Astahòrt

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Flag of Occitania (with star).svg Vila d'Occitània Blason Languedoc.svg

Astafòrt
Astaffort

Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Astaffort - Église Sainte-Geneviève -1.JPG
La glèisa Senta Genevèva.
Blason ville fr Astaffort (Lot-et-Garonne).svg
Armas
Geografia fisica
Occitania map (1).png
geolocalizacion
Coordenadas 44° 03′ 54″ N, 0° 39′ 08″ E
Superfícia 35,17 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
215 m
70 m
52 m
Geografia politica
País Gasconha Armas de Gasconha Agenés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
47
Òut e Garona Armas deu Departament d'Òut e Garona
Arrondiment
471
Agen
Canton
4703
Lo Sud-Èst Agenés (caplòc deu canton d'Astahòrt avant 2015)
Intercom
244701488
Aglomeracion d'Agen
Cònsol Paul Bonnet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
2 044 ab.
Evolucion de la populacion

2 083 ab.
Densitat 57,29 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 47220
Còde INSEE 47015

Astahòrt[1] (Astaffort en francés) es ua comuna gascona d'Agenés situada dens lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Geografia[modificar | modificar la font]

Comunas a l'entorn.

Toponimia[modificar | modificar la font]

La prononciacion es [asta'hɔr]. Las fòrmas ancianas son : castri de Astaforti, en latin, en 1281, capella Astafortis, en latin, en 1326, Stassafort, Astafort, Estaforts, Estaffort, en 1383, Estafort (mapa deu sègle XVII)[2].

Segon Dauzat, Astafòrt ven probablament deu nom germanic d'òme Asthad e deu germanic furt, « ga »[3]

Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, explica Astahòrt per un nom germanic de persona, Estiborgis, puèi l'atraccion de fòrt[2].

Segon Bénédicte Boyrie-Fénié, l'explicacion de Negre fonciona pas foneticament. I avè ua via romana d'Agen a Leitora, parallèla a la Peirinha, çò que ha supausar ua fondacion anciana. Lo sens de « fortificacion » sembla segur, mes lo prumèr element es inexplicat[2].

Istòria[modificar | modificar la font]

Administracion[modificar | modificar la font]

Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Paul Bonnet    
2014 2020 Louise Cambournac UMP, LR retirada, conselhièra departamentala (novembre de 2017-)
junh de 2004 2014 André Garros divèrs esquèrra foncionari a la DGCCRF
març de 2001 març de 2004 (mòrt en foncions) Danielle Esteban PS conselhèra generala (1994-2004)
març de 1989 2001 Hubert Delpech Generacion Ecologia Retirat deu Ministèri de l'Interior, conselhèr regionau (1992-1998)
març de 1977 1989 Georges Sagazan UDF-radicau conselhèr generau (1964-1994)
  1977      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia[modificar | modificar la font]


 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2015, totala: 2064
Picto infobox character.png

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2 414 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 2 583 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 781 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 792



Cercar
1 880
1 989
2 002
2 016
2 086
2009 2010
2 068
2 137
2 077
2 146
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 2044 abitants e la densitat èra de 58,12 ab/km².

Lòcs e monuments[modificar | modificar la font]

Personalitats ligadas damb la comuna[modificar | modificar la font]

Véser tanben[modificar | modificar la font]

Ligams extèrnes[modificar | modificar la font]

Nòtas[modificar | modificar la font]

  1. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 51
  2. 2,0 2,1 et 2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 51
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 32