Vejatz lo contengut

Caüsac (Òlt e Garona)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
talha= De pas confondre amb Causac (Òlt e Garona).
Vilatge d'Occitània
Caüsac
Cahuzac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa Sent Martin de Caisac (fin del sègle XV)
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 39′ 39″ N, 0° 33′ 36″ E
Superfícia 8,04 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
144 m
130 m
58 m
Geografia politica
País  Guiana Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
47
Òut e Garona Armas deu Departament d'Òut e Garona
Arrondiment
473
Vilanuèva d'Òut
Canton
4709
La val de Dròt (Castilhonés avant 2015)
Intercom
244700209
CC de las Bastidas en Naut Agenés Perigòrd
Cònsol Jean-Pierre Testut
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
309 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

312 ab.
Densitat 36,32 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 47330
Còde INSEE 47044

Caüsac, o Caisac, prononciat adara [kεj'za][1] (Cahuzac en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd (probablament), administrada per lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Dauzat e Rostaing postulan *Cadusiacum, d'un nom d'òme gallo-roman *Cadusius, del gallic Cadus, emb lo sufixe -acum[2]. Astor òpta per *Caducius, nom d'òme gallic, a partir de Cadusius e Ernèst Negre per un nom de persona roman Cabutius (los dos citats per Bénédicte Boyrie-Fénié). Bénédicte Boyrie-Fénié, que cita doás atestacions escritas, Cauzac (Sancti Martini de ~), en 1153, e Cauzac en 1643, accèpta lo nomen Cabutius, -b- intervocalic passant a [w], emb lo sufixe -acu. Lo resultat seriá una fòrma emb iatus, Caüsac, venguda *Caisac (prononciacion actuala [kεj'za]). B. Boyrie-Fénié conselha la fòrma grafica Caisac, pus près de la realitat orala [1]. Pels divèrs Cahuzac, Xavier Delamarre causís tanben Cabutios seguit del sufixe -acon, cabutiācon. Los noms Cabutius, Cabutō son atestats e venon d'una soca celtica cab- « gola, morre » [3].

La comuna vesina de Castilhonés èra considerada al còp coma de la diocèsi de Sarlat e de la diocèsi d'Agen [4]. Sembla que per Caisac i aja pas de dobte e la parròquia èra perigòrda [5],[6]; lo canonge Durengues, istorian de la diocèsi d'Agen, qu'escriu sus Castilhonés, ditz logicament pas ren de Caisac.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Jean-Pierre Testut divèrs esquèrra  
junh de 1995 2008 Christine Feltre    
  1995      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Castilhonés; es ara del canton de La Val de Dròt.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 292, totala: 297

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
685 498 529 605 628 589 635 643 616

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
625 551 513 508 480 466 453 417 443

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
439 420 416 341 340 342 315 304 300

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
308
283
214
219
253
281
286
290
293
301
2009 2010
294
300
294
300
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 309 abitants e la densitat èra de 38,43 ab/km².

Luècs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes Lot et Garonne, ed. CAIRN, Pau, 2012, p. 74
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, reedicion Librairie Guénégaud, 1984, p. 130
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 95 e 334
  4. https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/436/mode/2up
  5. https://web.archive.org/web/20190701232640/https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b7710170v/f1.item.zoom
  6. https://web.archive.org/web/20181031215103/https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b77101733/f1.item.zoom