Vejatz lo contengut

Bòsc (Lanas)

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vila d'Occitània
Bòsc
Boos
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Bòsc.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 53′ 32″ N, 0° 59′ 34″ O
Superfícia 15,81 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
88 m
75 m
60 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
40
Lanas Escut de Lanas
Arrondiment
401
Dacs
Canton
4027
Lo País Morcenés Tarusate (Tartàs Oèst avant 2015)
Intercom
244000766
CC deu País Tarusate
Cònsol Alain Dupau, c. delegat
(2017-2020)
Geografia umana
Densitat 24,04 ab./km²
Autras informacions
Gentilici bosséens, bosséennes (en francés)
Còde postal 40370
Còde INSEE 40048
Divèrs comuna delegada d'Arrion despuish 2017

Bòsc[1],[2] (Boos en francés) qu'ei ua anciana comuna gascona situada dens lo departament de las Lanas e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània. Despuish 2017 qu'es comuna delegada d'Arrion [3].

Lo borg, a ua altitud de 75–80 m, qui èra plan petit a l'origina, qu'es dempuèi gaire enviroat de lotejaments, çò qui explica la pujada recenta de la populacion.

Una importanta centrala solara de la Compagnie du Vent, filiala de GDF-Suez (« Engie »), de 37000 panèus fotovoltaïcs, que s'installèt en 2014 a l'èst de la comuna [4],[5]. La produccion qu'es de 17 millions de kWh per an haut o baish.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas que son : Bost (Sanctus Petrus de ~), au sègle XI o XII, e sus mapas divèrsas, Bost, en 1638, Bos en 1714 e Bost en 1733. La prononciacion es [bɔs]. Totas las mencions qu'orientan cap au mot gascon bòst o bòsc, deu germanic *bosk [6]. Dauzat e Rostaing, qui citavan cap fòrma anciana e qui èran influenciats per la grafia francesa, que supausavan un radicau escur seguit deu sufixe aquitanic -ossum [7]. Segur, que's pòt totjorn imaginar un nom ancian influenciat peu mot occitan bòsc, mès aquò que son conjecturas.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2016 1èr genèr 2017 Alain Dupau PS artisan, cònsol delegat en 2017-2020
març de 2014 2015 Corinne Dupouy   educatritz especializada
junh de 1995 2014 Alain Dupau PS artisan
? ? Jean Dupau    
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna qu'èra deu canton de Tartàs-oèst; qu'es ara deu canton deu Pays morcenais tarusate (en francés).
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 380, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
185 136 156 195 189 207 177 200 190

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
191 195 193 206 191 200 209 201 216

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
215 208 207 190 158 155 153 131 102

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
120
109
133
134
136
149
196
254
281
283
2009 2010
308
310
312
314
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Top'Òc Diccionari toponimic occitan del Congrès permanent de la lenga occitana.
  2. Sit Toponimia occitana
  3. https://www.riondeslandes.fr/Rion-des-Landes/RION
  4. http://www.sudouest.fr/2013/10/01/bientot-une-centrale-solaire-a-boos-40-1185784-3310.php
  5. http://www.engie.com/breves/centrale-photovoltaique-langele/
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 65
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 96