Astahòrt

Astafòrt; Astaffort
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa Senta Genevèva.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	44° 03′ 54″ N, 0° 39′ 08″ E
Superfícia	35,17 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 215 m; 70 m; 52 m
	Geografia politica;
País	Gasconha Agenés;
Estat	França;
Region; 75	Navèra Aquitània;
Departament; 47	Òut e Garona ;
Arrondiment; 471	Agen;
Canton; 4703	Lo Sud-Èst Agenés (caplòc deu canton d'Astahòrt avant 2015);
Intercom; 244701488	Aglomeracion d'Agen;
Cònsol	Paul Bonnet ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	2 044 ab. Evolucion de la populacion; 2 083 ab.
Densitat	57,29 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	47220
Còde INSEE	47015

Vila d'Occitània

Astahòrt^[1] (Astaffort en francés) es ua comuna gascona d'Agenés situada dens lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Geografia

Perimètre deu territòri

Comunas confrontantas de **Astahòrt**
Marmont e Paishàs	Lairac	Halhs
		Cuc
Lo Perganh e Talhac (Gers)	Sempessèrra (Gers)	Gimbreda (Gers)

Toponimia

La prononciacion es [asta'hɔr]. Las fòrmas ancianas son : castri de Astaforti, en latin, en 1281, capella Astafortis, en latin, en 1326, Stassafort, Astafort, Estaforts, Estaffort, en 1383, Estafort (mapa deu sègle XVII)^[2].
Segon Dauzat, Astafòrt ven probablament deu nom germanic d'òme Asthad e deu germanic furt, « ga »^[3].
Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, explica Astahòrt per un nom germanic de persona, Estiborgis, puèi l'atraccion de fòrt^[2].
Segon Bénédicte Boyrie-Fénié, l'explicacion de Negre fonciona pas foneticament. I avè ua via romana d'Agen a Leitora, parallèla a la Peirinha, çò que ha supausar ua fondacion anciana. Lo sens de « fortificacion » sembla segur, mes lo prumèr element es inexplicat^[2].

Istòria

Las comunas de Barbonvièla e de Paraix (nom francés) estoren incorporadas a Astahòrt abans 1806 ^[4]. Barbonvièla es au sud d'Astahòrt e Paraix (Paraish ?) a l'oèst.

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
mai de 2020	(2026)	Paul Bonnet
2014	2020	Louise Cambournac	UMP, LR	retirada, conselhièra departamentala (novembre de 2017-)
junh de 2004	2014	André Garros	divèrs esquèrra	foncionari a la DGCCRF
març de 2001	març de 2004 (mòrt en foncions)	Danielle Esteban	PS	conselhèra generala (1994-2004)
març de 1989	2001	Hubert Delpech	Generacion Ecologia	Retirat deu Ministèri de l'Interior, conselhèr regionau (1992-1998)
març de 1977	1989	Georges Sagazan	UDF-radicau	conselhèr generau (1964-1994)
	1977
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2015, totala: 2064

2 729

2 372

2 474

2 631

2 785

2 527

2 414

2 581

2 608

2 518

2 434

2 560

2 511

2 583

2 515

2 536

2 194

2 059

1 960

1 857

1 781

1 619

1 707

1 668

1 773

1 700

1 740

1 792

1 740

1 802

1 835

1 828

1 880

1 989

2 002

2 016
2 086

2009

2010

2 068
2 137

2 077
2 146

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 2044 abitants e la densitat èra de 58,12 ab/km².

Lòcs e monuments

Pont.

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas damb la comuna

Francis Cabrel

Véser tanben

Comunas d'Òut e Garona

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 51
↑ ^2,0 ^2,1 et ^2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 51
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 32
↑ [1]

Portau de Gasconha

[1] Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 51

[bbf-2] 2,0 ^2,1 et ^2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 51

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 32

[4] [1]

[1]

[2]

[3]

[4]