Casalrenos

Casalrenos; Cazalrenoux
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Darrèr la glèisa fortificada, las eolianas de Ròcatalhada e lo Puèg de Bugarag.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 11′ 59″ N, 1° 57′ 01″ E
Superfícia	13,35 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 410 m; 330 m; 285 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 111	Carcassona;
Canton; 1101	De la Puèja al Rasés (Fanjaus abans 2015);
Intercom; 200035707	CC de Puèja Lauragués Malapera;
Cònsol	Brice Asensio ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	91 ab. Evolucion de la populacion; 92 ab.
Densitat	6,14 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	11270
Còde INSEE	11087

Vilatge d'Occitània

Casalrenos ? Calès ? (Cazalrenoux en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Homines de Casali Renols en 1269, Casalrenolph en Lauragois en 1270, Villa de Casali en 1271, Casale Ranulphi en 1274, Casalrenols en 1289, Casalranols en 1289, Casale Radulphum en 1296, De Casali Ranulpho en 1318, De Casalirenulpho en 1488, Ad Casalrenhos en 1494, Cazalrenoux en 1781, etc. La prononciacion occitana es Calès ^[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc, se supausa, [ka'lɛs].
Casalrenós (nom tradicional supausat) ven d'un derivat de casa (cabana ---> ostal rural ---> domeni, proprietat), latinizat en cas-ale, « bòria, bòrda, mitadariá », determinat pel nom [germanic] del proprietari ^[2]^,^[3].
Ni las fòrmas ancianas, nimai la mapa, esclarzisson pas lo mistèri del nom occitan relevat per l'abat Savartés e son ligam ambe'l nom fornit per las fòrmas ancianas.

Barçan

Barçan es una anciana proprietat del monestièr de Prolha, un ancian priorat dedicat a Sant Sarnin. Las fòrmas ancianas son : Barsanum en 1269, Barssanum en 1298, Decimarium Sancti Saturnini de Barsano en 1315, Barzanum en 1320, Borssanum, comprene Barssanum en 1298-1323, Barsa en 1781^[4].
Se lo nom es pas un transferiment, es una proprietat galloromana o un pauc posteriora, formada del nom del mèstre e del sufixe latin -anum. En consultant Barçac (Gironda) e Barçac (Nauta Vinhana), acabats pel sufixe celtic -ācon, latinizat en -acum, se pòt trobar de candidats : lo nom germanic d'òme Bert(i)us, lo nom gallic d'òme Bercius o sa varianta inatestada *Barcios.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	(2026)	Brice Asensio
2001	2014	Raymond Belmas
	2001
1925	1940	Léopold Fort	radical	conselhièr d'arrondiment
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 82, totala: 83

331

346

343

-

243

-

-

214

-

124

92

73

78

70

84

77

76

76
77

2009

2010

75
76

77
77

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 91 abitants e la densitat èra de 6,82 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

la comuna sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 82, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f174.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 151, a Casabianca
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 280
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 23, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f115.item.texteImage

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 82, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f174.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 151, a Casabianca

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 280

[4] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 23, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f115.item.texteImage

[1]

[2]

[3]

[4]