Maisons (Aude)

Maisons; Maisons
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La plaça de la glèisa.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	42° 55′ 41″ N, 2° 38′ 01″ E
Superfícia	12,15 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 891 m; 310 m; 280 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Parçan	Corbièras , Termenés;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 113	Narbona;
Canton; 1107	Las Corbièras (Tuishan abans 2015);
Intercom; 200070365	CC Corbièras Salanca Mediterranèa;
Cònsol	Florie Blanc ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	48 ab. Evolucion de la populacion; 48 ab.
Densitat	3,37 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	11330
Còde INSEE	11213

Pels articles omonims, vejatz Maisons.

Vilatge d'Occitània

Maisons (Maisons en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Maisons**
Davejan		Palairac
Dernaculheta
	Montgalhard	Tuissan

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Mansiones en 842, Villa Mansiones en 876, Ecclesia Sancti Andreas de Mansionibus..., villa Mansionis en 1119, Ecclesia de Casis en 1177, Maisos en 1242, Maisons en 1260, Mayzos al sègle XIV, De Maisonibus en 1360, Locus de Maysonibus en 1397, Maisères (marrida lectura) en 1406-1589, Maissons en 1417, Maysos en 1538, Maisons en 1595, Église de Maisons, annexe de Montgaillard en 1639, Mésons en 1768. La prononciacion occitana es Maizóus ^[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [maj'ʒus].
Maisons ven del latin mansio, « relai, lòtjament d'estapa sus una viá romana ». Foguèt emplegat a l'Edat Mejana per un castèl o autre ostal important ^[2].

La data, anciana, de la primièra atestacion permet de considerar lo sens latin d'origina. Existéncia d'una viá vicinala ? d'un abitarèla a un caireforc segondari ? Maisons es demorat un cairefòrc (RD 410 e 123 grossièrament nòrd-sud, « axe » SO-NE per la RD 410 que ven de Rofiac de las Corbièras e la RD 123 cap a Palairac e a Durban de las Corbièras, puèi una branca que mena a Tuissan en contornant lo Tauch (nom francés) ? Tot aquò, o cal admetre, es mai que segondari, mès podiá aver una certana importància se i aviá de minas endacòm. Pensem, tanben, al Pagus Petrapertusensis, centrat a data anciana sus Pèirapertusa, atestat tanlèu 806, que podiá motivar l'existéncia d'un camin entretengut dins la direccion de la fortalesa. Una abitarèla, qualificada de mansio (perqué non ?) es una possibilitat. Mes cal prene çò que precedís coma fòrtament especulatiu.

Montrog

Montrog es a l'èst o a l'èst-sud-èst de Maisons, per la jaça de motons, mes lo lòc mençonat St-Christol es plan mai al sud. La mapa pòrta pas de castèl. La mapa de Cassini (segonda partida del sègle XVIII) testimònia de la meteissa dualitat de sites.
Montrog es un ancian castèl feodal arroïnat, un ancian priorat del vocable de Sant Cristòl [saint Christol, escriu l'abat Savartés, e pas Christophe], unit a l'abadiá de la Grassa. Las fòrmas ancianas son : Forcia de Monterubeo en 1208, Villa de Monterubeo en 1228, Mons Rubeus en 1366, Monrog al sègle XIV, Montroch en 1538, Mon Roch en 1538, Monroug en 1595, Esglise Sainct Christol de Montrouch, annexe de Montgaillard en 1639, Monrouch en 1763 ^[3].
Montrog es format de mont e de l'adjectiu rog, fòrma regulara eretièra del latin rubeus, generalament eliminada per roge, fòrma analogica creada sul femenin roja. Montrog es probablament una formacion medievala e mont representa lo castèl.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
2020	(2026)	Florie Blanc
2008	2020	Patricia Suchaud
2001	2008	Bernard Martinez
	2001	André Gabinaud
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Tuissan; es ara del canton de las Corbièras (canton de Fabresan abans lo 1èr de genièr de 2016).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 41, totala: 42

208

231

266

265

300

313

324

339

304

308

304

265

258

248

276

289

250

226

221

210

200

204

197

180

157

134

133

111

79

66

61

56

44

43

41
42

2009

2010

41
42

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 48 abitants e la densitat èra de 3,95 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Maisons sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 219, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f311.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 425
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 255, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f347.item.texteImage

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 219, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f311.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 425

[3] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 255, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f347.item.texteImage

[1]

[2]

[3]