Marcolés

Vilatge d'Occitània

Marcolés
Marcolès

La porta medievala del borg de Marcolés.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 46′ 59″ N, 2° 21′ 13″ E

Superfícia

52,89 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

828 m
688 m
427 m

Geografia politica

Auvèrnhe

França

Orlhac

Maurç, ancianament de Sant Mamet la Salvetat

Intercom
241501048

communauté de communes de la Châtaigneraie Cantalienne

Cònsol

Christian Montin
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

597 ab.

Evolucion de la populacion

665 ab.

Densitat

11,02 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

15220

Còde INSEE

15117

Marcolés ^[1] (Marcolès en francés) es una comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Marcolés es un caireforc de rotas segondàrias, çò que li permetiá, temps ençà, d'aver de foncions urbanas de servicis a la populacion rurala. L'exòde rural deminguèt l'interès d'una tala situacion e tanlèu la segonda mitat del sègle XIX la populacion del borg e del campèstre baissèt considerablament. Comparar l'evolucion demografica amb la de las aglomeracions de talha comparabla al començament del sègle XIX e qu'aprofitan al mens lo passatge d'una rota importanta. De mai Marcolés jamai foguèt pas canton (dependiá de Montsauvi abans 1801 e de Sant Mamet après ^[2]).

Comunas vesinas

Marcolés

Sant Antòni (3,7 km)

Vitrac (4,8 km)

Lainhac (6,3 km)

La Capèla del Fraisse (6,6 km)

Calvinet (7,1 km)

Boisset (7,8 km)

Toponimia

Ni Dauzat nimai los Feniés dison pas res de Marcolés (nom supausat). En consultant çò que lo diccionari Dauzat escriu de Mercuer, d'una part, de Marcols les Eaux, d'autra part, e d'autres noms semblables, òm se maina que i a dos tipes d'interpretacion, un nom de diu o de persona Mercŭrĭus d'un costat, un nom germanic Marc-wulf de l'autre. Se l'atestacion "die Mercoris" (cal supausar que Dauzat la coneissiá pas), que fariá de la vilòta un ancian luòc de culte pagan, probablament un temple de Mercuri ^[3] es pas un simple jòc de mots, la referéncia al diu es la bona interpretacion. La preséncia d'un sufixe (-ensem ?) pòt explicar la finala e l'abséncia de diftongason de -o- (aquela se fai pas que dins la sillaba tonica). Caldriá conéisser la prononciacion.