Vejatz lo contengut

Atòs e Aspins

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Atòs-Aspins
Athos-Aspis
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sent Pèir.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 24′ 53″ N, 0° 58′ 20″ O
Superfícia 5,90 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
141 m
67 m
33 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
642
Auloron
Canton
6438
Ortès e Tèrras deus Gaves e de la Sau (Sauvatèrra abans 2015)
Intercom
246401699
CC deu Bearn deus Gaves
Cònsol Jean-Robert Lataillade
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
210 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

215 ab.
Densitat 32,2 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64390
Còde INSEE 64071

Atòs e Aspins (Athos-Aspis en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics de la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [a'tɔs]. Las fòrmas ancianas que son Atos au sègle XIau, in Marca, Atos en 1119-1136 e en 1745, Athos (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Athos-Aspis despuish lo 10 de gèr de 1842, quan apleguèn las duas comunas [1].

Dauzat qu'explica Atòs, segon Rohlfs, per lo nom gallic d'òmi Atto dab lo sufixe aquitanic -ossum [2].

Miquèu Grosclaude que constata Dauzat interprèta Rohlfs, qui a pas escriut Atto ei un nom gallic, mès solament un nom trobat a Segòvia e dens d'inscripcions de Gàllia. Lo nom At(t)o(n) qu'èra plan espandit en Gasconha a l'Edat Mejana, çò qui hè pensar a ua origina indigèna possibla. Lo sufixe qu'ei -ossum e lo radicau Ato, Atto, Atho galloroman, latin o de soca locau [1].

La prononciacion qu'ei [as'pis], shens nasalizacion perceptibla. Las fòrmas ancianas que son Espis en 1119-1136, Espis en 1385, Espiis en 1544, Aespiis en 1546, Spiis en 1548, Aspis (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Athos-Aspis despuish lo 10 de gèr de 1842, quan apleguèn las duas comunas [3].

Lo nom qu'ei escur, segon Dauzat [2].

L'origina non ei pas lo basco aitz, « punta rocosa », nimei ligada a Aspa. Miquèu Grosclaude que pensa a espins, « bruishòcs, buishons espinós » o a es pins, « los pins », dab l'article definit masculin arcaïc es. Que i a suu territòri d'Atòs un ostau Pys (Piis Juzon e Piis Suzon en 1385), çò qui dona mei de pes a la segonda solucion [3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Jean-Robert Lataillade   agent tecnic/tecnician
2008 2014 Jean-Michel Peyruseigt    
junh de 1995 2008 Jean-Robert Lataillade    
abans 1988 ? Maurice Couteigt    
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 190, totala: 198

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
421 438 434

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 357 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 314 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
209



Cercar
203
189
181
185
193
2009 2010
185
195
185
195
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 341-342
  2. 2,0 et 2,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 33
  3. 3,0 et 3,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 340