Belargan

Belargan; Bélarga
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 33′ 12″ N, 3° 29′ 15″ E
Superfícia	4,13 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 84 m; 20 m; 17 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 342	Lodeva;
Canton; 3414	Ginhac;
Intercom; 243400694	CC de la Vau d'Erau;
Cònsol	José Martinez ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	658 ab. Evolucion de la populacion; 668 ab.
Densitat	115,5 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	belarganés -esa; bélarganais -aise
Còde postal	34230
Còde INSEE	34029

Vilatge d'Occitània

Belargà^[1] o Belargan^[2] (Bélarga en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Lo gentilici es belarganés -esa (fr bélarganais -aise)^[1]. Los sobriquets dels abitants son los manja cerièiras e los manja sépias^[1] (manjo-sépio en grafia mistralenca^[3]).

Geografia

Toponimia

Belargà

Las fòrmas ancianas son : apud Bellesgar en 1203, versus Belesgar en 1236, castrum de Belergar en 1281, de Belesgario en 1310, 1341, 1347, de Belesgario en 1341, de Bello Esgario en 1344, prior de Euseto... alias dictus de Balesegario en 1351, de Belerga en 1529, 1571, Belhergua, au sègle XVI, Belarga en 1622, Bilarga en 1626, Belarga en 1643, 1708, 1740-60, Belargua en 1740-60, Balargua en 1740-60, Belarga en 1770-72 (mapa de Cassini)^[4].

Belargà ven de l'ancian occitan bèl esgar, « bèl aspècte, bèl regard ». Hamlin explica aital l'evolucion fonetica : l'assimilacion de la segonda sillaba a la tresena menèt a belargar [coma aquela assimilacion pausa mai de problèmas que la situacion anteriora, val mai parlar de rotacizacion de s (fenomèn frequent dins la region); las fòrmas Belergar, Belerga testimònian qu'es aital que se passèt], puòi la casuda normala de -r finala menèt a Belargà. Hamlin refusa l'estranha solucion de G. Combarnous petrosus vadus > peiresgar > Belargà. Hamlin constata tanben que lo nom Belesgar sembla d'aver remplaçat lo nom medievau de S. Stephan[us] de Euzeto a partir dau començament dau sègle XIII. Euset èra una parròquia situada a l'emplaçament de Belargà o a pauca distància; lo vocable de Sant Estève es demorat a la glèisa parroquiala de Belargà^[5]^,^[4].

Lo gentilici analogic belarganés (perqué los toponimes amb la finala muda -n son mai nombroses que los en -r) a provocat la faussa grafia Belargan. Vau mai demorar a la grafia simpla Belargà.

Euset (ancian nom o luòc prèp)

Las fòrmas ancianas son : ex parle Elzeto en 996-1031, 1027-1031, 1060-1074, de Elzeto en 1031-1048, 1077-1099, apud Euzetum en 1196, in terminio S. Stephani de Euzeto en 1200, 1207, Prior de Euzeto en 1323, de Heuseto en 1361. Euset veniá de l'occitan euset [en realitat la fòrma mai anciana elzet-], « bòsc d'euses », dau latin īlicem « euse (quercus ilex, francés yeuse, chêne vert) », principala esséncia de la forèst primitiva locala, diferent de l'ausina (aicí quercus coccifera, francés chêne kermès)^[6].

Fòrmas ancianas tiradas del diccionari topografic d'Eugène Thomas

Belargan - Belesgar en 1236; Belorgarium en 1518; Seigneurie de Belerga en 1529; Belarga en 1625; Belarge en 1760; Balarga, paroisse de l’anc. dioc. de Béziers. dans l’archipr. du Pouget, patr. S. Stephanus… al sègle XVIII^[7].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
mai de 2020	2026	José Martinez	sense	mèstre d'òbra
març de 2008	2020	Jean-Claude Marc	PS	agent tecnic
març de 2001	2008	Françoise Martin	PCF
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.