Vejatz lo contengut

Raissac de Lampi

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Raissac de Lampi
Raissac-sur-Lampy
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 16′ 43″ N, 2° 09′ 36″ E
Superfícia 5,23 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
231 m
150 m
116 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1110
De la Malapera a la Montanha Negra (Alzona abans 2015)
Intercom
200035715
CA Carcassona Aglò
Cònsol André Bonnet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
454 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

463 ab.
Densitat 82,03 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11170
Còde INSEE 11308

Raissac de Lampi o Raiçac de Lampi[1] (Raissac-sur-Lampy en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Ròsa dels vents Sant Martin le Vièlh Ròsa dels vents
Sant Martin le Vièlh N Alzona
O    Raissac de Lampi    E
S
Alzona

Las fòrmas anciennes son : Resciacum en 870, Villa Crexagum = Rexagum, in comitatu Carcassensi en 912, Raxiachum en 1246, Raisiachum en 1255, Villa de Raissaco..., de Raissacho en 1262, Decimale Beati Michaelis de Rexiaco en 1269, Rassacum en 1319, Raysacum en 1347, Villa seu locus de Rexiaco en 1366, Raissac en 1781. La prononciacion occitana es Raisác [2], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [raj'sak].
Lo sufixe gallic -āco(n), latinizat en -acum, pausa pas de problèmas. Los toponimistas l'associan a un nom d'òme. Dauzat seguís Petar Skok que i vei un nom gallic Rixa [3] e los Féniés postulan Riccius [4]. Per Raiçac (Tarn), Negre utiliza los noms gallics Riccius o Recius [5]. Per l'ensemble dels Raissac/Raiçac, las fòrmas ancianas (Rexaco per Raissac d'Aude) mòstran que lo nom a desvolopat un -a- qu'es pas etimologic, probablament en passant per *Rei-. Segon Delamarre, Raissac èra ricciācon, la proprietat de Riccios (latinizat en Riccius), interpretable siá coma una geminacion expressiva de *rīg- « rei », siá e pus probablament aparentat al gallic rhech « pet » (de l'indoeuropèu *prd-kā); Ricc-io-s seriá un petaire, un bofon, un palhassa dins aquel cas e non pas un « reial » (i a un bofon petaire nommat bragetoir en irlandés) [6].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 (2026) André Bonnet PS  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Alzona; es ara del canton de Montreal, vengut en 2016 de la Malapèira a la Montanha Negra.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 429, totala: 439

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
334 328 344 376 411 457 417 460 496

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
458 431 420 425 409 392 370 323 320

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
340 302 280 251 239 230 234 228 222

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
189
176
196
206
190
212
251
291
332
337
2009 2010
372
378
390
396
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 454 abitants e la densitat èra de 86,81 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 339, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f431.item.texteImage
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 555
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 122
  5. Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 29
  6. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 220, 305, 362