Vejatz lo contengut

La Bastida (Lauhire)

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi La Bastida de Vièlafranca)

Vilatge d'Occitània
La Bastida
Labastide-Villefranche
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La maison comuna
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 27′ 14″ N, 1° 01′ 09″ O
Superfícia 15,27 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
156 m
50 m
21 m
Geografia politica
País Aquitània Escut d'Aquitània
Parçan Lauhire
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Arrondiment d'Auloron (2017 ---->)
Canton
6437
Ortès e Tèrras deus Gaves et de la Sau (Salias abans 2015)
Intercom
246401665
CC deu Bearn deus Gaves
Cònsol Jean-Pierre Sallenave
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
318 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

324 ab.
Densitat 22,4 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64270
Còde INSEE 64291
Tor deu sègle XIVau

La Bastida (Bastidaxarre en basco, Labastide-Villefranche en francés) qu'ei ua comuna d'Occitània, en Lauhire, administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La toponimia es, per lòc:

  • La Bastida - Bielefranque cap a 1360, Vielefranque en 1375, Bielefranque en 1442, Bielefranca en 1472, La Bastide de Vielafranca en 1538, La Bastida (mapa deu sègle XVII, shens data, e de 1638), La Bastida de Béarn (mapas de 1651, de 1714 e de 1733), La Bastida de Bearn (mapa deu començament deu sègle XVIIIau e mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [1],[2].
    La prononciacion qu'ei [labas'tiðə].
    Dauzat qu'explica bastida atau : deu latin bastita, participi passat substantivat. Lo sens qu'èra lo d'ua petita fortificacion, puish de vilòtas fondadas aus sègles XIII e XIV, dab franquessas autrejadas aus poblants [3]. Segon Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, occitan bastida , « vilatge bastit navèrament », qui èra fortificat e gausiva de franquessas [1].
    Bénédicte Boyrie-Fénié qu'ajusta lo vèrbe bastir vien deu francic *bastjan, « trenar », au sens, a l'origina, de « bastir fortificacions trenadas gràcias a paus a l'entorn d'un castèth ». Lo determinant sovent ajustat que marca la proximitat de Bearn [1],[2]. Lo nom de 1538, La Bastide de Vielafranca, que combina en fòrma de tautologia tots los aspèctes de las bastidas, construccion navèra e vila a qui an autrejadas franquesas; lo nom La Bastida de Béarn que s'explica pr'amor lo vilatge èra a la frontièra de Bearn e de Navarra; qu'èra precisament ua enclava bearnesa en Navarra [2].

La Bastida qu'ei ua bastida de 1292 [2].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2020 Jean-Pierre Sallenave    
març de 2001 2008      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 342, totala: 346


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
316
319
323
327
2009 2010
331
334
342
347
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2019 la populacion qu'èra de 318 abitants.

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 263-264
  2. 2,0 2,1 2,2 et 2,3 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 329
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 57
  4. 4,0 et 4,1 https://tdf.locongres.org/files/assets/common/page-substrates/page1655.jpg