Vejatz lo contengut

Monassut e Audirac

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Monassut e Audirac
Monassut-Audiracq
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Monassut e la maison comuna a dreta.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 25′ 11″ N, 0° 11′ 47″ O
Superfícia 9,92 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
329 m
250 m
213 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Parçan Vic Vilh
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Pau
Canton
6418
Tèrras deus Luis e Tuquets deu Vic Vilh (Lenveja abans 2015)
Intercom
246401632
CC deu Nòrd-Èst Bearn (2017 ---->)
Cònsol Thierry Clouté
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
366 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

372 ab.
Densitat 37 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 64160
Còde INSEE 64389

Monassut e Audirac[1] (Monassut-Audiracq en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [awdi'rak]. Las fòrmas ancianas que son Audiracq en 1385, Audiracq (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Monassut-Audiracq despuish qu'apleguèn las duas comunas [2].

Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude, qu'explica Audirac per lo nom latin d'òmi Alterius dab lo sufixe -acum [2].

Dauzat qu'explica Audirac per lo nom germanic d'òmi Aldhari dab lo sufixe -acum [3].

Segon Miquèu Grosclaude, Aldhari de Dauzat qu'a donat en francés lo patronime Audier, pas present dens la region. Dab -acum, un nom de persona latin qu'ei mei versemblable. Audirac qu'ei benlhèu « la proprietat d'Alterius » [2]. Jacques Boisgontier, dens la soa recension deu Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, qu'escriu Audirac pòt pas viéner d'Alterius, qui mia a Auteirac[4].

La prononciacion qu'ei [muna'syt]. Las fòrmas ancianas que son Monassut en 1385, Monassud en 1777, Monassut (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Monassut-Audiracq despuish qu'apleguèn las duas comunautats [5].

Monassut, situat dens ua vath, que contién pas lo mot mont. Que hè pensar a un nom de persona, un ipocoristic; Monasset, derivat de Ramon, qu'ei coneishut, non pas Monassut. Lo diccionari Simin Palay que horneish l'adjectiu monassut, « morrut, morròu, refronhat, botèc, pas aimable », dab lo sufixe pejoratiu -ut. Monassut qu'ei donc un shafre, vienut nom de persona puish toponime [5].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2020 Thierry Clouté    
1995 2001 Jean-Louis Moura    
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 367, totala: 372


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
294
293
311
317
2009 2010
329
337
347
355
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. 2,0 2,1 et 2,2 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 155
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 35
  4. https://www.persee.fr/doc/onoma_0755-7752_1992_num_19_1_1146_t1_0264_0000_2
  5. 5,0 et 5,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 173-174