Saissac

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Saissac
Saissac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Saissac dempuèi lo sud.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 21′ 42″ N, 2° 10′ 10″ E
Superfícia 57,03 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
742 m
450 m
166 m
Geografia politica
País  Lengadòc
Contrada Cabardés
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1110
De la Malapera a la Montanha Negra (caplòc del Canton de Saissac abans 2015)
Intercom
200042463
CC de la Montanha Negra
Cònsol Eric Béteille
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
925 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

948 ab.
Densitat 16,17 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11310
Còde INSEE 11367

Saissac[1] (pron. [saj'sak][2]; en francés Saissac) es una comuna lengadociana de Cabardés situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Saissac es situada en Cabardés, sus Lampi e Rojoana, al nòrd del departament d'Aude, al pè de la Montanha Negra, a 467 m d'altitud. Lo vilatge es situat sur un bauç que domina la gòrja de Vernassona e tanben tota la plana de Lauragués de Carcassona a Castèlnòu d'Arri.

Comunas a l'entorn.

Toponimia[modificar | Modificar lo còdi]

Las atestacions ancianas son : Villa quae vocatur San Jaco = Saxiaco en 950; Sexagum en 958; Saxagum en 960; Castellum quem dicunt Sexagum en 1002; Saixag en 1034; Sexa en 1034; Castrum de Sexag en 1070; Seixac en 1150; Sexacum en 1152; Saxacum en 1162; Saizaccum en 1258; Sacxiacum en 1267; Saixiacum…, Saxiachum en 1276; Sayssiacum en 1277; Sayssacum en 1303; Saxiacum en 1319; Sayssac en 1781; Saïssac (non datada)[3].
Segon Dauzat e Rostaing, Saissac vendriá del nom latin d'òme Saxius, ambe'l sufixe -acum [4], d'origina celtica (latinizacion de -acon). Segon los Féniés, probablament d'après Negre, s'agís de Sacius [5]. Dins los dos cases, Saissac èra una proprietat galloromana.


Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

Lo nom de Saissac aparèis al sègle X e ven del latin *Saxiacum que designa mai un domeni qu'un vilatge. Son istòria es fòrça ligada a aquela del castèl. Saissac èra alara un castrum bastit al sègle XI e subretot XII.

A la mitat del sègle XIII, foguèt desplaçat cap a son lòc actual. A partir del sègle XIV, Saissac es fortificat. La ciutat foguèt en partida destruida en 1568 pels protestants pendent las Guèrras de religion.

A partit de l'Edat Mejana, Saissac venguèt un vilatge astrat mercé a la fòrça de l'aiga totjorn presenta. D'industrias artesanalas coma la fabrica de drap e las molinas s'i desvolopèron mercé a l'energia de l'aiga. Al començament del sègle XV, los mercants drapièrs èran coneguts pels seus teissuts venduts a las fièras. La familha Saptes èra particularament famosa pels seus teissuts; foguèt aparada per Colbert e Loís XIV de França. Fins a la fin del sègle XVIII, l'industria del textil demorèt e lo vilatge èran plan prospèr. En 1728, i aviá 75 mestièrs e mai de 23 fabricants.

Administracion[modificar | Modificar lo còdi]

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
13 de novembre de 2016 (2026) Eric Béteille    
2009 27 de setembre de 2016 Odile Seigne    
1968 2009 Paul Durand PS conselhièr general (1976-2009)
1934 1968 Paul Raucoule    
1904 1934 Eugène Limousy    
  1904      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia[modificar | Modificar lo còdi]

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 922, totala: 947

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 781 1 853 1 850

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 513 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 103 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
823



Cercar
923
996
1 007
981
996
2009 2010
955
969
929
944
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 925 abitants e la densitat èra de 16,22 ab/km².

Economia[modificar | Modificar lo còdi]

Òbras idraulicas[modificar | Modificar lo còdi]

Besal dels tretze molinièrs

Lo besal de Saissac es un canal que mena l'aiga dempuèi l'Edat Mejana. Es lo besal dels tretze molinièrs, del nom dels proprietaris d'origina. La font es en dessús del vilatge prenent l'aiga de Vernassona e d'Aigabèla. Fa dos quilomètres de long e travèrsa lo vilatge seguent lo barri. Atal pòt aisidament servir l'aiga en tot punt du vilatge. Fins al sègle XIX, lo besal faguèt tornejar prèp de tretze molinas de papetièrs e farinièrs, paradors, talhièrs dels filatièrs, rèssas e martinets. Uèi, lo besal es totjorn utilizat pour l'asagatge dels jardins mas diferents rius qu'alimentan los jardins son pauc a pauc destruits per restaurar las carrièras.

La Restanca de Lampi sus Lampi alimenta lo canal de las Doas Mars. Creat en 1782, o un sègle aprèp la dubertura del Canal (1681). Sos camins ombrats ofrisson de bèlas passejadas. La riba es bordada de bèls massís d'arbres de la selva de Ramondens. La levada es de 120 mètres de long, 16 mètres de naut, e 5 mètres d'espessor. La capacitat de la restanca es de mai de 2 000 000 m³.

Lòcs e monuments[modificar | Modificar lo còdi]

Castèl de Saissac[modificar | Modificar lo còdi]

Castèl de Saissac

Situat al bas del vilatge sus un bauç, lo castèl del sègle X apara e capita la marcha dins la plana. Roïna massissa, torres carradas, tròces de barris, es un ensemble d'arquitectura militara..

Ostals[modificar | Modificar lo còdi]

  • L'ostal dels Saptes, una familha rica de drapièrs
  • L'ostal Soldano, exemple d'arquitectura del sègle XIII

Musèus[modificar | Modificar lo còdi]

  • Le musèu dels Vielhs Mestièrs, installat dins una torre medievala.
  • Un pichon musèu dins lo castèl

Elements del barri[modificar | Modificar lo còdi]

Torre Laimona

De rèstas dels barris son totjorn visibles; benlèu del sègle XIV. Serián estats edificats al meteis temps que lo castèl foguèt tornar bastit. Tanben se pòt veire de torres carradas dins lo naut del vilatge. D'autras torres mai pichonas èran repartidas sul barri, coma la torre "Rossinhòla" al nòrd del vilatge. Una quatrena torre, la torre Laimona, es uèi lo cloquièr de la glèisa de Sant Miquèl.

Lo barri medieval foguèt dubèrt per tres pòrtas, que sola una demòra: la Pòrta d'Autan (o Pòrta de Montoliu). Es ornada de tres escuts: aquel de la familha l'Isla de Baish , aquel de la familha Toèri e aquel de la comunautat de Saissac.

Militar[modificar | Modificar lo còdi]

Sul territòri de la comuna es installada dempuèi 1973 la base de la Régine, estacion de transmission classificada installacion prioritària de defensa. Son ròtle es de relevar pels sosmarins nuclears los òrdres de repòsta donats pel President de la Republica Francesa[6].

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]

  1. https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
  2. https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
  3.  Dictionnaire topographique de la France.
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 638
  5. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 122
  6. (fr)Riposte et télécommunications - La dépêche