Vejatz lo contengut

La Cassanha (Bigòrra)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi La Cassanha (Hauts Pirenèus))
Vilatge d'Occitània
La Cassanha
Lacassagne
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de La Cassanha.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 21′ 28″ N, 0° 08′ 59″ E
Superfícia 6,65 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
299 m
250 m
219 m
Geografia politica
País  Gasconha
Parçan Bigòrra Armas de Bigòrra
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
653
Tarba
Canton
6518
Vath d'Ador-Arrostanh-Madiranés (Rabastens de Bigòrra avant 2015)
Intercom
ZZZZZZZZZ
CC d'Ador Madiran
Cònsol Julie Carassus-Barragat
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
236 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

239 ab.
Densitat 34,89 ab./km²
Autras informacions
Escais Los tavalhons
Còde postal 65140
Còde INSEE 65242

La Cassanha (Lacassagne en francés) qu'ei ua comuna gascona de Bigòrra situada dens lo departament deus Hauts Pirenèus e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [la ka'sagno] (grafia fonetica deus autors). Las fòrmas ancianas que son : A La Casagna, A La Cassagne au sègle XII, Arnaldus Gillelmus de Lacasaie en, 1225 e 1229, Galterius de la Cassanha, en Gaute de la Cassanha, en 1283, La Cassagne en 1285, Augerius de Casanha, en latin, en 1300, Lacassanha, La Cassanha en 1313, De Cassanea, en latin, en 1342, La Cassanhe, La Cassanha en 1429, La Cassaigne (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIII)[1].

Segon Dauzat, La Cassanha que vien deu latin cassanea, derivat de cassanum, ancian provençau cassanha, « casso », emplegat dens un sens collectiu[2].

Segon Negre, R. Aymard, La Cassanha que vien de l'occitan cassanha, « ensemble de cassos », deu gallic cassano, dab lo sufixe « roman » -ea[1].

Segon Miquèu Grosclaude, lo nom que vien deu gascon cassanha[1].

Segon Xavier Delamarre, La Cassanha que vien deu gallic cassaniā, medish sens[3], derivat deu gallic cassanos, « casso »[4].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Julie Carassus-Barragat divèrs esquèrra  
2014 2020 Laurent Nicolau    
març de 2001 2014 Jean Journé UMP  
junh de 1995 2001 Nicole Journé    
  1995      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 232, totala: 240

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
478 461 468

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 368 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 266 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
175



Cercar
175
192
194
198
204
2009 2010
199
205
209
217
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 236 abitants e la densitat qu'èra de 35,49 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=1069&titre=lacassagne
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 152 a Cassagnabère-T
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 108
  4. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 108