Menerbés
(oc) Menerbés  | |
|---|---|
 | |
 | |
| Tipe | Contrada d'Occitània e region naturala de França |
| Part de | Lengadòc Bas (ca)  |
| Localizacion | |
| Estat | França |
 | |
Menerbés (Minervois en francés) es un parçan occitan situat en Lengadòc (departament d'Aude e d'Erau). Los limits de Menerbés son de mal definir, lo sol limit natural es la Montanha Negra al nòrd. Menerbés es tot simplament lo pagus menerbensis al sègle IX, lo país a l'entorn de Menèrba, que serà mai tard lo Vescomtat de Menèrba.
Lo gentilici es menerbés -esa[1].
Toponimia
[modificar | modificar lo còdi]
Las fòrmas ancianas son : In territorio Narbonensi, suburbio Minerbense en 836, pago Menerbense, in Minerbense en 844, suburbio Minerbensi en 852, pago Minerbensi en 855, 870, suburbii Minerbensis en 878, suburbio Minerbense en 899, 983, Comitatus Narbonensis et Menerbensis en 1068, de Menerbez en 1069, territorio Minerbensi en 1102, vicaria Minerbesii en 1360, viguerie de Minerbois, cap a 1370, Menerbais, Mynerbois, Minerbois, Minerbés, Minerboys entre 1586 e 1591[2],[3].
Istòria
[modificar | modificar lo còdi]Dins Menerbés, òm pòt trobar doas traças de la preïstòria : la balma de Fauzan e la de Bisa.
Lo Menerbés èra lo país [pagus] de Menèrba[2], donat çaquelà dins los documents, quora coma un pagus, quora coma un suburbium de Narbona. Foguèt d'en primièr una vigariá carolingiana de ressòrt plan redusit, venguèt una vigariá reiala, d'aquí a son incorporacion a la vigariá de Carcassona cap a 1320 e son espandiment venguèt pus important : en Erau, lo canton de Lonzac e quatre comunas del canton de Sant Ponç de Tomièiras, en Aude, lo canton de Peiriac, sèt comunas del canton de Lesinhan e cinc comunas del canton de Campendut[3].
Lo primièr senhor de Menerba conegut, es Rainald.
Pendent la Crosada dels Albigeses, en 1210, los crosats ataquèron Menerbés, fèu del senhor Guilhèm de Menèrba, vassal de Raimon Rogièr Trencavel, vescomte de Carcassona e de Rasés. Lo 22 de julhet de 1210, los crosats dintèron dins Menèrba e 180 catars foguèron cremats. Guilhèm de Menèrba venguèt un faidit. En 1216 e en 1218, èra al sètge de Bèucaire e a Tolosa, al costat del comte de Tolosa.
D'en primièr dins la diocèsi de Narbona, foguèt despartit en 1317 entre aquela diocèsi per la màger part e la diocèsi de Sant Ponç de Tomièiras; compreniá alara 45 comunautats. Del punt de vista religiós, Menerbés formava un archipreirat (1236 : Archipresbyter Minerbensis) dont lo capluòc èra Asilha; compreniá los destreits d'Asilha e de Caunas (15 parròquias) [3].
En 1907, la revòlta dels vinhairons nasquèt en Menerbés a Argelièrs, amb Marcellin Albèrt e los 87 d'Argelièrs.
Activitats
[modificar | modificar lo còdi]Luòcs toristics
[modificar | modificar lo còdi]- Lo vilatge de Menèrba
- Canal del Miègjorn
- Capitèla
- Abadiá de Caunas de Menerbés
Premsa
[modificar | modificar lo còdi]- La Setmana de Menerbés (Semaine du Minervois) amb cada setmana, una cronica en occitan.
Bibliografia
[modificar | modificar lo còdi]Ligams extèrnes
[modificar | modificar lo còdi]
- ↑ http://toscanoreinat.chez-alice.fr/dicom.pdf
- ↑ 2,0 et 2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 246
- ↑ 3,0 3,1 et 3,2 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 241, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f333.item.texteImage