Vejatz lo contengut

Sant Joan de Nai

Aqueste article es redigit en auvernhat.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Sant Joan de Nai
Saint-Jean-de-Nay
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sant Joan de Nai.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 04′ 11″ N, 3° 41′ 50″ E
Superfícia 28,26 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 301 m
940 m
868 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4312
Sant Pàulhan (Lodes davant 2015)
Intercom
244300018
CA delh Puèi de Velai
Cònsol Dominique Thollet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
352 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

357 ab.
Densitat 13,09 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43320
Còde INSEE 43197

Sant Joan de Nai[1] (Saint-Jean-de-Nay en francés) z-es una comuna velaiesa, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Sant Joan de Nai Sant Joan de Nai
Comuna amb 630 abitants (2000)Chaspuzac
(4,1 km)
Comuna amb 37 abitants (2000)Lo Vernet
(4,1 km)
Comuna amb 868 abitants (2000)Lodes
(4,6 km)
Comuna amb 433 abitants (2000)Vergezac
(4,8 km)

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son Ecclesia Nai en 1179, Ecclesia de Nai en 1262, La paroisse de Nay en 1401, De Nayo en 1513, St-Jean-de-Nay en 1733, Nay-la-Montagne en 1793 [2].
Sant Joan representa l'ebrieu Johannes, nom de Sant Joan l'Evangelista e de Sant Joan Baptista [3].
Segon Joan Arçac, Nai, afluent de Cereix, que donèt son nom a (Sant Joan de) Nay, poiriá benleu representar *nav-, *nava, tèma prelatin e preceltic, « cròs, val », doncas « aiga de la val » [4]. Xavier Delamarre plaça *nāuā o *nāuiā, nom d'aiga pueis de luòc, dins las formacions celticas (racina indoeuropèa (s)nā(w), « nadar », representat per exemple per lo galés nawf, lo latin nāre) [5].

Cereix z-es una aiga (Rivus qui labitur de Seresio versus Karolum en 1405), z-es tanben un vialatge e un ancian chastèl, situat dins una vòuta delh riu, a l'èst de Sent Joan. Las fòrmas ancianas son Ceresium castrum, vas 1090, Cereis vas 1100, Cereix en 1171, Sereis en 1219, Castrum villaque de Cereys en 1321, Sereys en 1331, Mandatum de Serezio en 1457, Cereys en 1511, Prior S. Gerardi de Sereis en 1516 [6].
Segon Joan Arçac, Cereis representa pas los çarsèirs, mas lo nom latin d'òme Ceretius o *Cerisius, derivat de Cerius[7].

Las fòrmas ancianas son Baissac en 1209, Vaissac en 1256, Bayssat en 1321, Mansus de Bayssac en 1461, Locus de Bayssaco en 1464, Beyssac en 1638 [8].
I a pas d'avís de Joan Arçac. Chau doncas segre las informacions per Baissac e per Baishac.
Segon Dauzat, aquelhs noms venon delh nom gallic d'òme *Bascius, inferit de Bascio, ambelh sufixe -acum [9].
A prepaus de Baishac (Gironda), Bénédicte Boyrie-Fénié, a la seguda d'Negre, aima mai lo nom latin d'òme Bassius, meime sufixe [10]. Segon Xavier Delamarre, que s'ocupa mas de Baissac, lo nom ven delh nom gallic d'òme Bascios (Bascius es atestat, mas en Sardenha, [de celticitat dobtosa]) [11].
La grafia z-es Baissac.

Montanhac, Montanhaset

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son : (per Montanhac) Montanhacum en 1342, Montanhac en 1525; (per Montanhaset) Montanhaguet en 1274 [12].
Joan Arçac cita Dauzat e Rostaing per d'autres toponimes : nom latin d'òme Montanius, o, dins quauques cas, un derivat de mons, *montaneus, lo tot amb -acum [13]. Quenha es la prononciacion delh diminutiu Montanhaset ? Montanhaset es una fòrma pus anciana, mas pòt tanben èsser analogic.

En 1789, Sent Joan de Nai èra de de la província d'Auvèrnhe, de l'eleccion de Briude, de la subdelegacion de Lanjac e delh ressòrt delh presidial de Riam. Sa gleisa parochala, diocèsi delh Puèi de Velai e archipreirat de Sant Pàulhan, èra delh vocable de Sant Joan; l'abat delh Monestier de Gaselha presentava a la cura [2].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 ( 2026) Dominique Thollet    
març de 2008 2020 Jean-Marie Badiou    
1999 2008 Jean-Marie Pelisse    
març de 1977 1999 Pascal Haon    
març de 1971 1977 Francois Rousset    
1961 1971 Ernest Pradier    
1947 1961 Albert Rouy    
1945 1947 Emile Torrent    
1918 1945 Alexandre Boyer   mobilizat 1914-1918
1914 1918 Pierre Ambert   premèir adjunt
1908 1914 Alexandre Boyer    
  1908      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 370, totala: 374

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 146 805 1 092 1 341 1 360 1 430 1 455 1 497 1 402

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 405 1 451 1 434 1 568 1 571 1 578 1 519 1 503 1 511

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 508 1 463 1 388 1 143 1 067 1 033 1 001 836 792

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
731
662
592
524
497
430
401
400
394
402
2009 2010
389
395
384
390
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 352 abitants e la densitat èra de 12,46 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Sant Joan de Nai».
  2. 2,0 et 2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 254 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f303.image
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 605-606
  4. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 97
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 204
  6. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 50-51 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f99.image
  7. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 185
  8. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 29 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f78.image
  9. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 44, a Bachy
  10. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 70
  11. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 72, 287 e 329
  12. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 183 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f232.image
  13. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 156