Castèlnòu de Montmiralh

Castèlnòu de Montmiralh; Castelnau-de-Montmiral
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La plaça de Castèlnòu de Montmiralh.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 57′ 59″ N, 1° 49′ 18″ E
Superfícia	88,81 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 485 m; 267 m; 153 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Parçan	País d'Albi ;
Estat	França;
Region; 76	Occitània;
Departament; 81	Tarn ;
Arrondiment; 811	Albi;
Canton; 8107	Vinhals e Bastidas, , ancianament de Canton de Castèlnòu de Montmiralh;
Intercom; 248100075	Galhac Graulhet Aglomeracion;
Cònsol	Paul Salvador ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	1 027 ab. Evolucion de la populacion; 1 052 ab.
Densitat	11,59 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	81140
Còde INSEE	81064

Pels articles omonims, vejatz Castèlnau (omonimia).

Vilatge d'Occitània

Castèlnòu de Montmiralh^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Castelnau-de-Montmiral en francés) es una comuna lengadociana en País d'Albi situada dins lo departament de Tarn e la region d'Occitània.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Castèlnòu de Montmiralh**
La Ròca	Pena Vaur	Santa Ceselha del Cairon Sant Bausèli Lo Verdièr
Puègcèlsi		Caüsac de Vera Bròsa
	L'Illa d'Albigés	Galhac

Toponimia

Castèlnòu. Lo nom es citat en 1257, de Castro novo. Ambe castèl, mot vengut del latin castellum (e abans de castrum), l'adjectiu nòu, de novum, e sas fòrmas pus evolucionadas nau e nuèu, es lo que se tròba mai sovent en toponimia ^[5]. En mai del sens literal, lo nom de castèlnòu/castèlnau designava de pichonas aglomeracions apiejadas sus una fortalesa que las aparava, de borgs castrals medievals (sègles XI a XIII) ^[6] qu'estudièt per exemple Benoît Cursente^[7].
Montmiralh a lo sens de mirador ^[8].

Istòria

Tot a l'entorn de la selva de Gresinha son levadas de pèiras de l'Edat del Bronze e Oppidums/Oppida (plaças fòrtas) de l'Edat de la Pèira. La bastida albigesa foguèt fondada en 1222 per Ramon VII, comte de Tolosa. Son nom primitiu èra Castellum Novum Montis Mirabilis.

Pendent la Guèrra de Cent Ans, los angleses menats pel prince Negre, envasiguèron Albigés en 1345. Mas se retirèron sens se riscar d'atacar la vila... Pendent las guèrras de religion, Castèlnòu de Montmiralh aderiguèt pas jamai al protestantisme e aculhissiá los catolics de Galhac, qu'èran forabandits de la vila pels protestants majoritaris. En genièr de 1587, una ataca del capitani protestant Borniquèl foguèt rebutada. Segon la legenda, una femna que tornava de posar d'aiga a la font del Teron auriá donat l'alèrta. Loís XIII passèt a Castèlnau de Montmiralh le 24 de junh de 1622, lotjat dins l'ostal de "Totnac". Foguèt tanben l'ostal de la celèbra familha Privat.

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat
1989	2020	Paul Salvador
1977	1989	Gérard Marroulle
1965	1977	Pierre Boulous
1955	1965	Léon Bombal
1945	1955	Gabriel AYME
1944	1945	Sylvain Murat
1944	1944	Gabriel AYME
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra canton; es ara del canton de Vignobles et Bastidas (en francés), donc Vinhals e Bastidas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1029, totala: 1051

2 452

2 523

2 716

2 758

3 104

3 108

3 086

3 116

3 066

3 019

3 021

2 901

2 569

2 507

2 532

2 559

2 563

2 058

1 771

1 777

1 682

1 522

1 508

1 502

1 419

1 315

1 284

1 238

1 215

1 037

958

910

895

940

946

952
976

2009

2010

950
976

957
982

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Vilatge classat coma "mai bèl vilatges de França"
Plaça de las Arcadas amb lo pilòri
Glèisa de Nòstra Dama de l'Assompcion (campana de 1554)
Pòrtas fortificadas (Portas dels Garrics, de Tolza)
Ostals de pèira e de colondrat
muralhas
Castèl de Gaita roïnat en 1819 que se trapa dins l'escut del vilatge
Cròte reliquaire dicha de Montmiralh, de 1341.
De Glèisas e capèlas dins los caps (de Sant Martin, de Sant Jiròni, de Brunhac...)
De castèls sul territòri de la comuna: Corduriés, Fesembat, Masièras, Meiragas
De sosterrens refugi
Selva de la Gresinha

Cultura

Lo vilatge foguèt visitat per Jean-Paul Sartre e Simone de Beauvoir.
Dins la seria americana Smallville, la familha de Lana Lang es originària de Castèlnòu de Montmiralh.

Veire tanben

Comunas de Tarn

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 154
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 226
↑ http://www.persee.fr/doc/ccmed_0007-9731_1984_num_27_105_2261_t1_0166_0000_3
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 248

Portal de Lengadòc

[1] Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 154

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 226

[7] ttp://www.persee.fr/doc/ccmed_0007-9731_1984_num_27_105_2261_t1_0166_0000_3

[8] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 248

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]