Vejatz lo contengut

Raiçac

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Raiçac
Rayssac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Raiçac.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 49′ 08″ N, 2° 24′ 54″ E
Superfícia 29,95 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
711 m
600 m
357 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
 Occitània
Departament
81
Tarn Armas del departament de Tarn
Arrondiment
812
Castras
Canton
8121
lo Naut Dadon, ancianament de La Bessoniá (de Montredond)
Intercom
248100653
Communauté de communes des Monts-d'Alban et du Villefranchois
Cònsol Patrick Carayon
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
237 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

238 ab.
Densitat 8,35 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 81330
Còde INSEE 81221

Raiçac[1],[2],[3],[4] (Rayssac en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament de Tarn e de la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Lo sufixe gallés -āco(n), latinizat en -acum, pausa pas de problèmas. Los toponimistas l'associan a un nom d'òme. Dauzat seguís Petar Skok que i vei un nom gallés Rixa [5], los Féniés postulan Riccius [6] e pels Raiçac de (Tarn), Negre utiliza los noms galleses Riccius o Recius [7]. Per l'ensemble dels Raissac/Raiçac, las fòrmas ancianas (Resciacum per Raissac de Lampi, Rexaco per Raissac d'Aude, Reisac per lo lòc situat al Segur) mòstran que lo nom a desvolopat un -a- qu'es pas etimologic, probablament en passant per *Rii- > *Rei-.

Sul territòri de la comuna i aviá lo castèl de Janas, desrocat fa bèl temps, çò que fa que la comunautat se diguèt a un moment Raiçac de Janas. Lo vilatge vesin de Sant Joan de Janas es de la comuna de Paulinet.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2001 2020 Patrick Carayon sense etiqueta professor agregat d'Istòria
  2001      
         
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de La Bessoniá (de Montredond); es ara del canton du Haut-Dadou (en francés), donc del Naut Dadon.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 250, totala: 251

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
740 615 812 825 949 1 002 1 013 912 887

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
822 849 852 833 820 828 824 787 818

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
812 784 694 662 643 596 550 516 481

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
416
372
324
313
310
295
268
264
260
263
2009 2010
255
259
248
251
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Castèl de Raiçac, bastit al sègle XVII èra de Loísa de Baina, amiga e correspondenta de Eugènia de Guerin.
  • Glèisa de Sant Martin (1723).

Articles connèxes

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. «Toponimia occitana».
  3. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  4. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 555
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 122
  7. Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 29