Sant Bonet de Salèrn

Sent Bonet de Salèrn
Saint-Bonnet-de-Salers

La gleisa de Sent Bonet de Salèrn

Geografia fisica

Coordenadas

45° 09′ 41″ N, 2° 27′ 14″ E

Superfícia

32,67 km²

Altituds
· Maximala
· Minimala

1 350 m
720 m

Geografia politica

Region istorica

Auvèrnhe

Estat

França

Region
84

Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe

Departament
15

Cantal

Arrondiment

Arrondiment de Mauriac

Canton

de Mauriac, ancianament de Salèrn

Intercom
241501139

Comunautat de comunas del País de Salèrn

Cònsol

Colette Dauzet (2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2013)

300 ab.

Evolucion de la populacion

310 ab.

Densitat

9,18 ab./km²

Autras informacions

(en francés)

15140

Sent Bonet de Salèrn (Saint-Bonnet-de-Salers en francés) es una comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Comunas vesinas

Sent Bonet de Salèrn

Salèrn (4,1 km)

Anglars de Salèrn (5,1 km)

Sant Martin de Valmaron (5,3 km)

Drujac (5,4 km)

Sant Pau de Salèrn (5,4 km)

Salhents (5,8 km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Sent Bonet de Salèrn**
Salhents	Anglars de Salèrn
Drujac		Le Vaulmier Lo Falgós
Sant Martin de Valmaron	Salèrn	Sant Pau de Salèrn

Toponimia

Sent Bonnet. Las fòrmas ancianas son Sanctus-Bonitus, en latin, al sègle XII, Sainct-Bonnet près de Salern, en francés, en 1443, Sainct-Bonnet-de-Bossac, en francés, sense data, Sainct-Bonnet, en francés, en 1508 e en 1680 ^[1]. Sant Bonet èra avesque de Clarmont al sègle VII^[2]^,^[3]. Boussac (Boçac en occitan) es un vialatge a l'oèst de la comuna; s'es pas un nom de persona, l'origina es la meima que per Boçac (Nauta Marcha)). La prononciacion notada a Chaucinac es [sim bu'ni] ^[4].
Tougouse. Las fòrmas ancianas son Tholosa, en 1273, Tholouze, en 1636, Thulouse, en 1643, Tholouse, en 1659, Thoulouse, en 1669, Thoulouze, en 1693, Toulouze, en 1728, Tolouse, en 1742, Toulauze, sense data, Touze (mapa de Cassini), Tougouse (mapa d'Estat major) ^[5]. Tougouse es lo nom de la granda viala lengadociana e coma la grafia ten pas compte de las alteracions auvernhassas de -l- intervocalica, la grafia es Tolosa. L'alteracion apareis pas dins las fòrmas ancianas davant lo sègle XVIII : la grafia Touze de Cassini, pusleu qu'un amudiment de -g- intervocalic segondari, marca probablament la mala compreension d'aqueste -g- intervocalic prononciat a l'occitana per un enquestaire francés de Cassini; -g- manca pas de tornar paréisser un sègle après sus la mapa d'Estat major.
Chasternac. Las fòrmas ancianas son Villa Castreniacus, al sègle XII, Chastranat, en 1504, Chastrenac, en 1655, Chassenac [cacografia], en 1656, Chestrenat, en 1742, Chasternac (mapa de Cassini) ^[6]. Lo nom ven d'un nom d'òme latin, Castrenus, atestat ^[7], amb lo sufixe celtic -āco(n), latinizat ordinàriament en -acum. Chasternac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Castrenus. Aquò's possible que siá pus ancian que Sant Bonet, qu'èra benlèu una simpla glèisa bastida dins l'intencion de desservir mai d'un vialatge. La finala -ac s'abasís regularament en -at, en Auvèrnhe, Lemosin, Agenés, Vasadés, Bordalés, puèi dins un segond temps la consonanta finala dispareis. La grafia depend de la fòrma orala, Chasternac, amb metatèsi, Chastrenac, sense metatèsi.
Ruzolles. Las fòrmas ancianas son Ruisola, en 1284, Ruzolles, en 1654, Gruzolles, en 1661, Rusolle, en 1669, Rusolles, en 1670, Russolles, en 1687, Reizolles, en 1701, Ruzeolle, en 1742, Ruzoles, en 1852 ^[8]. Las fòrmas ancianas son pas claras, mas lo nom, amb son sufixe -òla (del latin -ola) marca benleu la preséncia de roselas (Papaver rhoeas), associadas a las culturas. La grafia seriá Rusòlas.
Navaste. Las fòrmas ancianas son Mas de Navaste, en 1443 ; Navesse, en 1508 [cacografia probabla]), Nubaste, en 1734, Nabaste, en 1742, Navastre (mapa de Cassini) ^[9]. La varietat de las fòrmas (b o v, -aste o -astre) facilita pas l'interpretacion, entre un derivat de nap e la formula respectuósa femenina Na, benleu associada a un nom aparentat a un toponime auvernhàs escur, La Vastria.
Paillès. Las fòrmas ancianas son Villa Paliers, al sègle XII, Mansus de Felieytz, en 1366, Paliens, en 1508, Palier, en 1653, Palietz, en 1671, Palhès, en 1685, Palhiès, en 1689, Palliès, en 1692, Pailliès, en 1742, Paliès, en 1743, Pailliez (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII), a Pailhers, en 1852 ^[10]. La fòrma de 1366, qu'es pas la prumeira, es probablament una cacografia o una mala lectura. Lo nom es probablament Palhèirs (pus auvernhàs que Palhièrs, mas benleu pas pro francés per èsser acceptat dels escribas), semblable a Palhèrs e a un vialatge a costat de Palheiròls. Lo nom es format de palha e del sufixe eiretèir de -arium, que dona normalament -èir en auvernhàs. Luòc ont se consèrva de palha (Dauzat e Rostaing ^[11]) o cabana(s) cobèrta(s) de palha, segon Astor ^[12] ?

Istòria

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març 2008	2020	Colette Dauzet	divèrs dreita	agricultritz retirada
març 2001	2008	Pierre Maury
1995	2001	Colette Dauzet
1977	1995	Antonin Fruitière
Totas las donadas non son pas encara conegudas.