Rodés

Vila d'Occitània

Rodés
Rodez

Vista generala de Rodés.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 21′ 02″ N, 2° 34′ 30″ E

Superfícia

11,18 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

640 m
618 m
500 m

Geografia politica

Guiana

França

(prefectura)

Rodés
(Capluòc)

capluòc de Rodés Èst, Nòrd e Oèst, puèi burèu centralizator de Rodés-1, Rodés-2, Rodés Ònes

Intercom
241200187

Rodés Aglomeracion (residéncia)

Cònsol

Christian Teyssèdre
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

24 319 ab.

Evolucion de la populacion

26 212 ab.

Densitat

2 123,52 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

rodanés / rodanesa ; rodanesc / rodanesca

Còde postal

12000

Còde INSEE

12202

Rodés^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4]^[5] (Rodez en francés) es una vila occitana de Guiana. Es la capitala de Roergue e lo capluòc del departament d'Avairon dins la region d'Occitània. Es la vila mai poblada del departament e compta una populacion de 24319 (2018) abitants (rodaneses).

Geografia

Rodés se situa entre las vals e nauts planèls dels Grands Causses e dels puèges umids del Segalar. Se tròba a una altitud mejana de 570 mètres, lo minimum i es 500 mètres e lo maximum 640 mètres). Son territòri s'espandís per la part sud-oèst del Massís Central.

Etimologia

Joan Coromines^[6] explica que Rodés (coma apareis escrit en son òbra) coincidís amb lo toponime catalan Rodés, e que tots dos derivan d'un locatiu, en plural: Rŭtēnīs, d'origina latina o ben d'una forma de genitiu segon lo testimoniatge, pel vilatge catalan, de 1068-95 castellum Rodenis. Puèi se presenta en la comuna del Rosselhon sens -n en 1152, Redes (sic), e Rodés los ans 1153, 1213, 1225, i 1346, e amb ultracorreccion Roders en 1354.

Istòria

Rodés es una vila fòrça anciana, qu'a mai de dos mila ans. Las traças mai ancianas de son existéncia se situan a l'entorn del sègle V abans Crist, quand un pòble cèlta vengut d'Euròpa centrala, los rutèns, s'i installèron. I fondèron un dels oppidums mai caracteristics de la civilizacion galesa, l'oppidum de Segodunum.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Christian Teyssèdre	PS puèi LREM	ancian quadre, ancian conselhièr regional de Miègjorn-Pirenèus, president de Rodés Aglomeracion
març de 1983	2008	Marc Censi	UDF puèi UMP	Engenhaire Meunier, president de Miègjorn-Pirenèus (1988-1998), ancian president de la CA del Grand Rodés, ancian president de l'AdCF (Assemblada de las comunautats de França)
març de 1965	1983	Roland Boscary-Monsservin	RI	avocat, deputat (1951-1971), senator (1971-1980), ancian cònsol d'Ònes, ministre
1953	1965	Bertrand de Lapanouse	conservator republican e paisan
1944	1953	Maurice Georges Subervie	republican
mai de 1935	1944	Raymond Bonnefous		cirurgian, president del Conselh General, senator
mai de 1925	1935	Eugène Raynaldy	Esquèrra Republicana	deputat, senator, ministre
1899	1925	Louis Lacombe	Esquèrra Radicala
	1899
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 23741, totala: 25690

5 592

6 233

6 613

7 352

8 240

9 685

9 272

10 936

10 280

10 877

11 856

12 037

12 111

13 375

15 333

15 375

16 122

16 303

16 105

15 502

15 386

14 201

15 150

16 195

18 450

20 437

20 383

20 924

23 328

25 550

24 368

24 701

23 734

24 028

24 289

24 540
26 586

2009

2010

24 358
26 378

23 917
25 974

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

La catedrala de Rodés
Vista de Rodés
Mercat de Rodés
Senhalizacion occitana

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas amb la comuna

Uc Brunet (fl.1190-1220), trobador.
Marc Censi (1936), politician, ancian cònsol de Rodés de 1983 a 2008 e president del Conselh Regional de Miègjorn-Pirenèus de 1988 a 1998.
Joan Alèxis Betelha (1763-1847), militar.
Pèire Solatges pintre (1919-2022)

Veire tanben

Estivada

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ La fonologia francesa, qu’impausa una [e] larga e enebís una [e] estrecha en sillaba barrada (Mèze, Sète, Rodez, Rouergue), entraïna en occitan una dobertura erronèa : Mèsa*. Sèta*, Rodès* e mai benlèu la forma Roèrgue (Alibèrt 1935. 471 ; Vaissièr 1879) en fàcia dei formas normalas que son, segon lo TDF, Mesa, Seta, Rodés e probablament Roergue (TDF : <Rouërgue>5, Cantalausa escriguèt dins L’occitan que la forma usuala en roergat es ben Roergue, aquesta forma es estada chausida tanben per leis Edicions de Roergue). Per Rodés e Roergue, la barradura de e es naturala a respiech dan latin que ten una ē lònga dins leis etims Rutēnos e Rutēnicum., L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia, Domergue Sumien http://books.openedition.org/pulm/1024
↑ Coromines, 1996.

Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Rodés.

Portal de Roergue

[1] Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] La fonologia francesa, qu’impausa una [e] larga e enebís una [e] estrecha en sillaba barrada (Mèze, Sète, Rodez, Rouergue), entraïna en occitan una dobertura erronèa : Mèsa*. Sèta*, Rodès* e mai benlèu la forma Roèrgue (Alibèrt 1935. 471 ; Vaissièr 1879) en fàcia dei formas normalas que son, segon lo TDF, Mesa, Seta, Rodés e probablament Roergue (TDF : <Rouërgue>5, Cantalausa escriguèt dins L’occitan que la forma usuala en roergat es ben Roergue, aquesta forma es estada chausida tanben per leis Edicions de Roergue). Per Rodés e Roergue, la barradura de e es naturala a respiech dan latin que ten una ē lònga dins leis etims Rutēnos e Rutēnicum., L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia, Domergue Sumien http://books.openedition.org/pulm/1024

[6] Coromines, 1996.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]