Vejatz lo contengut

Ueirelui

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Ueire Lui
Oeyreluy
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Aquarèla deu portau de la glèisa
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 40′ 20″ N, 1° 04′ 44″ O
Superfícia 5,72 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
44 m
14 m
2 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
40
Lanas Escut de Lanas
Arrondiment
401
Dacs
Canton
4029
Dacs-2 (Dacs Sud avant 2015)
Intercom
244000675
Lo Gran Dacs Aglomeracion
Cònsol Jean-Louis Daguerre
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 507 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 726 ab.
Densitat 275,7 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 40180
Còde INSEE 40207

Ueire Lui[1] o Uèire Lui (prononciacion locala[2]) (Oeyreluy en francés) qu'ei ua comuna gascona situada dens lo departament de las Lanas e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [wɛjrə'lyj]. Las fòrmas ancianas que son Sanctus Petrus de Uria, en latin, aus sègles XI-XII, Uriensis, en latin, aus sègles XI-XII, castrum de Eure prope civitatem Aquensem en 1305, Oerre (mapa de 1638), Iereis (mapa deu sègle XVII, shens data), Oeyre (mapa de 1692), Iereis (mapa deu començament deu sègle XVIII), Oeyre (mapas de 1714 e de 1733), Oeyreluy (mapa de Cassini, au sègle XVIII) [3].

Dauzat e Rostaing qu'explican lo nom per lo latin ultra, « delà » e lo nom de Lui [4].

Dauzat e Rostaing coneishèvan pas las fòrmas ancianas e la sua explicacion qu'ei impossibla. La necessitat de diferenciar los dus Ueire qu'explica l'ajustament de gave e de Lui.

La posicion deus dus borgs qu'ei identica, un site que domina la vath (Ueire Haut per Ueiregave). Lo nom n'ei donc pas un idronime. Los dus noms que derivan probablament d'un nom aquitanic Uria atestat dens las inscripcions pirenencas (variantas Uri, Uriassus, Uriaxe, Urius). Un nom d'aqueth grop qu'explica tanben Uròst [3].

J.B. Orpustan que prepausa duas solucions : lo prumèr qu'ei la varianta uri [plan coneishuda] deu mot basco iri, « villa, grana proprietat, [vilatge] », mès aqueth nom qu'ei normalament en composicion, lo segond qu'ei la basa ur-, « aiga », mès lo vilatge es pas un idronime [3].

L'etime de Lui que seré lo latin adluviu/alluviu, « alluvion », dab ua aferèsi, a prepaus de las tèrras fertilas de las arribas [3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2008 2020 Jean-Louis Daguerre divèrs dreta retirat de director de fabrica
març de 2001 2008 Lucette Marchand    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1577, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
485 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 435 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 374 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
390
635
914
1 136
1 063
1 119
1 543
1 530
1 552
1 754
2009 2010
1 574
1 761
1 593
1 780
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Top'Òc Diccionari toponimic occitan del Congrès permanent de la lenga occitana.
  2. Sit Toponimia occitana
  3. 3,0 3,1 3,2 et 3,3 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 169
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 505