Vejatz lo contengut

Estramiac

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Estramiac
Estramiac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 50′ 13″ N, 0° 50′ 58″ E
Superfícia 9,69 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
212 m
190 m
106 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
32
Gers Armas deu Departament de Gers
Arrondiment
322
Condòm
Canton
3225
Florença-Lomanha (Sent Clar abans 2015)
Intercom
243200482
CC Bastidas de Lomanha
Cònsol Nicolas Goulard
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
146 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

146 ab.
Densitat 14,04 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 32380
Còde INSEE 32129

Estramiac[1][2][3],[4],[5],[6] (Estramiac en francés) qu'ei ua comuna gascoa d'Occitània situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Estramiac
Tornacopa Pessolens
Vivèrs Estramiac Avençac
Oms Solomiac

Lo nom que hè pensar a un palais a l'entorn de Lion : Stramiacum, palatius regium super Rodanum prope Lugdunum. Lo nom *Stramius es pas atestat, donc pòt pas gaire estar latin, mes que poiré estar gallic, pr'amor de la localizacion deu palais. Aquí perqué Delamarre lo cita dens son diccionari. Per Estramiac, lo complement es lo sufixe gallic -āco(n), latinizat en -acum dens los tèxtes [7],[8]. Estramiac qu'èra donc benlèu ua anciana grana propietat antica qui avèva per mèste *Stramius.
Segon Negre, Estramiac, atestat Estremiac en 1467, que vengueré deu gascon estremiat (estremat, ecartat), dab l'atraccion de la finala -ac; lo vilatge que seré a despart deus camins importants[9] Negre qu'èra un gran fabricant d'etimologias popularas...

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Nicolas Goulard divèrs dreta agricultor
març de 2001 2008 André Lacomme    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Sent Clar; es adara deu canton de Fleurance-Lomagne (en francés), donc de Florença-Lomanha.


modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 136, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
581 601 617 629 615 532 566 553

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
496 469 442 409 416 385 377 340 332

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
296 303 274 249 256 257 248 246 229

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
211
211
195
179
160
132
134
132
128
137
2009 2010
131
134
134
137
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 146 abitants e la densitat èra de 15,07 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dambe la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Estramiac».
  2. «Grafia d'après la mapa de las comunas de Gers en gascon». del siti oficial del departament de Gers. (fr)
  3. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  4. «Toponimia occitana».
  5. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  6. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  7. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 243, 307, 347
  8. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 274
  9. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. II, p. 1111, par. 20885