Vejatz lo contengut

Argelièrs (Aude)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vila d'Occitània
Argelièrs
Argeliers
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La comuna.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 19′ 00″ N, 2° 55′ 00″ E
Superfícia 10,79 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
220 m
40 m
26 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Menerbés
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
113
Narbona
Canton
1116
Lo Menerbés Sud (Ginestars abans 2015)
Intercom
241100593
Lo Grand Narbona
Cònsol Gérard Leteissier
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
2 165 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

2 197 ab.
Densitat 187,95 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Argeliésois (en francés)
Còde postal 11120
Còde INSEE 11012

Argelièrs (Argeliers en francés) es una comuna lengadociana de Menerbés situada dins lo departament d'Aude e la region administrativa d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Es lo vilatge situat dins Menerbés d'ont partiguèt la revòlta vinhairona de 1907 amb lo menaire Marcellin Albèrt natiu d'Argelièrs.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son : Ecclesia S. Vincentii de Argeleriis, en 1154, Villa et castellum de Arzilers seu Argelers en 1154, Castrum de Argileriis en 1193, Arzelerii en 1244-45, Arzillers en 1251-1351, Argilas al sègle XIV, Argelyés en 1535, Argalliès en 1586, Argilliers en 1589, Argelliers en 1781. La prononciacion occitana es Argélyès [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [aɾʒe'ljɛs], puslèu que [aɾʒe'ʎɛs].

Argelièrs ven del latin argilla, « argela, argila » e del sufixe ariu(m), o dels resultats [, segon la data de fixacion del nom] [2],[3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
octobre de 2020 (2026) Gérard Leteissier   retirat de l'Educacion Nacionala
setembre de 2014 octobre de 2020 (demission) Gilles Laur divèrs dreta quadre bancari
març de 1989 2014 Christian Rouzaud PS  
1984 1989 Michel Michelis PS  
març de 1965 1984 (mòrt en foncions) Michel Bernard PS conselhièr general (1960-1984)
  1965      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Ginestars; es ara del canton du Sud-Minervois (en francés), donc del Menerbés Sud (burèu centralizator : Salèlas d'Aude).
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2028, totala: 2050

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
578 475 608 833 760 810 808 828 778

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
810 851 922 1 019 1 205 1 590 1 258 1 410 1 422

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 425 1 300 1 245 1 188 1 211 1 118 1 147 1 102 1 123

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 159
1 133
1 118
1 218
1 233
1 237
1 519
1 546
1 566
1 590
2009 2010
1 683
1 704
1 808
1 831
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 2165 abitants e la densitat èra de 200,65 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 10, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f102.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 26
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 259