Vilanòva de Magalona

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vila d'Occitània
Vilanòva de Magalona
Villeneuve-lès-Maguelone
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sant Estève de Vilanòva de Magalona.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 31′ 59″ N, 3° 51′ 42″ E
Superfícia 22,7 km²
Altituds
 · Mejana
 
7 m
Geografia politica
País  Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
34
Erau Armas del Departament d'Erau
Arrondiment
343
Montpelhièr
Canton
3412
Pinhan (Frontinhan abans 2015)
Intercom
243400017
Montpelhièr Mediterranèa Metropòli
Cònsol Véronique Negret
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
10 178 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

10 298 ab.
Densitat 418,77 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Villeneuvois (en francés)
Còde postal 34750
Còde INSEE 34337

Vilanòva de Magalona (Villeneuve-lès-Maguelone en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Situada a las pòrtas de Montpelhièr e banhada per la Mediterranèa, Vilanòva de Magalona beneficia d’una situacion geografica privilegiada.

Lo territòri es situat dins la plana de la Mausson, au ras dels estanhs e de la mar Mediterranèa, compren tanben una partida dau massís de la Gardiòla.

Los paisatges variats - garriga, lònas, litoral - abrigan una fauna e una flòra d’une granda diversitat.

L'aglomeracion principala, se tròba a aperaquí uèit quilomètres au sud-sud-oèst dau centre istoric de Montpelhièr. Compren un vilatge medieval enrodat per de quartièrs de villas. Entre la vila e lo pont de Vilanòva (sus la rota D612, l'anciana rota nacionala 112), l'abitat es escampilhat a l'entorn de l'arrèst SNCF, levat au masatge lo Pont de Vilanòva. Au nivèl de l'escambiador entre la D612 e la D185 religant Vilanòva a Fabrègas foguèron bastidas una preson e una zona d'activitat, dicha dau Larzat.

La plana a permis la viticultura a partir du sègle XIX, mentre que las primièras còlas e pendas dau massís la Gardiòla son utilizats coma camp de tir militar e carrièra.

Lo "Mas daus Quinze".

Le sud-èst dau territòri es constituït d'estanhs dont la superfícia es partejada amb Palavàs (estanhs de l'Arnel e dau Prevost) e Vic de la Gardiòla (estanhs dels Morres e de Pèira Blanca). Aqueles estanhs son copats en dos pel canal de Ròse a Sèta. Au sud d'aquel, se tròba un cordon de dunas long d'aperaquí nòu quilomètres e l'illa de Magalona que i foguèt fondat lo sètge de l'avescat a l'Edat Mejana. Au sud-oèst de la vila, a proximitat de l'estanh de Vic, una zona umida a permés l'activitat salina.

Toponimia[modificar | Modificar lo còdi]

Panèl d'intrada bilingüe.

La comuna de Villeneuve-lez-Maguelonne (en francés) es nomada Villeneuve-Angoulême a la restauracion monarquica de 1815 e retròba son nom en 1830. En 1992, pèrd una n dins Maguelone.

Las fòrmas ancianas son : villam... cujus vocabulum est Villanova en 819, Magalone seu Villenove en 1055, in territorio Villenove en 1080-1104, [ecclesia]... de Villanova en 1095, hominum de Villanova en 1097, castello de Villa-nova en 1114, castro de Villa nova en 1121, in mercato de Villanova, in furnis de Villanova en 1143, parrochia S. Stephani de Villanova en 1152, 1177, de Villanova, sense data [sègle XII ?], castri Villaenovae en 1208, de Villanova prope Magalona en 1330, vicarius de Villanova en 1392, Vilanova de Magalona en 1419, Villeneufve en 1514, 1526, 1626, Villenove en 1529, 1550, 1570, Villeneufve de Maguelonne en 1632, Villeneuve en 1648, 1740-60, 1771, Villeneuve-les-Maguelonne en 1740-60, Villeneuve Les Maguelone en 1740-60, Villeneuve les Maguelonne en 1770-71 (mapa de Cassini)[1].

Segon Dauzat, una Vilanòva es una aglomeracion novèla, fondada a l'Edat Mejana per un senhor o una comunautat religiosa, sense que la preséncia de franquesas acordadas als abitants siá mençonada dins lo nom[2]; segon Hamlin, lo latin villa nova a lo sens de « domèni novèl », fondat generalament per un senhor a l'Edat Mejana; l'evolucion semantica del mot villa > vila es en rapòrt amb l'importància creissenta de certanas fondacions[1].

Magalona[modificar | Modificar lo còdi]

Veire a l'article.

Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

Administracion[modificar | Modificar lo còdi]

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
julhet de 2020 2026 Véronique Negret divèrs esquèrra foncionària
2008 2020 Noël Segura divèrs esquèrra  
1979 2008 Gérard Bouisson PCF conselhièr general (1994-2008)
  1979      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia[modificar | Modificar lo còdi]

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 9506, totala: 9623

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 286 1 316 1 269

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 476 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 562 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 616
1 797
2 279
3 003
5 081
7 351
8 541
8 627
8 763
8 847
2009 2010
8 900
8 985
9 141
9 230
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 10178 abitants e la densitat èra de 448,37 ab/km².

Luòcs e monuments[modificar | Modificar lo còdi]

L'ostal de la comuna de Vilanòva de Magalona.

Personalitats ligadas amb la comuna[modificar | Modificar lo còdi]

Veire tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Vilanòva de Magalona.

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]

  1. 1,0 et 1,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 429
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 723, a Villeneuve