Montflanquin

Vila d'Occitània

Montflanquin
Monflanquin

Vista generala de Montflanquin.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 31′ 59″ N, 0° 46′ 07″ E

Superfícia

62,21 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

207 m
147 m
64 m

Geografia politica

Guiana Agenés

França

Lo Naut Agenés Perigòrd (burèu centralizator), capluèc del Canton de Montflanquin avant 2015.

Intercom
244701371

CC de las Bastidas en Naut Agenés Perigòrd (residéncia)

Cònsol

Nathalie Founaud-Veysset
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

2 321 ab.

Evolucion de la populacion

2 375 ab.

Densitat

37,42 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

47150

Còde INSEE

47175

Montflanquin^[1] (Monflanquin en francés) es una comuna agenesa situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Geografia

La vila es bastida sus un puèg. Mas aquel puèg es pas planièr, puja del sud al nòrd. La glèisa de Sent Andrieu, bastida sus la partida pus nauta, es sus la plaça del Cap del Puèg.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Montflanquin**
Sent Estròpi de Bòrn Bodin de Bòrregard	Lo Laussó	Paulhac
Castèlnuèu de Gratacamba		Montanhac de Leda
La Salvetat de Leda	Vilanuèva d'Òut	La Cauçada Savinhac de Lèisa

Toponimia

Montflanquin. La prononciacion es [muŋflaŋ'ki]. Bénédicte Boyrie-Fénié fornís plan de fòrmas ancianas, mai que mai latinizadas : Monteflanquino (castrum de), en 1259, Montem Flanquinum (prope ~), en 1259, Montemflanquinum (parrochia... prope ~), en 1264, et de Monteflanquino, en 1264, Monflanqui (Senh Andreu de ~), en occitan, en 1266, castrum de Monteflanquino, en 1271, Monte Flanquino (villa de ~), en 1282, Monte Fflankyno (de ~), en 1283, Montis Fflanquini (prepositum ~), en 1291, Montis Flanquini (bajulus noster ~), en 1293, Montflanquin, en occitan, en 1294, Monte Fflanquino, en 1305, Mons Flanconis, Flankini, Flanquinus, Franquini, en 1307-1317, Mont Flankyn, Mont Flanquyn, Montflanquin in Agenn., en occitan, en 1307-1317, Montisflanquini (prioratus secularis ~), en 1313, Monte Flanquino (capella de ~), en 1326, Montflanquin (locum de ~), en occitan en 1358 ^[2]. Los autors i veson lo mot occitan mont, o lo mot latin mons, montem, « montanha, puèg » e generalament un nom germanic d'òme, que pòt benlèu èsser Frankin per Dauzat e Rostaing ^[3], o Franchin, per Negre, citat per B. Boyrie-Fénié. Lo nom actual e dels sègles XIII e XIV supausa lo passatge de -r- a -l-, doás consonantas vesinas : ([fraŋ'ki] > [flaŋ'ki], mas òm se pòt estonar que sola una fòrma anciana, Mons Franquini, garde l' -r- etimologica^[2].

Calviac (o probablament Cauviac adara) es format d'un nom latin d'òme, Calvius, de Calvus, « lo capplumat, lo cau, lo calvet » e del sufixe -acum (explicacion donada per d'autres Calviacs) ^[4]^,^[5].
Lamothe-Fey o Lamothe-Feyt (noms francés) es marcat, segon Durengues, dins lo pouillé (inventari dels bens eclesiastics) de la diocèsi d'Agen, de Valéri (1520) coma (Rector)... et de Monte Faieto ^[6]. Monte es una error probabla. Lo nom d'origina seriá benlèu La Mòtafaiet e lo sufixe collectiu -et, del latin -etum a lo meteis sens que sa varianta -eda, del latin -etam. Aquel nom gardariá lo remembre d'una fageda. Mòta, del bas latin motta, d'origina prelatina, aviá lo sens de nautor, puèg, e prenguèt lo de « tap, supèl, tèrme, natural o artificial, que sèrv de basa a un castèl », e per extension, lo nom del castèl. En situacion dominanta a l'oèst, al nòrd e a l'èst, mas sus un planòl arredondit, lo site del vilatge es pas ideal per un castèl, çò que justificariá un tap artificial. Las grafias francesas suggerisson que l'element -faiet se simplifiquèt per coalescéncia e donèt [fɛj(t)] (après [fe'jet]), çò que permetriá probablament una grafia La Mòta Fèit.
Corconat en francés, Corconac per Durengues, que cita l'inventari de Valéri : In archipresbyteratu Fumellensis : Prior de Corconaco, rector ejusdem e de Salvitate. Nòstra Dòna de Corconac èra parròquia e priorat (que dependiá del de Catús en Carcin). Son annèxa èra Sent Miquèl de La Salvetat de Valens ^[7]. Per (Sant Martin de) Corconac, Dauzat e Rostaing escrivon que lo nom ven d'un nom gallo-roman d'òme, *Curconnus, del gallés Curcus, amb lo sufixe -acum ^[8], latinizacion del sufixe gallés -aco(n). I a pas de rason de refusar l'explicacion pel vilatge agenés. Corconac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Curconnus. Lo sufixe -ac es vengut regularament -at dins la prononciacion dempuèi l'Edat Mejana, d'aquí la grafia francesa, mas es pas costuma de zo notar atal e la grafia corrècta es Corconac.
Ròcafèra. Senta Magdalena (fòrma supausada) de Ròcafèra es una anciana parròquia ^[9]. Lo nom es format de dos elements, un nom e un adjectiu. Lo nom es ròca, d'un mot prelatin *rocca, passat dins las lengas romanicas. A lo sens de « montanha o tuca rocassuda », puèi de « castèl fòrt bastit dessús ». L'adjectiu es l'occitan fèra, « salvatja, ferotja », femenin de fèr, del latin ferus ^[10] (explicacion per Ròcafèra (Aude), valable tanben pel vilatge agenés). Ròcafèra es una formacion de l'epòca feudala e l'objectiu de la nominacion èra d'espaurir los enemics eventuals.
Tairac (escrit Teyrac o Tayrac en francés). Deu aver la meteissa origina que la comuna de l'ancian canton de Bauvila : un nom latin d'òme Tarius e sufixe -acum ^[11]^,^[12].

Crosilhac (escrit Crouzillac en francés)
La Barta (escrit Labarthe en francés), que testimònia d'un luèc que foguèt bartassièr, abans que lo desbosiguèsson.
Saint-Caprais (en francés), notat S. Crapazy sus la mapa de Sanson al sègle XVII ^[13], generalament pauc segura per la fòrma dels toponimes, mas aqueste còp Sent Crapasi sembla possible. Lo nom remembra lo primièr avesque d'Agen, martir en 303 ^[14].
Saint-Hilaire (en francés) es tanben un nom de sent plan conegut, Sent Alari, mas n'ia mai d'un d'aquel nom ^[15].
Galaiçac (Galayssac en francés), près de Calviac. Deu èsser un transferiment del nom de Galeißac, luèc disparegut, notat dins las mapas de Cassini e de Belleyme ^[16] e absent de las mapas recentas. Galaiçac èra, segon Durengues, una parroquiòta de 80 armas e 50 comuniants abans 1789 ^[17]. Lo luèc d'origina deviá èsser dins Montanhac de Leda, al nòrd de Grèzelongue, en direccion de La Cauçada. Lo nom marca pro l'ancianetat de Galaiçac, format sense certitud de Galatius (nom que vòl dire Lo Galate) e del sufixe gallés -acon (Galatiacu- donariá puslèu *Galasac çaquelà, donc supausar un *Galacius).

Istòria

L'ancian canton de Montflanquin

Veire Canton de Montflanquin.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2026	Nathalie Founaud-Veysset	divèrs esquèrra	documentalista
març de 2008	2014	Francis Bordes	divèrs drecha	veterinari
març de 1983	2008	Daniel Soulage	UDF	deputat (1993-1997), senator (2001-2011)
	1983
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra canton; es adara del canton del Naut Agenés Perigòrd.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2328, totala: 2379

7 690

5 038

5 365

5 010

5 201

5 057

5 075

4 980

4 912

4 164

3 842

3 789

3 468

3 299

3 235

3 089

3 172

3 086

3 017

3 039

3 090

2 596

2 646

2 534

2 512

2 525

2 416

2 308

2 354

2 368

2 356

2 431

2 258

2 352

2 342

2 344
2 398

2009

2010

2 346
2 401

2 373
2 429

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 1793, la municipalitat englobava Montflanquin, Beauregard, Boudy, Cailladelles, Lacaussade, La Mothe Fey, Aubin, Savignac et Villas, dont Montflanquin, Bòrregard, Bodin (veire Bodin de Bòrregard), La Cauçada, Sent Albin (Agenés), Savinhac de Lèisa per las comunas actualas; Cailladelles (probablament Calhadèlas) sembla d'èsser adara dins Castèlnuèu de Gratacamba, Lamothe-Fey (La Mòta Fèit < La Mòta Faiet ?) es demorat dins Montflanquin e Villas o Villars es dins Sent Estròpi de Bòrn (èra una parròquia annèxa de Bòrn ^[18])
Montflanquin annexèt La Mòta Fèit abans 1806 (pas de donadas de recensament, quitament en 1793, donc recensada ambe Montflanquin).
En 1852, La Salvetat de Leda, qu'èra dins la comuna de Montflanquin, venguèt una comuna independenta (643 abitants en 1856).
En 2018 la populacion èra de 2321 abitants e la densitat èra de 37,31 ab/km².