Menerbés
Menerbés (Minervois en francés) es un parçan occitan situat en Lengadòc (departament d'Aude e d'Erau).
Los limits de Menerbés son de mal definir, lo sol limit natural es la Montanha Negra al nòrd. Menerbés es tot simplament lo pagus menerbensis al sègle IX, lo país a l'entorn de Menèrba, que serà mai tard lo Vescomtat de Menèrba.
Lo gentilici es menerbés -esa[1].
Toponimia[modificar | modificar la font]
Las fòrmas ancianas son : suburbio Minerbense en 836, pago Menerbense, in Minerbense en 844, suburbio Minerbensi en 852, pago Minerbensi en 855, 870, suburbii Minerbensis en 878, suburbio Minerbense en 899, 983, de Menerbez en 1069, territorio Minerbensi en 1102, vicaria Minerbesii en 1360, viguerie de Minerbois, cap a 1370[2].
Istòria[modificar | modificar la font]
Dins Menerbés, òm pòt trobar doas traças de la preïstòria : la balma de Fauzan e la de Bisa.
Lo Menerbés èra lo país [pagus] de Menèrba[2].
Lo primièr senhor de Menerba conegut, es Rainald.
Pendent la Crosada dels Albigeses, en 1210, los crosats atacan Menerbés, fèu del senhor Guilhèm de Menèrba, vassal de Raimon Rogièr Trencavel, vescomte de Carcassona e de Rasés. Lo 22 de julhet de 1210, los crosats entran dins Menèrba e 180 catars son cremats. Guilhèm de Menèrba ven un faidit. En 1216 e en 1218, es al sètge de Bèucaire e a Tolosa, al costat del comte de Tolosa.
En 1907, la revòlta dels vinhairons nais en Menerbés a Argelièrs, amb Marcellin Albèrt e los 87 d'Argelièrs.
Activitats[modificar | modificar la font]
Luòcs toristics[modificar | modificar la font]
- Lo vilatge de Menèrba
- Canal del Miègjorn
- Capitèla
- Abadiá de Caunas de Menerbés
Premsa[modificar | modificar la font]
- La Setmana de Menerbés (Semaine du Minervois) amb cada setmana, una cronica en occitan.
Bibliografia[modificar | modificar la font]
Ligams extèrnes[modificar | modificar la font]
- ↑ http://toscanoreinat.chez-alice.fr/dicom.pdf
- ↑ 2,0 et 2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 246