Sant Pàpol

Vilatge d'Occitània

Sant Pàpol
Saint-Papoul

Vista generala de Sant Pàpol.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 19′ 56″ N, 2° 02′ 12″ E

Superfícia

26,48 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

405 m
170 m
139 m

Geografia politica

França

Bassin Chaurien, en francés (Castèlnau d'Arri Nòrd abans 2015)

Intercom
200035855

CC de Castèlnau d'Arri Lauragués Audenc

Cònsol

Serge Ourliac
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

879 ab.

899 ab.

Densitat

28,55 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11400

Còde INSEE

11361

Sant Pàpol (Saint-Papoul en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Lo vilatge[modificar | modificar la font]

Suls primièrs contrafòrts de la Montanha Negra, Sant Pàpol se trapa en Lauragués a 7 km de Castèlnòu d'Arri, 35 km de Carcassona, 60 km de Tolosa. Se dintrava dins l'encencha del vilatge per pòrtas fortificadas. La Pòrta de l'Èst, quadrangulara, traucada per cairelièras foguèt construida per Guilhèm de Cardalhac, avesque tresen de Sant Pàpol.
Servissiá de Tor dels Gardas e tanben de preson avescala. Del costat interior, dins l'arc de plen-cintre, se pòt admirar una verge de fusta del sègle XIV. Lo còr del vilatge compòrta carrièras estreitas amb ostals de corondatges e empreis.

L'abadiá[modificar | modificar la font]

L'abadiá, vista de defòra

Verge de Pietat de fusta

L'abadiá foguèt fondada al sègle VIII. Sa règla èra la benedictina. Sant Pàpol, discípol de Sant Saturnin, primièr avesque de Tolosa (sègle III aprèp J.-C.) foguèt martirizat e descalotat al luòc-dit L'Ermitatge. Segon la legenda, se baissèt e ramassèt lo som de sa clòsca, a aquel endreit gisclèt una font. Un monge conegut per son ascetisme, Sant Berenguièr, i visquèt al sègle XI. Lo mond se venguèron reculhir a l'abadiá sus sa tomba aprèp los miracles que s'i faguèron. En 1317, lo papa Joan XXII creèt l'avescat de Sant Pàpol ; fins a la Revolucion, 34 avesques s'i succediguèron. En 1361, la catedrala foguèt pilhada pels Rotièrs e en 1595 pels protestants. Als sègles XVII e XVIII, l'abadiá foguèt fòrça restaurada e tornèron bastir lo palais avescal. A la Revolucion, se suprimiguèt l'avescat e la catedrala venguèt glèisa parroquiala. Lo còr se compausa de doas travadas de plen cintre amb doble cabrion e tanben un cuol de forn. Es decorat de capitèls preromanics e d'un enfuòc del sègle XIV. Son tet es fait de lausas de pèiras escalpradas (ensems arquitectural unic). La vasta nau de la glèisa se dobrís cap al nòrd sus quatre capèlas del sègle XIV. Dins una d'elas, se pòt remarcar una Pietat del sègle XIV de fusta daurada. La primièra entrada se trapava del costat de l'oèst jos un crisme e un arc de bilhetas. Foguèt emmuralhada al sègle XV.

Las clastras[modificar | modificar la font]

Las clastras

Se dintra dins la glèisa per las clastras realizadas al començament del sègle XIV. Las arcadas de plen-cintre son pausadas sus colomnetas gemeladas per capitèls geminats. Lo repertòri dels capitèls es vegetal o animalièr. Las scenas istoriadas son regropadas contra los pilars (Adoracion del Magues, Eròdes e benlèu Sant Pàpol).

Lo Mèstre[modificar | modificar la font]

Danièl dins la fòssa dels leons

Defòra, sul cabeç semicircular, se pòdon admirar los capitèls e modilhons del Mèstre de Cabestany - dos d'entre eles son istoriats, un representa Danièl dins la fòssa dels leons, l'autre lo Castig dels Babilonians - escalpraire remarcable de la fin del sègle XII. Trabalhèt en Espanha (Navarra), en Itàlia (Toscana) e sustot en Catalonha e Lengadòc (departaments actuals dels Pirenèus Orientals e d'Aude). Sos personatges son tipics : caras e caps triangulars, uèlhs ovals, nas dreit, aurelhas largas, despegadas, barbas e pèls de las blestas longas estiradas, las mans amb dets d'una longor que passa l'òsca.

Geografia[modificar | modificar la font]

Comunas a l'entorn.

Toponimia[modificar | modificar la font]

Las fòrmas ancianas son, per luòc:

Le Prat-Badail (nom fr): Pratum Badale en 1495; A Badale al sègle XV, Prat-Badail en 1790^[1].

Istòria[modificar | modificar la font]

Administracion[modificar | modificar la font]

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març 2008	2020	Serge Ourliac	PS	retirat
març de 2001	2008	Henri Ourliac	PS
març de 1971	1995	Henri Grocelle	PS	ensenhaire, conselhièr general (1973-1992)
	1971
Totas las donadas son pas encara conegudas.