Auvelhan

Auvelhan; Ouveillan
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa de Sant Joan l'Evangelista.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 17′ 21″ N, 2° 58′ 20″ E
Superfícia	29,98 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 59 m; 28 m; 6 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 113	Narbona;
Canton; 1116	Lo Menerbés Sud (Ginestars abans 2015);
Intercom; 241100593	Lo Grand Narbona;
Cònsol	Jean-Paul Chaluleau ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	2 549 ab. Evolucion de la populacion; 2 599 ab.
Densitat	75,95 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	11590
Còde INSEE	11269

Vila d'Occitània

Auvelhan (Ouveillan en francés) es una comuna occitana de Lengadòc situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Perimètre del territòri

Crusi (Erau) Argelièrs	Cranta (Erau)	Cabestanh (Erau)
	N	Montelhs (Erau)
	O Auvelhan E
	S
Salèlas d'Aude	Cucçac d'Aude

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Ovilianum en 924, Ovelianum en 993, Ecclesia Sancti Johannis de Oviliano en 1129, Ovellianum en 1143, Castrum inferius de Oviliano en 1188, Ovelanum en 1192, Barrium inferioris castri de Oveliano en 1205, Oveglianum en 1250, Olivianum = Ovilianum en 1294, Ovelhanum en 1319, Le chastel de Ovillan en 1334, Ovelhan al sègle XIV, Hovelhan en 1402, Oveilhan en 1479, Ovilhanum en 1497, Hovelha, Hovellac, Az Ovelha, Hovela en 1536, Obelhan en 1587, Houvelhan en 1592, Oveilhan en 1639, Ouveilhe en 1666, Ouveillan en 1781. La prononciacion occitana es Aubeilhà ^[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [aw'βeʎa].
Es un nom ambe'l sufixe latin -anum, plan espandit a l'entorn de Narbona e de Besièrs, e un nom de persona latin Ovillius o Ovilius ^[2]^,^[3]. La sillaba iniciala en Au- s'explica banalament per l'aglutinacion de la preposicion a, a partir de frasas del tipe Vau a Ovelhan, Demòri a Ovelhan.

Preissan o Preissa

La mapa IGN pòrta Preissan, l'abat Savartés escriu Preisse; probable qu'a rason, la grafia es sovent conservatritz. Preissa(n) es al nòrd-èst d'Auvelhan.
Preissa(n) es un castèl e una anciana comandariá de l'Òrde de Malta. La capèla èra dedicada a Sant Pau. Las fòrmas ancianas son Prexanus en 782, Preixanum en 1275, Domus Sancti Joannis de Praissano, ...ecclesia Sancti Pauli de Praissano en 1360, Preissa, Preissan en 1497, Borya de Preyssa en 1536, Saint Paul de Preyssan entre 1372 e 1639, Prieisse en 1776, Domaine et terres de Grézan ou Preissan en 1793^[4].
Le nom es identic a Preissa e segon Dauzat e Rostaing, Preissa ven del nom latin d'òme Priscius, ambe'l sufixe -anum ^[5]; s'agís de Priscianus, emplegat absoludament, segon los Feniés ^[6] (a la seguida de Negre, probable).

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	(2026)	Jean-Paul Chaluleau	sense	ancian jornalista a L'Independent, creator de las Vendémias del Còr
julhet de 1997	2020	Gérard Cribaillet	divèrs esquèrra	viticultor
?	1997
1977	1995	Julien Aussenac	PS	regent puèi director d'escòla
	1977
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Ginestars; es ara del canton du Sud-Minervois (en francés), donc del Menerbés Sud (burèu centralizator : Salèlas d'Aude).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2277, totala: 2309

900

931

1 019

1 156

1 194

1 335

1 460

1 474

1 319

1 398

1 604

1 779

1 806

2 048

2 345

2 385

2 625

2 566

2 845

2 602

2 517

2 589

2 557

2 526

2 284

2 113

2 072

2 052

1 921

1 888

1 861

1 882

1 913

2 111

2 139

2 167
2 198

2009

2010

2 233
2 264

2 346
2 381

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 2549 abitants e la densitat èra de 85,02 ab/km².

Lòcs e monuments

Glèisa Sant Joan l'Evangelista d'Auvelhan

Personalitats ligadas amb la comuna

Alain Sauzel Sérilhac (escaissat La Sauze) cantaire occitan.

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Auvelhan sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 286, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f378.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 514
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 123
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 330, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f422.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 525, a Percey-le-Grand
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 286, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f378.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 514

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 123

[4] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 330, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f422.item.texteImage

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 525, a Percey-le-Grand

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]