Vilaflora

Vilatge d'Occitània

Vilaflora
Villefloure

Vilaflora vist del sud.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 07′ 28″ N, 2° 22′ 54″ E

Superfícia

16,69 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

487 m
260 m
198 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Carcassona (de Limós abans 2017)

Canton
1103

Carcassona-2 (Sant Ilari abans 2015)

Intercom
200035715

CA de Carcassona Agló

Cònsol

Jean-Louis Aribaud
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

161 ab.

Evolucion de la populacion

165 ab.

Densitat

9,71 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Villeflourois
(en francés)

Còde postal

11570

Còde INSEE

11423

Vilaflora^[1]^[2] (Biloflóuro en grafia de Savartés^[3]; Villefloure en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Segon la grafia Biloflóuro de Savartés^[3], la prononciacion es normalament [,bilɔ'flurɔ].

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Vilaflora**
Cavanac per un qüadripunt	Palajan	Montirat sus qualques desenats de mètres
Leuc		Le Mas
	Ladèrn

Toponimia

Vilaflora

Las atestacions ancianas son : Villafluranum en 1197; In Villafloranis en 1237; Sanctus Vincentius de Villafloranis en 1269; Villaflorani en 1330; Villeflorin…, Villaflorain en 1407; Villefloure en 1781; Biloflóuro en 1912 (Savartés)^[4]^[3].
Las fòrmas ancianas mòstran ambe evidéncia que lo nom èra *Vilafloran, abans un reculament d'accent qu'es un fenomèn ordinari dins l'airal (veire Vreselha, per exemple). Lo nom pus ancian del vilatge èra probablament *Floran-, del nom latin d'òme Florus e sufixe -anum, puèi vila s'i ajustèt. Lo mot villa del latin ( > vila) aviá lo sens de « granda proprietat rurala », puèi prenguèt pauc a pauc (puslèu a partir del sègle XI) lo de « vilatge », abans de prene lo sens que coneissèm ^[5].

Escau

Escaux es situat al nòrd-èst de Vilaflora. Le vilatge a desparegut e las installacions ordenadas que se veson son probablament ligadas al camp de manòbras de Vilamaurin.
Escau es un ancian priorat del vocable de Sant Julian. Las fòrmas ancianas son : In terminio de Scauno en 1237, Sanctus Julianus de Scauno en 1269, La Bastida de l'Escau en 1412, Escaune en 1565, Esco en 1641, Lescau, terre et seigneurie du marquisat de Cavanac en 1683, Eco, Esco en 1777, Lescaux en 1784, Escau en 1807, Métairie des Cauts, ruisseau des Caut, l'Escaut (cadastre del Mas) ^[6].
L'etimologia es benlèu en relacion ambe la d'Escaunets, Esconets, pas clarament coneguda.