Vejatz lo contengut

Montairal

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vila d'Occitània
Montairal
Montayral
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ostal de comuna.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 28′ 49″ N, 0° 59′ 17″ E
Superfícia 24,54 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
227 m
107 m
57 m
Geografia politica
País  Guiana Agenés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
47
Òut e Garona Armas deu Departament d'Òut e Garona
Arrondiment
473
Vilanuèva d'Òut
Canton
4733
Le Fumélois (Tornon d'Agenés avant 2015)
Intercom
244700431
CC de Fumèl Val d'Òut
Cònsol Jean-François Ségala
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
2 666 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

2 735 ab.
Densitat 115,81 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 47500
Còde INSEE 47185

Montairal (Montayral en francés) es una comuna agenesa[1], situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Separada de Fumèl per l'Òut, la comuna fa partida de son aira urbana amai de son unitat urbana. L'ostal de comuna es, dempuèi las annadas 30, en un lòc qu'apèlan Pellery (en francés) e es aquí (e a Tempoure, en direccion de Fumèl) qu'aquela banlèga de Fumèl s'es espandida principalament (ostals individuals, supermercats, etc). La desviacion de Fumèl passa tanben a Montairal, çò qu'a favorizat lo desvolopament comercial.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Montairal
Fumèl Soturac
(Òut)
Sent Vit de Dòrn Montairal Maurós
(Òut)
Sent Jòrdi Borlens Tesac
  • Bénédicte Boyrie-Fénié dona d'atestacions ancianas, en latin, del nom de Montairal, mas en realitat se tracta del nom de la parròquia e de son sent dedicatari : Sancti Germani (parrochia de ~), al sègle XIII, Sancti Germani (parrochia de ~) prope Fumellum, al sègle XIII, Sancti Germani (parrochia de ~) prope Orgol/Oryol, al sègle XIII, Sancti Germani (parrochia de ~), en 1271, Sancti Germani (parrochia de ~) prope Fumellum, en 1326, Sancti Germani (rector ~) e de Mazeriis, en 1520. Orgol, auèi Orguèlh, es un ancian pòrt e castrum de la comuna de Maurós (Carcin), arroïnat e situat a qualques km. La prononciacion es [muŋtɛj'ral][2], Mazeriis, donc Masièras es lo nom de l'anciana parròquia apelada tanben Perricard, donc Puèg-ricard. Montairal, nom d'un castèl, a remplaçat, segon Durengues citat per B. Boyrie-Fénié [mas sembla pas que siá dins son Pouillé historique du diocèse d'Agen pour l'année 1789], lo nom tradicional de la comuna, Sent German. Lo nom Montairal, fondacion feudala, es format pel mot mont e pel nom de persona, d'origina germanica, Airal, que vendriá de Hari-wald segon Dauzat [2],[3]. Per Airal, veire tanben Sent Airard, qu'es eventualament lo meteis nom germanic a l'origina.
  • Cézérac es benlèu format, coma Ceserac (Bearn), del nom d'òme latin Caesar, sense rapòrt ambe Juli Cesar, o Caesarius, seguit de -acum [4], latinizacion del sufixe gallés -aco-; cossí que siá, es una anciana propietat antica o de la Nauta Edat Mejana.
  • Masièras es un nom plan commun, del latin maceriae, « roïnas, [eventualament] de l'epòca romana » [5]; lo vilatge s'installèt en un lòc ancianament poblat, ambe continuïtat o discontinuïtat del pòblament.
  • Puèg-ricard. Lo mot puèg se tròba sovent dins los noms de castèl, que venon fòrts de lor situacion dominanta. Lo pichon nom Ricard deviá èsser lo d'un de sos primièrs senhors. Lo nom remplacèt pauc a pauc Masièras dins lo nom de la parròquia, coma Montairal per Sent German.

La comuna es formada de tres ancianas parròquias : Sent German de Montairal e Marie-Madeleine de Cézérac (nom francés), dins la ribièra, e Sent Martin de Masièras, alias Puèg-ricard, suls puèges. La comuna se creèt en 1837, a partir de Tornon d'Agenés [6].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2026 Jean-François Ségala PS contramèstre
mai de 2004 2014 Jean-Michel Egretaud PS retirat Educacion nacionala
març de 1990 2004 Jean-Pierre Nembrini PS professor
març de 1983 1990 Jean-Jacques Laffore PS conselhièr general (1983-1990)
  1983      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Tornon d'Agenés; es ara del canton de Le Fumélois (en francés).
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2842, totala: 2914

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 388 1 350 1 336

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 336 1 258 1 257 1 206 1 188 1 132 1 121 1 060 1 022

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
954 940 1 028 964 960 989 930 1 040 1 200

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 668
2 557
3 000
3 200
3 094
2 936
2 971
2 986
2 994
3 069
2009 2010
2 935
3 015
2 876
2 956
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • comuna creada en 1837
  • En 2018 la populacion èra de 2666 abitants e la densitat èra de 108,64 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas ambe la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. https://web.archive.org/web/20161115015531/http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b77101733/f1.item.zoom
  2. 2,0 et 2,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 187
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 469
  4. Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 62
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 456
  6. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=23391