Vejatz lo contengut

Porciuvas e Bocoa

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Porciuvas e Bocoa
Poursiugues-Boucoue
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sent Lop de Sens
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 33′ 02″ N, 0° 22′ 38″ O
Superfícia 9,02 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
197 m
189 m
110 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Pau
Canton
6405
Artics e País de Seuvèstre (Canton d'Arsac e Arrasiguet abans 2015)
Intercom
246401574
CC deus Luis en Bearn (2017 ençà)
Cònsol Raymond Tremoulet
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
187 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

191 ab.
Densitat 22,62 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64410
Còde INSEE 64457

Porciuvas e Bocoa[1][2] (Poursiugues-Boucoue en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei quauquarren com [pur'siybəs] o [pur'swibəs]. Ua fòrma anciana qu'ei Poursieugues (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [3].

Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude, e Dauzat e Rostaing que's basan sus l'explicacion deu diccionari de Simin Palay, a poursinglo, poursiugue, poursugue, p. 800-801, « sot, porcau, penon; abric, emban deu bestiar mei generaument »; segon Rohlfs, lo nom que vien deu latin porcile, « porcau, sot » [4],[3].

Miquèu Grosclaude que cita las fòrmas de l'Atlàs Lingüistic de Gasconha : [pur'singlɔ] (Val d'Aran, Haut Comenge, Vath de Loron), [pur'siewβɔ] (Centre Bigòrra, Haut Ador). La geografia d'aqueras fòrmas que muisha lo mot èra mei espandit d'autes còps e adara en via de disparicion. Lo sens qu'ei « porcau » o mei generaument « abric peu bestiar » [3].

La prononciacion qu'ei [bu'kunɔ] dab ua nasalizacion hòrta qui supausa un ancian Bocona. Ua fòrma anciana qu'ei Boucoue (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [5].

Lo nom qu'ei lo de l'ahorèst de Bocona, escrit Bocoe en 1371. L'origina qu'ei benlhèu lo latin medievau boconem, « turon, penent » [5].

Segon Xavier Delamarre, los noms celtics d'òmi Buccō e Bucconius son frequents; Bocona e Bocoa que vienen de bucconā, « la proprietat de Buccō » [6].

Las comunas de Porciuvas e de Bocoa que s'apleguèn lo 11 de junh de 1841 [3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2020 Raymond Tremoulet    
1995 2001 Philippe Giraud-Charreyron    
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 204, totala: 208


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
197
194
198
207
2009 2010
201
210
205
214
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. Règlas d'Escritura de la mencion : https://fr.calameo.com/books/005115906552c74111cd2
  3. 3,0 3,1 3,2 et 3,3 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 91
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 545
  5. 5,0 et 5,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 79
  6. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 92 e 351