Sant Pàpol

Vilatge d'Occitània

Sant Pàpol
Saint-Papoul

Vista generala de Sant Pàpol.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 19′ 56″ N, 2° 02′ 12″ E

Superfícia

26,48 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

405 m
170 m
139 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Bassin Chaurien, en francés (Castèlnau d'Arri Nòrd abans 2015)

Intercom
200035855

CC de Castèlnau d'Arri Lauragués Audenc

Cònsol

Serge Ourliac
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

879 ab.

Evolucion de la populacion

899 ab.

Densitat

28,55 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11400

Còde INSEE

11361

Sant Pàpol (Saint-Papoul en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Lo vilatge

Suls primièrs contrafòrts de la Montanha Negra, Sant Pàpol se trapa en Lauragués a 7 km de Castèlnòu d'Arri, 35 km de Carcassona, 60 km de Tolosa. Se dintrava dins l'encencha del vilatge per pòrtas fortificadas. La Pòrta de l'Èst, quadrangulara, traucada per cairelièras foguèt construida per Guilhèm de Cardalhac, avesque tresen de Sant Pàpol.
Servissiá de Tor dels Gardas e tanben de preson avescala. Del costat interior, dins l'arc de plen-cintre, se pòt admirar una verge de fusta del sègle XIV. Lo còr del vilatge compòrta carrièras estreitas amb ostals de corondatges e empreis.

L'abadiá

L'abadiá foguèt fondada al sègle VIII. Sa règla èra la benedictina. Sant Pàpol, discípol de Sant Sarnin, primièr avesque de Tolosa (sègle III aprèp J.-C.) foguèt martirizat e descalotat al lòc-dit L'Ermitatge. Segon la legenda, se baissèt e ramassèt lo som de sa clòsca, a aquel endreit gisclèt una font. Un monge conegut per son ascetisme, Sant Berenguièr, i visquèt al sègle XI. Lo mond se venguèron reculhir a l'abadiá sus sa tomba aprèp los miracles que s'i faguèron. En 1317, lo papa Joan XXII creèt l'avescat de Sant Pàpol ; fins a la Revolucion, 34 avesques s'i succediguèron. En 1361, la catedrala foguèt pilhada pels Rotièrs e en 1595 pels protestants. Als sègles XVII e XVIII, l'abadiá foguèt fòrça restaurada e tornèron bastir lo palais avescal. A la Revolucion, se suprimiguèt l'avescat e la catedrala venguèt glèisa parroquiala. Lo còr se compausa de doas travadas de plen cintre amb doble cabrion e tanben un cuol de forn. Es decorat de capitèls preromanics e d'un enfuòc del sègle XIV. Son tet es fait de lausas de pèiras escalpradas (ensems arquitectural unic). La vasta nau de la glèisa se dobrís cap al nòrd sus quatre capèlas del sègle XIV. Dins una d'elas, se pòt remarcar una Pietat del sègle XIV de fusta daurada. La primièra entrada se trapava del costat de l'oèst jos un crisme e un arc de bilhetas. Foguèt emmuralhada al sègle XV.

Las clastras

Se dintra dins la glèisa per las clastras realizadas al començament del sègle XIV. Las arcadas de plen-cintre son pausadas sus colomnetas gemeladas per capitèls geminats. Lo repertòri dels capitèls es vegetal o animalièr. Las scenas istoriadas son regropadas contra los pilars (Adoracion del Magues, Eròdes e benlèu Sant Pàpol).

Lo Mèstre

Defòra, sul cabeç semicircular, se pòdon admirar los capitèls e modilhons del Mèstre de Cabestany - dos d'entre eles son istoriats, un representa Danièl dins la fòssa dels leons, l'autre lo Castig dels Babilonians - escalpraire remarcable de la fin del sègle XII. Trabalhèt en Espanha (Navarra), en Itàlia (Toscana) e sustot en Catalonha e Lengadòc (departaments actuals dels Pirenèus Orientals e d'Aude). Sos personatges son tipics : caras e caps triangulars, uèlhs ovals, nas dreit, aurelhas largas, despegadas, barbas e pèls de las blestas longas estiradas, las mans amb dets d'una longor que passa l'òsca.

Toponimia

Sant Pàpol

Las fòrmas ancianas son : Sancti Papuli monasterium en 1119, Monasterium Sancti Pabuli en 1162, Ecclesia de Sancto Papulo en 1317, Ecclesia Sancti Papuli ad honorem beatissimi Petrifundata prius al sègle XV, Sainct Papol en 1441, La cure de Sant Papoul en 1494 ^[1].
Sant Pàpol ven del nom latin d'òme Papulus, nom d'un martir en Lauragués al sègle III^[2].

Le Prat Badalh

Las fòrmas ancianas son, per lòc : Pratum Badale en 1495; A Badale al sègle XV, Prat-Badail en 1790^[3] (Le Prat-Badail en francés).

Ferrals

Ferrals es una anciana sucursala de la diocèsi de Sant Pàpol, annèxa de Verdun; la glèisa parroquiala èra d'en primièr dedicada a Nòstra Dòna, puèi a Sant Estròpi. I a un castèl. Le lòc es atestat en 1271 : Castrum de Ferrals ^[4].
Le nom pòt èsser un transferiment, perqué i a dos Ferrals a l'entorn; siquenon, es compausat del latin ferrum, « fèrre » e del sufixe -alis, o de lors resultats. Aquel mot marca la preséncia de l'extraccion de minièra de fèrre o de fargas ^[5], o sonque de l'extraccion ^[6].

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	(2026)	Serge Ourliac	PS	retirat
març de 2001	2008	Henri Ourliac	PS
març de 1971	1995	Henri Grocelle	PS	ensenhaire, conselhièr general (1973-1992)
	1971
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 756, totala: 775

1 014

1 175

1 263

1 329

1 396

1 295

1 380

1 334

-

1 051

-

-

838

-

602

617

678

673

762

770

777

779

778
793

2009

2010

774
792

769
788

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 879 abitants e la densitat èra de 33,19 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Sant Pàpol sul site de l'Insee
Tel Abadiá : 04.68.94.97.75
Tel Comuna : 04.68.94.90.92
e-mèl : mairie.saint-papoul@libertysurf.fr

Lo web en occitan

Cercle occitan de Carcassona. http://perso.wanadoo.fr/ostal.sirventes/
Tansmediadoc. http://www.oc-tv.net/
Centre Inter-Régional de Développement de l'OCcitan http://www.LoCIRDOC.fr/

Etapa precedenta

Bram

Romavatge de Sant Jacme de Compostèla

Via Tolosana

Etapa seguenta

Castèlnòu d'Arri

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 409-410, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f502.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 621
↑ https://dicotopo.cths.fr/places/P19365172
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 137, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f229.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 286
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 308

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 409-410, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f502.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 621

[3] ttps://dicotopo.cths.fr/places/P19365172

[4] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 137, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f229.item.texteImage

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 286

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 308

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]