Virçac

Virçac; Virsac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	L'ostau comunau.
	Geografia fisica
Coordenadas	45° 01′ 41″ N, 0° 26′ 23″ O
Superfícia	3,06 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 56 m; 47 m; 33 m
	Geografia politica;
País	Guiana Bordalés;
Estat	França;
Region; 75	Novèra Aquitània;
Departament; 33	Gironda ;
Arrondiment; 331	Blaia;
Canton; 3339	Lo Nòrd Gironda (Sent Andreus de Cubzac avant 2015);
Intercom; 243301223	CC deu Grand Cubzagués;
Cònsol	Christiane Bourseau ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2019)	1 171 ab. Evolucion de la populacion; 1 176 ab.
Densitat	343,79 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	(en francés)
Còde postal	33240
Còde INSEE	33553

Vilatge d'Occitània

Virçac [bir'sat] (Virsac en francés) es una comuna bordalesa de Guiana, lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda e la region de la Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Geografia

Perimètre deu territòri

Comunas confrontantas de **Virçac**
Sent Laurenç d'Arce	Pujarn
		Vath de Virvèa
Sent Gervasi	Sent Andreus de Cubzac

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : in parrochiis de Virzac en 1273, de Virzac entre 1273 e 1289, de Virsaco en 1357, Virsac en 1361 ^[1].
Segon Dauzat e Rostaing, Virçac ven dau nom latin d'òme Virsius, emb lo sufixe -acum ^[2].
Segon Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, Virçac ven dau nom gallic d'òme Viriciu, emb lo sufixe -acos^[1].
Segon Bénédicte Boyrie-Fénié, l's sorda dens lo nom actuau favoriza lo nom gallic d'òme, Viriciu, atestat, emb sincòpa de la pretonica : *Vir(i)ciácu(m) > *Vircyágo > Virçac [biɾ'sak]; pr'aquò lo nomen Virtius dona lo medish resultat ^[1]. L'argument es doblament estranh : d'una part, las fòrmas pus ancianas son en -z-, d'auta part, après una consonanta, quala que sia l'etimologia de la shiulanta, pòt venir sorda o sonòra segon los cas.
Segon Xavier Delamarre, Virçac ven deu nom gallic d'òme Viritios, atestat en Retia, e l'etime es Uiritiācon. Pr'aquò, Delamarre cita tanben lo nom celtic Vīriciū ^[3].
Dens tots los cas, Virçac èra una granda propietat galloromana e son nom ven deu propietari.

Istòria

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta
2007	(2026)	Christiane Bourseau	divèrs esquèrra
març 1977	2007	Jean-Jacques Fortin
març 1971	1977	Gatien Bernatet
1932	1971	Henri Étié
1932	1932	Jean Sallé
1925	1932	Georges Guinaudie
1917	1925	Jean Sallé
1897	1917	Pierre Rousseau
1881	1896	Albert d'Alesme de Meycourby
1874	1880	Pierre Joseph Édouard d'Alesme de Meycourby
1867	1874	Pierre Sabourin
1814	1867	Pierre d'Aubry
1796	1814	Jean-Pierre d'Aubry
1793	1796	Michel Brisset
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1052, totala: 1117

364

350

353

-

264

-

-

261

-

327

341

407

593

926

901

962

965

969
995

2009

2010

973
999

992
1 018

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2019 la populacion èra de 1171 abitants e la densitat èra de 382,68 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas emb la comuna

Veire tanben

Comunas de Gironda

Ligams extèrnes

Virçac sus lo site de l'Insee

Nòtas

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 375
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 726
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 273, 311 e 373

Portau de Guiana

[bbf-1] 1,0 ^1,1 et ^1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 375

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 726

[3] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 273, 311 e 373

[1]

[2]

[3]