Parasan

Parasan; Paraza
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Parasan en riba del canal del Miègjorn.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 15′ 02″ N, 2° 49′ 56″ E
Superfícia	9,47 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 171 m; 40 m; 19 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 113	Narbona;
Canton; 1116	Lo Menerbés Sud (Ginestars abans 2015);
Intercom; 200035863	CC de Region Lesinhanenca, Corbièras e Menerbés;
Cònsol	Emile Delpy ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	647 ab. Evolucion de la populacion; 658 ab.
Densitat	68,22 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	parasanòt
Còde postal	11200
Còde INSEE	11273

Vilatge d'Occitània

Parasan^[1] (Paraza en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Parasan**
	Posòls de Menerbés	Santa Valièira
Lonzac (Erau)
Robian	Canet d'Aude	Ventenac (Menerbés)

Parasan es a pauca distància d'Opian al nòrd-oèst, mas las doás comunas se tòcan pas.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Parazanum,... ad Sanctam Mariam de Paranzano,... de Paraciano en 1175, In Paradano en 1203, Capellanus de Parasano en 1229, Castrum de Parazano en 1271, Pararan en 1389, Parazan en 1402, Parasan..., Paraza en 1536 ^[2].
Lo nom es atestat en 1175, Parazanum, en latin. Es de segur format amb lo sufixe latin -anum, mas Dauzat e Rostaing postulan un nom d'òme *Parasius^[3] (inatestat), allòc que los Féniés causisson Parisius ^[4], que supausa una assimilacion vocalica, pas impossibla al primièr millenari (a las epòcas recentas, los toponimes occitans an conegut de dissimilacions vocalicas).

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta
març de 2012	(2026)	Emile Delpy	PS
junh de 1995	2012	Francis Garcia	sense etiqueta
març de 1989	1995	Alain Tisseyre	sense etiqueta
març de 1983	1989	Robert Azam	PCF
març de 1971	1983	Georges Gautié	PCF
1957	1971	Pierre Reynes	PCF

Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Ginestars; es ara del canton du Sud-Minervois (en francés), donc del Menerbés Sud (burèu centralizator : Salèlas d'Aude).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 646, totala: 656

274

316

285

378

384

395

375

409

397

421

456

546

509

541

612

625

719

715

715

649

630

660

657

594

566

506

468

445

440

410

383

401

390

550

573

586
592

2009

2010

598
603

610
615

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 647 abitants e la densitat èra de 68,32 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Parasan sul site de l'Insee

Nòtas

↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11c.html
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 290, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f382.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 518, a Parassy
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 124

Portal de Lengadòc

[1] ttps://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11c.html

[2] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 290, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f382.item.texteImage

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 518, a Parassy

[4] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 124

[1]

[2]

[3]

[4]