Vejatz lo contengut

Lo Lin e La Pujòla

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Lo Lin e La Pujòla
Lelin-Lapujolle
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Glèisa Sent Miquèu deu Lin
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 42′ 27″ N, 0° 08′ 43″ O
Superfícia 13,56 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
188 m
130 m
96 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
32
Gers Armas deu Departament de Gers
Arrondiment
323
Miranda
Canton
3224
Ador Gersesa (Riscla abans 2015)
Intercom
243200573
CC d'Armanhac-Ador
Cònsol Marc Ducournau
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
280 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

283 ab.
Densitat 18,29 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 32400
Còde INSEE 32209

Lo Lin e La Pujòla[1][2][3],[4],[5],[6] (Lelin-Lapujolle en francés) qu'ei ua comuna gascoa, situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Lo Lin que vengueré d'un nom latin d'òme Laelius e deu sufixe -inum [7].
Benlèu pr'amor de l'article francés le, lo nom qu'es estat comprés com « lo lin », per exemple per Negre, qui constata disen [lu lin]][8].
Los toponimes occitans fondats sus la cultura deu lin que venen deus resultats deu latin vulgar linarum, > Linars e deus derivats de linarium, linaria, Linhares (dab -etum), Linhairòlas (dab -ola), mei que mei au plurau. Lo lin es pas un toponime fondat sus la cultura deu lin.

  • La Pujòla qu'es la fòrma femenina de pujò(u), diminutiu de poi (resultat deu latin podium). Lo vilatge qu'es sus una tuca de 152 m enter dus pois de 174 e 193 m respectivament.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Marc Ducournau divèrs esquèrra agricultor
març de 2001 2014 Bernard Magne    
abans 1981 ? Raoul Rascanières PCF  
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna qu'èra deu canton de Riscla; qu'ei adara deu canton de Adour-Gersoise (en francés), donc d'Ador Gersesa.


modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 248, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
261 268 225 283 535 518 502 468

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
472 500 526 487 473 447 422 401 413

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
420 398 430 390 333 354 318 303 286

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
259
242
222
213
205
207
213
213
220
222
2009 2010
226
230
233
237
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 280 abitants e la densitat qu'èra de 20,65 ab/km².

Viticultura : Costalats de Sent Mont (AOVDQS)

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Lo Lin e La Pujòla».
  2. «Grafia d'après la mapa de las comunas de Gers en gascon». del siti oficial del departament de Gers. (fr)
  3. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  4. «Toponimia occitana».
  5. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  6. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 395
  8. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. II, p. 1320, par. 24574