauzat, Erépia vendriá d'un nom d'òme gallo-roman *Areppius (del gallés arepo, « araire »), amb lo sufixe -anum [2]. Lo nom a conegut un reculament de l'accent tonic : Erepian > Erépia, coma n'i a plan dins la region. Çaquelà, Xavier Delamarre coneis pas arepo, « araire », mas si arepennis, « tròç de tèrra, arpent », de are- « davant », e penno-, « cap » [3]; arepo seriá una falsa interpretacion dels cercaires del passat, basada sus arepennis, e que caldriá abandonar ? Mas Delamarre cita tanben un nom Erepus, Eripius e un teonime (nom de diu) Eriap(p)us, qu'explica coma « uèlh d'agla » o « semblable a una agla » [4]. Son libre pus recent Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne ditz pas res d'Erépia pr'aquò [5]. Per Frank R. Hamlin, l'etimologia es escura[1].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Jean-Louis Lafaurie divèrs drecha  
setembre de 2003 2014 Pierre Bernard divèrs drecha  
febrièr de 1980 2003 Jean-Marie Oustry divèrs drecha  
  1980      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sant Gervais; es ara del canton de Clarmont d'Erau.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1501, totala: 1532

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
625 690 738 788 991 1 072 1 083 1 115 1 185

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 143 1 149 1 261 1 206 1 278 1 580 1 238 1 132 1 188

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 252 1 278 1 289 1 143 1 154 1 193 1 171 1 067 1 112

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 122
1 135
1 126
1 157
1 241
1 368
1 458
1 458
1 469
1 488
2009 2010
1 503
1 522
1 474
1 493
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1522 abitants e la densitat èra de 173,55 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
La fondariá e lo musèu (sul site de l'anciana gara d'Erépia).
L'anciana fondariá de Castanet lo Bas (comuna de Sant Gervais).

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 194
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 349
  3. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 53
  4. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 165-166, a erno-
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012