Vejatz lo contengut

Saligòs

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Saligòs
Saligos
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo borg.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 53′ 37″ N, 0° 01′ 10″ O
Superfícia 7,07 (comuna navèra) km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
2 390 m
663 m
596 m
Geografia politica
País  Gasconha
Parçan Bigòrra Armas de Bigòrra
Lavedan País Tòi
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
651
Argelèrs de Gasòst
Canton
6513
Era Vath deths Gaves (Lus e Sent Sauvaire avant 2015)
Intercom
256500612
CC deths Pirenèus Vaths deths Gaves
Cònsol René Nadau
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
104 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

107 ab.
Autras informacions
Escais Eths gogoluts
Còde postal 65120
Còde INSEE 65399
Divèrs comuna navèra qui aplega Saligòs e Visòs.

Saligòs (Saligos en francés) qu'ei ua comuna gascona de Bigòrra, en Lavedan e en País Tòi, situada dens eth departament deths Hauts Pirenèus e era region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus. Saligòs qu'ei tanben despuish 2017 ua comuna navèra fusionada dab Visòs qui guarda eth medish nom de Saligòs.

Aute quartièr o vilatge : Larisa[1].

Comunas a l'entorn.

Era prononciacion qu'ei [sa'ligòs] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Saligos ath sègle XII e en 1313, De Saligossio, en latin, en 1342 e 1379, Saliguos en 1429, Saligos en Barèges en 1768-1779[1].

Segon Rohlfs puish Dauzat e Rostaing, Saligòs que vien deth nom gallic d'òmi Salica, dab eth sufixe aquitan -ossum[2]. Segon Negre, Saligòs que vien deth nom preceltic d'òmi Saliga, dab eth sufixe aquitan -ossum. R. Aymard qu'aima mei un nom de persona que non pas salica, « sauceda, sauçareda »[1].

Segon Miquèu Grosclaude, eth sufixe -ossum ei pas necessàriament associat dab un nom d'òmi, donc un sufixe d'apertenéncia. Eth mot salica, « sausseda, saussareda », dab eth sufixe -ossum, ath sens de « lòc on i a » que convién; Saligòs qu'ei en arriba de Gave[1].

Segon Delamarre, Saligòs qu'èra Salicosson en celtic. Era soca indoeuropèa *salik-, « sauce », qu'ei tanplan celtica (irlandés sailech) com latina (salix); era auta possibilitat qu'ei « era proprietat de Salicos », nom atestat[3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 René Nadau    
junh de 1995 2008 Jean-Jacques Poulou    
  1995      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 90, totala: 92

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
294 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 229 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 231 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
109
99
91
82
84
80
85
84
82
83
2009 2010
86
88
89
91
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 era populacion qu'èra de 104 abitants e era densitat qu'èra de 14,71 ab/km² (totau Saligòs e Visòs).

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab era comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=1679&titre=saligos
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 640
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 226, 305 e 364