Nomain

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Nomain
Nomain
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 50° 29′ 58″ N, 3° 15′ 04″ E
Superfícia 19,11 km²
Altituds
 · Maximala
 · Minimala
 
58 m
28 m
Geografia politica
Estat França
Region
32
Nauts de França
Departament
59
Nòrd Armas deu Departament de Nòrd
Arrondiment Douai
Canton Orchies
Intercom
245901210
Espace en Pévèle
Cònsol Daniel Bonnet (2008-2014)
Geografia umana
Autras informacions
Còde postal 59310
Còde INSEE 59435

Nomain es una comuna francesa del departament del Nòrd e de la region del Nòrd-Pas de Calais.

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Partida eissida de l'article francés
Nomain en lo sieu costat e lo sieu arrondissement

Nomain es una pichona vila #que se situa entre Lille e Valencianas.

Tèxte originau de l'article francés
Nomain dans son canton et son arrondissement

Nomain est une petite ville qui se situe entre Lille et Valenciennes.

Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

Partida eissida de l'article francés

Segon lo archéologue Roger Félix, una villa gallo-romaine i auriá #èsser descobèrta a Nomain, #çò que confirma l'idèa #que Nomain i aviá viscut pendent l'Antiquitat. Totun, lo toponyme d'origina germanique e los luòcs-diches post-romains indican que lo luòc i aguèt abandonat e que lo vilatge #èsser vertadièrament fondat al Mejan Age, pauc après las invasions normandes.

A l'origina de lo sieu bastiment, la glèisa #que data del sègle xi èra d'estil roman, de las tuiles e de las carreaux an #èsser récupérés e utilizats dins la glèisa a partir ruïnes de la famosa villa gallo-romaine. Nomain A citat al sègle xii en un títol del Abbaye de Sant-Amand. La tèrra, constituida de divèrsas fiefs e de distincions #que la mai importanta n'èra aquela de Roupy, levava del castèl de #Dotar.

Nomain Se truca alavetz Nomaing (nom en venent del germanique Naminghem, en significant sojorn de Namo). Al mièg del sègle xiii, la tèrra del Pévèle compren la distincion de Orchies, aquelas dels pòbles de Bouvignies, Auchy, Coutiches, Flines, l'aumenatge dels sires de Landas e aquel del Sire dels Wastines #que la distincion se n'estend sus Capelle, Bersée, mas tanben sus Nomain. A Nomain, lo senhor de Lannay li cal verser un impòst a lo sieu suzerain, lo senhor de Orchies.
En 1415, Jean de Lannais, senhor de Lannais a Nomain e Louis del Quesnoy an aucit a la batalha de Azincourt. En 1512, Jean de Montmorency édifie un castèl a Nomain, sus lo sieu domeni de Roupy (#que vendrà lo "Roupion"), en cara de la crotz del Dieu de pèira actuala (los darrièrs vestigis del castèl an desaparegut en lo moment del bastiment de la linha de camin de fèrre Ascq-Orchies).

Pendent lo periòde disturbi de la Revolucion, un sacerdòt rebèl, #que refusait de prestar serment a la Constitucion Civila del Clergé, lo vicari Louis Howell, emigra a Alemanha, e tòrna a Nomain en 1796. Demòra amagat en una granja pendent dos ans, abans d'èsser denonciat, decrèt de contunh guillotiné a #Dotar, lo 20 de genièr de 1799.

En 1820, la primièra glèisa protestante baptiste a fondat a Nomain, carrièra de Lannay, malgrat de violentes conflictes amb los fisèles de Bernard de Felice, pasteur de Lille. Seguiguèt alavetz una fòrta implantacion en las concas houillers en plen desvolopament.
Fin finala, pendent la Modèl:1re guèrra mondiala, los abitants de Nomain organizan una ret de resisténcia cargada de comunicar d'informacions als aliats, per l'intermediari de comprenèm de viatgèrs mas la ret a desmantellat l'an 1917. Se lo cònsol, Léon Delsart, escapa a la mòrt, Henri Caignet, Flore Lafrance, Georgine Bossuyt e Georges Remy son fusillés a la citadelle de #Virar, lo 31 d'octòbre de 1917.

Tèxte originau de l'article francés

Selon l'archéologue Roger Félix, une villa gallo-romaine aurait été découverte à Nomain, ce qui confirme l'idée que Nomain était habité pendant l'Antiquité. Néanmoins, le toponyme d'origine germanique et les lieux-dits post-romains indiquent que le site fut abandonné et que le village fut véritablement fondé au Moyen Age, peu après les invasions normandes.

À l'origine de sa construction, l'église qui date du sègle xi était de style roman, des tuiles et des carreaux ont été récupérés et utilisés dans l'église à partir des ruines de la fameuse villa gallo-romaine. Nomain est citée au sègle xii dans un titre de l'Abbaye de Saint-Amand. La terre, constituée de plusieurs fiefs et seigneuries dont la plus importante était celle de Roupy, relevait du château de Douai.

Nomain s'appelle alors Nomaing (nom venant du germanique Naminghem, signifiant demeure de Namo). Au milieu du sègle xiii, la terre du Pévèle comprend la seigneurie d'Orchies, celles des villages de Bouvignies, Auchy, Coutiches, Flines, l'hommage des sires de Landas et celui du Sire des Wastines dont la seigneurie s'étend sur Capelle, Bersée, mais aussi sur Nomain. À Nomain, le seigneur de Lannay doit verser un impôt à son suzerain, le seigneur d'Orchies.
En 1415, Jean de Lannais, seigneur de Lannais à Nomain et Louis du Quesnoy sont tués à la bataille d'Azincourt. En 1512, Jean de Montmorency édifie un château à Nomain, sur son domaine de Roupy (qui deviendra le "Roupion"), en face de la croix du Dieu de pierre actuelle (les derniers vestiges du château ont disparu lors de la construction de la ligne de chemin de fer Ascq-Orchies).

Pendant la période trouble de la Révolution, un prêtre réfractaire, qui refusait de prêter serment à la Constitution Civile du Clergé, le vicaire Louis Howell, émigre en Allemagne, et revient à Nomain en 1796. Il reste caché dans une ferme pendant deux ans, avant d'être dénoncé, arrêté puis guillotiné à Douai, le 20 janvier 1799.

En 1820, la première église protestante baptiste est fondée à Nomain, rue de Lannay, malgré de violents conflits avec les fidèles de Bernard de Felice, pasteur de Lille. Va suivre alors une forte implantation dans les bassins houillers en plein développement.
Enfin, pendant la Modèl:1re guerre mondiale, les habitants de Nomain organisent un réseau de résistance chargé de communiquer des informations aux alliés, par l'intermédiaire de pigeons voyageurs mais le réseau est démantelé en 1917. Si le maire, Léon Delsart, échappe à la mort, Henri Caignet, Flore Lafrance, Georgine Bossuyt et Georges Remy sont fusillés à la citadelle de Tournai, le 31 octobre 1917.

Administracion[modificar | Modificar lo còdi]

Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2008 2014 Daniel Bonnet    
març de 2001 2008      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia[modificar | Modificar lo còdi]

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 745 1 816 1 850 1 943 2 126 2 323 2 324 2 384 2 421

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
2 378 2 388 2 500 2 421 2 377 2 385 2 328 2 405 2 364

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2 180 2 266 2 039 1 951 2 015 2 004 2 001 1 967 1 882

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 751
1 700
1 760
1 967
2 317
2 393
2 440
2 447
2 454
2009 2010
2 446
2 485
2 464
2 505
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]