Sautairargues

Sautairargues; Sauteyrargues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Glèisa de Sant Martin de Sautairargues.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 50′ 23″ N, 3° 55′ 11″ E
Superfícia	12,76 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 290 m; 130 m; 104 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 343	Lodeva (Montpelhièr abans 2017);
Canton; 3409	Lodeva (Claret abans 2015);
Intercom; 200022986	CC Grand Puòg de Sant Lop;
Cònsol	Gilles Berger ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	408 ab. Evolucion de la populacion; 416 ab.
Densitat	30,8 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	34270
Còde INSEE	34297

Vilatge d'Occitània

Sautairargues (Sauteyrargues en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Toponimia

La prononciacion es « soutèyrargés » (Negre, RIO XVII, p. 23). Las fòrmas ancianas son : villam S. Martini de Saltairanicis en 1161, 1208, villam S. Martini de Saltairac en 1208, S. Martini de Saytayranicis, Rostagni de Saltayranicis en 1212, mansum et totum honorem de Sautairanicis, honorem de Sauteyranicis en 1214, de Saltairanicis en 1263, districtu de Santayranicis [legir : Sau-] ; [parrochia] S. Martini de Santayranicis en 1293, parrochia de Santayranicis, sense data [sègle XIII ?], de Saurairanicis [legir : Sauteiranicis] en 1299, de Santayranicis en 1312, prior de Sautairanicis en 1392, Sauteirargues en 1740-60, Sauteirargues en 1774-75 (mapa de Cassini)^[1].

Segon Dauzat, Sautairargues ven dau nom latin d'òme *Saltarius, « lo sautaire », amb lo sufixe -anicum^[2]; segon Hamlin, Sautairargues ven dau gentilici latin Saltorius, amb lo sufixe -anicis. Sautairargues èra una proprietat galloromana^[3]. Per de rasons foneticas, lo sufixe -anicis emplegat sistematicament per Hamlin [pr'amor de las latinizacions medievalas] permet pas de menar a -argues; lo cal remplaçar per lo sufixe -anicos segon Joan Pèire Chambon^[4].

Alairac

La prononciacion es [ale'rak]. Las fòrmas ancianas son : de Alairaco, de Alayraco, sense data [sègle XII ?], de Alayraco en 1263, parrochia de Laureto et de Alayraco, Alayrac en 1293, ad Alayracum en 1296-1305, de Alayraco en 1312, versus Aleyrac en 1318, de Aylaraco [legir : Alayraco] en 1323, de Aleyracio, a la fin dau sègle XIV, de Aleyraco en 1529, de Aleiraco en 1550, Aleyrac en 1520, 1526, 1740-60, Aleyrac corregit en Alairac en 1740-60, l'eglise d'Alayrac en 1740-60, Aleyrac en 1774-75 (mapa de Cassini)^[3].

Segon Dauzat, (per d'autres Alairacs), Alairac ven dau nom latin d'òme Alarius o Hilarius, amb lo sufixe -acum^[5]; segon Hamlin, Alairac ven dau gentilici latin Alarius, amb lo sufixe -acum. Alairac èra una proprietat galloromana^[1].

Istòria

En 1836, Alairac e Lauret foguèron annexats a Sautairargues; en 1868, Lauret tornèt venir comuna^[6]. D'Alairac, au sud de la comuna, demòra pas qu'una glèisa, sense cap de vilatge.

Lista daus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
mai de 2020	2026	Gilles Berger		tecnician
març de 2008	2020	Eliette Charpentier	sense etiqueta puòi PS	retirada, suplenta de conselhièira departamentala
març de 2001	2008	Michel Brissac
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Geografia

Toponimia

Alairac

Istòria

Administracion

Demografia

Alairac

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas