Saramon

Vilatge d'Occitània

Saramon
Saramon

La glèisa de Saramon.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 31′ 25″ N, 0° 45′ 54″ E

Superfícia

13,03 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

266 m
190 m
166 m

Geografia politica

França

Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus

Astarac Gimòna ancianament Canton de Saramon (caplòc)

Intercom
243200631

Comunautat de comunas deus Costalats Arrats Gimona

Cònsol

Jean-Pierre Salers
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

834 ab.

848 ab.

Densitat

63,24 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

saramonés, saramonesa

Còde postal

32450

Còde INSEE

32412

Saramon^[1] qu'ei ua comuna occitana de Gasconha, situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Lo gentilici qu'ei saramonés -a.

Geografia[modificar | modificar la font]

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Perimètre deu territòri[modificar | modificar la font]

Comunas confrontantas de **Saramon**
Castèthnau Barbarens	Bonlau	Tirent e Pontejac
L'Artiga		Sent Martin Gimoés
Semesias e Caishan	Sent Helitz d'Astarac	Montgausir

Toponimia[modificar | modificar la font]

Segon Dauzat e Rostaing, lo nom que vengueré benlèu d'un nom germanic d'òme, Saramund ^[2], sense sufixe. Mès, las fòrmas ancianas que s'i opausan segon Jacques Boisgontier: locum, cui vocabulum est Cella-Monulphi cum ecclesiis Dei quae ibidem sunt fundatae, en 904, Cella Modulphi, en 904, hoc ipsum mihi pertinet, quod dicitur Cella Odulphi, cap a 980, Ceramol (shèis còps), Seramol (un còp, en 1155-1171) au sègle XII, abbas Celle Medulphi, en 1383-1405, abbas et conventus Celle Medulphi, au sègle XIV o XV. Lo nom qu'es donc format de cella, « granja monastica » e de Medulphus, non pas del nom deu sent, mès deu fondator de l'establiment, Medulphe o Monulphe, lo prumèr prior de Saramon. Cella Medulphi que passèt a Ceramol. L'evolucion regulara de cella qu'es cèra, è vengut contratonic que's dubrigó en a. Jacques Boisgontier que dona l'exemple de Pardulphus > Perdon per justificar lo passatge de la finala l a -n en gascon, mès Sent Pardulphus que vengó Pardon o Perdon per atraccion paronimica, pertot en Occitània, que -n finala sia muda o pas, çò que Boisgontier podèva probablament pas saber a l'epòca; Boisgontier supausa ua faussa regression , ua reaccion a ua tendéncia a l'amudiment de -n instable ^[3]. Pus simplament, -l finala de Ceramol pòt pas subsistir en gascon. La vocalizacion de -l que dona [-mow] puish (a l'entorn deu sègle XIV ?) [-muw]: lo prumèr qu'es fragile, lo segond qu'es impossible; per evitar la pèrda de la finala consonantica (venguda en realitat semiconsonantica), ua auta consonanta qu'èra requesida; -n, benlèu favorizada per l'atraccion de mont, frequent dens los toponimes, que s'impausè.

Istòria[modificar | modificar la font]

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion[modificar | modificar la font]

Cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març 2001	2020	Jean-Pierre Salers	divèrs esquèrra	mestierau, conselhèr generau puei departamentau
1983	2001	André Laffont	divèrs esquèrra
	1983
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna qu'èra deu canton de Saramon; qu'es ara deu canton d'Astarac-Gimone (en francés), donc d'Astarac Gimona.

Demografia[modificar | modificar la font]

modificar

v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 824, totala:

956

941

1 054

1 116

1 216

1 276

1 174

1 283

1 260

1 299

1 318

1 204

1 241

1 240

1 232

1 220

1 123

984

996

974

819

806

829

797

767

740

742

779

759

717

661

673

774

770

782
795

2009

2010

802
816

856
872

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

2016 : 817

Lòcs e monuments[modificar | modificar la font]

La glèisa Sent Pèr, qui estó abadiala, qu'es principalament deu sègle XIX sus ua basa romanica. En 2016, pr'amor de trabalhs de consolidacion de la tor Sent Victor, situada a l'èst de la glèisa, que descobrigón quate colomnas aneladas de 4 m de haut escalpradas e decoradas, decòrs pintats. Tot aquò que data deu miei deu sègle XI e representa donc ua partida de l'anciana glèisa abadiala. Dens aquera tor Sent Victor, qu'es expausada ua pèira en marme datada deus sègles IV-V; que servigó d'aiga-senhèr mès sa destinacion d'origina es pas coneishuda ^[4]^,^[5].