Verdun de Lauragués

Verdun de Lauragués; Verdun-en-Lauragais
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La comuna.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 21′ 59″ N, 2° 03′ 36″ E
Superfícia	20,21 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 613 m; 290 m; 198 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 111	Carcassona;
Canton; 1110	De la Malapera a la Montanha Negra (Castèlnau d'Arri-Nòrd abans 2015);
Intercom; 200035855	CC de Castèlnau d'Arri Lauragués Audenc;
Cònsol	Monique Vidal ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	277 ab. Evolucion de la populacion; 283 ab.
Densitat	13,51 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	verdunòl -a
Còde postal	11400
Còde INSEE	11407

Vilatge d'Occitània

Verdun (de Lauragués)^[1] (Verdun en grafia mistralenca^[2] e Berdú en grafia de Savartés^[3]; Verdun-en-Lauragais en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Lo gentilici es verdunòl (Verdunol -olo en grafia mistralenca)^[2]. L'escais-nom dels abitants es esparnhant -a (espargnant -o en grafia mistralenca)^[2].

Geografia

Toponimia

Las atestacions ancianas son : Castrum quod vocatur Verdun en 1152; Castrum quod vocatur Verdu en 1162; Ecclesia de Verduneto en 1317; Rector de Virduno et de Villamagna en 1439; Verdu en 1441; Verdum en 1494; Berdú en 1912 (Savartés)^[4]^[3].
Lo segond element es lo celtic dunon, latinizat en dunum, « mont, fortalesa, ciutadèla ». Pel primièr element, Dauzat aviá cregut trobar un nom de persona Vero- perqué vīro-, « vertadièr » o « òme » a un -i- long^[5], mes ara se sap que lo complement de dunon dins aquela formacion es la particula intensiva uer-. Lo sens de l'ensemble es donc « super-fortalesa » ^[6]^, ^[7].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
2020	(2026)	Monique Vidal
2014	2020	Armand d'Agrain
març de 2001	2014	Christian Pelissier
abans 1995	?	Jacques Bizou
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 273, totala: 280

770

756

751

-

589

-

-

530

-

265

Cercar

231

249

251

251
265

2009

2010

251
266

259
268

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 277 abitants e la densitat èra de 13,71 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Pau Cibran (1889-1951), pintor e illustrador occitan.

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Verdun sul site de l'Insee

Nòtas

↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11d.html
↑ ^2,0 ^2,1 et ^2,2 https://tdf.locongres.org/files/assets/basic-html/page2317.html
↑ ^3,0 et ^3,1 L'abat Savartés. Dictionnaire topographique du département de l'Aude, p. 462.
↑ «Dictionnaire topographique de la France».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 706
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 90
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 154

Portal de Lengadòc

[1] ttps://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11d.html

[T1-2] 2,0 ^2,1 et ^2,2 https://tdf.locongres.org/files/assets/basic-html/page2317.html

[ASavartés-3] 3,0 et ^3,1 L'abat Savartés. Dictionnaire topographique du département de l'Aude, p. 462.

[DicTopFR-4] «Dictionnaire topographique de la France».

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 706

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 90

[7] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 154

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]