Sanch Inhan (Erau)

Sanch Inhan; Saint-Chinian
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Vista generala de la vila.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 25′ 23″ N, 2° 56′ 52″ E
Superfícia	23,29 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 631 m; 119 m; 101 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 341	Besièrs;
Canton; 3430	Sant Ponç de Tomièiras (capluòc del canton de Sanch Inhan abans 2015);
Intercom; 243400454	CC de Sud Erau;
Cònsol	Catherine Combes ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	1 688 ab. Evolucion de la populacion; 1 722 ab.
Densitat	77,8 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Saint-Chinianais (en francés)
Còde postal	34360
Còde INSEE	34245

Pels articles omonims, vejatz Sanch Inhan.

Vilatge d'Occitània

Sanch Inhan (Saint-Chinian en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Sanch Inhan**
Babau e Boldors	Ferrièiras de Possaron
		Pèirarua
Assinhan	Vilespassens	Cebasan

Toponimia

La prononciacion es [santʃi'ɲa]. Las fòrmas ancianas son : villa quae dicitur Vernodubrus en 826, villa quae dicitur Vernodoverus en 844, S. Anagni en 961 , ecclesiam S. Aniani, ad S. Anianum Vernedubrio, cap a 972, monasterio S. Aniani en 978, villa quam vocant Virdenobre (variacion : Vernedobre) en 988, monasterium S Aniani quod est justa fluvium Vernazoubro en 1102, ad S. Agnianum en 1205, de S. Aniano en 1274, 1275, vicarius S. Aniani en 1351, Sainct Aignan en 1518, lieu de Saint Chinian en 1567, St Chinan en 1643, St Chignan en 1740-60, St Chinian en 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini), St Chignan en 1771^[1].

Lo nom antic èra Vernodubrus, de uerna, uerneton, « vèrnhe » e dubron, dubra, « aiga, aigas », donc « lo riu dels vèrnhes », puèi prenguèt lo nom de l'avesque d'Orleans al sègle V, Anianus (preséncia d'un monastèri d'aquel nom)^[2]^,^[3]^,^[4] ; lo nom, qu'èra al començament lo del riu que passa a Sanch Inhan, es estat gardat pel meteis riu, Vernasòbre. Lo nom modèrne s'explica per la palatalizacion del producte de -nct- (*Sanct'Aniano > *Saintanian- > *Sanchanian- = *Sanch Anhan-) e per una dissimilacion : *Sanch Anhan > Sanch Inhan.

Istòria

En 1921, Babau e Boldors ven una comuna indépendenta, a partir del territòri de Sanch Inhan ^[5].

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	2026	Catherine Combes	divèrs esquèrra
març de 2014	2020	Bruno Enjalbert	divèrs esquèrra	mètge
març de 1983	2014	Robert Tropéano	PS, puèi PRG	senator (2006-2014), vice-president del Conselh General d'Erau
	1983
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sanch Inhan; es ara del canton de Sant Ponç de Tomièiras.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1812, totala: 1847

3 223

2 721

2 992

3 059

3 270

3 541

3 627

3 973

4 059

4 246

4 339

4 284

3 772

3 545

3 798

3 572

3 424

3 112

3 181

3 037

2 745

2 526

2 550

2 530

2 532

2 194

2 056

2 065

1 976

1 886

1 735

1 705

1 777

1 808

1 813

1 831
1 853

2009

2010

1 836
1 858

1 829
1 862

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 1688 abitants e la densitat èra de 72,48 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 351
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 583
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 288
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 314 e 151
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=30870

Portal de Lengadòc

[frh-1] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 351

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 583

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 288

[4] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 314 e 151

[5] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=30870

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]