Vejatz lo contengut

Leucata

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vila d'Occitània
Leucata
Leucate
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La Franqui.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 54′ 38″ N, 3° 01′ 46″ E
Superfícia 23,55 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
70 m
30 m
0 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Corbièras Armas de Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
113
Narbona
Canton
1117
canton de las Corbièras Mediterranèa (Sijan abans 2015)
Intercom
241100593
Lo Grand Narbona
Cònsol Michel Py
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
4 520 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

4 577 ab.
Densitat 181,53 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Leucatin, Leucatina
Còde postal 11370
Còde INSEE 11202

Leucata (Leucate en francés) o puslèu Laucata dempuèi lo sègle XIII, es una comuna occitana de Lengadòc situada administrativament dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon. Lo nom de Leucata ven del grèc ancian λευκός 'blanc', e la primièra mencion de l'endret se deu al geograf roman Pompòni Mela.

Sa situacion geografica a ras de las tèrras catalanas, que se tròban aprèp l'Estanh de Leucata, ne faguèt un territòri estrategic e nafrat per las guèrras entre las coronas francesa e espanhòla.

Comuna situada dins las Corbièras prèp de la mar, amb los lòcdiches toristics de:

  • La Franqui
  • Leucata vilatge
  • Leucata plaja
  • Pòrt Leucata

Leucata es al tèrme d'Occitània e Catalonha

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son Ultra es Leucata, littoris nomen, al sègle I (Pomponius Mela), Promontorium album... quod Quandidum dixi vocari, latinizacion del sègle V (Festus Avienus, Ora Maritima), Leucata en 1080, Leocata en 1157, Laucata, Leucata en 1212, Lacauta = Laucata en 1271, Castrum de Leucata en 1272, Lauchata, Lhauchata en 1308, La Lautata en 1371, Leccatte en 1528, Place de Loccate en 1528, Locate en 1542, Laucate en 1574, Lauquate en 1589, Lleucate en 1594, Laucatte au sègle XVI, Leaucatte en 1638, Locatte en 1639. La prononciacion occitana es Laucáto [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [law'katɔ].
Leucata ven del grèc ancian leukas, « blanc ». Es una formacion sabenta [2].
Segon Delamarre, lo nom pòt estar grèc com celtic [3].

Plaça fòrta estrategica, ligada amb lo poder reial, Leucata aparava las marchas d'Espanha. Tenguèt un ròtle fòrça important en 1590 e mai durant la batalha de Leucata en 1637, resistenta e victoriosa contra l'armada espanhòla. Lo castèl foguèt destruit en 1664. Ne demòran pasmens de rèstas interessantas. Francesa de Cesèlli, que l'estatua es erigida sus la place del vilatge ne foguèt l'eroïna. Esposa de Joan de Borsièr, governador de la plaça de Leucata, resistiguèt a las tropas espanhòlas qu'executèron lo seu espòs davant ela. Enric IV la carguèt de governar la plaça fins a la majoritat del seu filh ainat.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
junh de 1995 (2026) Michel Py UMP puèi LR engenhaire, inspector del desvolopament duradís, conselhièr regional
genièr de 1991 1995 Maurice Demonte PCF  
març de 1983 genièr de 1991 Antoine Azeau PS conselhièr general del canton de Campendut (1976-1988), ancian còssol de Marselheta
març de 1977 1983 Georges Bertrand PS  
març de 1965 1977 Georges Cazenove SFIO puèi PS  
mai de 1945 1965 Aimé Sidras SFIO mètge
  1945      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sijan; lo canton es vengut canton de las Corbièras Mediterranèa, sense cambiar de composicion e Sijan n'es lo burèu centralizator.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 4275, totala: 4337

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
647 617 728 905 1 104 1 180 1 215 1 261 1 276

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 293 1 461 1 612 1 582 1 652 1 926 1 823 1 750 1 720

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 734 1 664 1 606 1 542 1 543 1 398 1 362 1 036 1 252

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 077
1 233
1 244
1 968
2 177
2 732
3 435
3 655
3 858
3 918
2009 2010
4 060
4 124
4 043
4 103
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 4520 abitants e la densitat èra de 191,93 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
La cauna de las fadas

Prèp de la riba de l'estanh de Leucata, i a mai d'una dintrada que mena cap a un malhum tòrt negat (120m de long, -34m)[4].

L'Ancian Fanal dich la Redota de la Franqui
L'ancian Fòrt
Leucata, ancian fòrt
Leucata, ancian fòrt
Leucata Vilatge
Leucata Plaja
Cap Leucata
La Franqui


Personalitats ligadas a la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]


  • (fr)Lucien Bayrou, Entre Languedoc et Roussillon : 1258-1659 fortifier une frontière ?, publié par les Amis du Vieux Canet.
  • (fr)Nöel Hautemanière et Jacques Hiron, Leucate : plein cadre : livre de photographies, Toreilles, 2004, ISBN 2-9516053-3-1
  • (fr)Jacques, Hiron, Il était une fois Leucate, Leucate, Édition du Cap Leucate, 2005 (réimpression de l'édition de 1998)

Notas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 208, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f300.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 398
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 176 e 353
  4. https://archive.is/20120707023440/cdspeleo11.free.fr/aude/siphon.php?idcavite=114