Vejatz lo contengut

Margairon

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Margairon
Margueron
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ostau de comuna « la meria ».
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 45′ 47″ N, 0° 15′ 01″ E
Superfícia 13,57 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
132 m
120 m
49 m
Geografia politica
País  Guiana Agenés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània Escut d'Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
335
Arrondiment de Liborna
Canton
3341
Lo Reulés e las Bastidas, ancianament de Senta Fe la Granda
Intercom
243301371
Communauté de communes du Pays Foyen
Cònsol Patrick Festal
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
393 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

397 ab.
Densitat 25,79 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Margueronnais (en francés)
Còde postal 33220
Còde INSEE 33269

Margairon, foneticament [margej'ru], o Margueron[1],[2] (Margueron en francés) es una comuna agenesa administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Dins lo borg, la RD 708, anciana RN 708, venguda de Senta Fe la Granda se devesís en RD 708 en direccion de Duràs e en RD 708E3 (en Òut e Garona, RD 19) en direccion de Miramont de Guiana.

Una partida deu borg es sus un luec nommat La Tuqueta (vistas en direccion de l'èst e deu nòrd).

Perimètre deu territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Margairon
La Roquilha Liguers Monestièr (Dordonha)
Las Luèvias e Tomeiragas Margairon
Riucau Vilanuèva de Duràs (Òut e Garona) Lobés e Bernac (Òut e Garona)

Segon Dauzat e Rostaing, lo nom poiriá venir d'un nom d'òme gallés *Margaros, de *Margos, emb lo sufixe -onem (e un derivat de Margarita sembla exclús a lor idèa) [3]. Bénédicte Boyrie-Fénié, que cita una atestacion de 1326 (una sola), Marguerone (cappella de ~), evòca, sense certitud, lo latin marga, donc *marga + sufixe d'origina prelatina -ara + sufixe diminutiu latin -one [1].

Los toponimistas coneissián pas la fòrma orala. Lo nom es coneissut a Margairon, a Liguers, a Riucau e a Vilanuèva de Duràs (comunas tocantas) coma [margej'ru], a Landerroat (a 9 km), e a Savinhac de Duràs (a 10 km) coma [margej'rõ] (o [margej'rũn]; çò que de las mapas ancianas verifican [4],[5]. La grafia Marguerone de l'atestacion deu s'explicar, coma sovent, per la dificultat deus escribas medievaus a escriure los diftongues que lo latin coneissiá pas.

Se poiriá conjecturar un etime en *marg-, nom d'òme gallés *Margos o latin marga. I farriá ajustar un doble sufixe *ar-ionem : *Margarione(m > *Margairone. En rason de la natura deus sufixes, marga conven milhor qu'un nom d'òme. Logicament, emb una tala explicacion, la bona grafia seriá Margairon (e pas Margueiron) emb l'evolucion ai- pretonic > ei- generala dins lo lengadocian brageiragués.

Una autra possibilitat es fornida pr'aquò per Xavier Delamarre, que postula un morgo-riton-, de morga, morgia, morgonos, « frontièra » e ritu-, « ga, passatge d'un cors d'aiga, passatge », puèi que Margairon es a la frontièra dels Nitiobroges e dels Vasates (en realitat, dels Petrocores) e lo nom seriá estat reinterpretat sus lo modèle deu latin margarita, « pèrla » [6]. L'evolucion entre l'etime e lo resultat seriá : *Morgo-riton- (emb sufixe) > *Marga-riton- > *Margaridon- > *Margarion- > *Margairon- > [margej'ru]; l'evolucion brageiraguesa -ga- > -ja- a pas jogat perqué lo nom èra enquèra en *Morgo- a son epòca de validitat. .

Autres luecs dins la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Les Guillebaux (en francés). Prononciacion [lej gijəbaw], grafiat Los Guilhebaus o Les G- o Lei G-, estant que lo parlar confond los e las en les, prononciat [ləs], [ləz] e [lɛj]/[lej] segon lo contèxte)

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Patrick Festal    
març 1989 2020 Jean Allégret UMP, puèi LR  
junh 1965 1989 Michel Laroque RPR  
  1965      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Senta Fe la Granda; es adara deu canton de Le Réolais et Les Bastides (en francés), donc Lo Reulés e las Bastidas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 350, totala: 401

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
500 580 550 537 502 524 497 499 493

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
462 480 523 455 458 437 400 354 407

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
404 401 420 400 402 407 395 401 363

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
385
361
360
397
380
398
404
405
404
414
2009 2010
401
411
385
393
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2019 la populacion èra de 393 abitants.

Luecs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 209-210
  2. [1]
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 435, a Margueray
  4. Guillaume Delisle, Carte du Bourdelois, du Périgord et des provinces voisines / par G. de l'Isle, 1714, http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b59718791/f1.item.r=.zoom
  5. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/1_navigation.php#
  6. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 356 e 201
  7. Basa Mérimée Notícia N°PA00083618, Ministèri francés de la Cultura.