Vejatz lo contengut

Vergezac

Aqueste article es redigit en auvernhat.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Vergezac
Vergezac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Vergezac.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 02′ 03″ N, 3° 43′ 39″ E
Superfícia 20,31 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 259 m
1 040 m
902 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4312
Sant Pàulhan (Lodes davant 2015)
Intercom
244300018
CA delh Puèi de Velai
Cònsol Jocelyne Faisandier
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
507 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

514 ab.
Densitat 21,17 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43320
Còde INSEE 43257

Vergesac[1] (Vergezac en francés) z-es una comuna velaiesa, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Vergezac Vergezac
Comuna amb 630 abitants (2000)Chaspuzac
(4,4 km)
Comuna amb 37 abitants (2000)Lo Vernet
(4,4 km)
Comuna amb 1163 abitants (2000)Bains
(4,5 km)
Comuna amb 868 abitants (2000)Lodes
(6,6 km)
Comuna amb 101 abitants (2000)Sent Beninh
(7,4 km)
Comuna amb 459 abitants (2000)Sant Vidal
(7,4 km)

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son Vergedac, vès 1161, Verjazac en 1210, Verjezac en 1213, Veriazac en 1222, Vergezac en 1326, Veriesacum en 1370, Vergezat en 1401, Vergasac en 1408, Vergesacum en 1466, Verghasac en 1506 [2].
Segon Dauzat e Rostaing, segut per Joan Arçac, Vergesac ven delh nom gallic d'òme *Vergetius, inatestat, o Vergisius, ambelh sufixe -acum [3],[4].
Segon Xavier Delamarre, Vergesac ven delh nom gallic d'òme *Vergetios, inatestat (mas Vergios es atestat e *Verg + et + io- z-es celtic), emb la derivacion en -ācon. Verg- z-es a comparar amb l'irlandés ferg, « colera, furor, excitacion » [5].

Sent Remei (nom supausat)

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son Prior S. Remigii en 1235, S. Ramey en 1534, S. Remey en 1585, Mont-Pignon en 1793 [6].
I a dos sants que son sovent confonduts, Remedius, en latin, nom de mai d'un sant dels secles VIII-IX, e Remigius, nom de l'avesque de Rems que bategèt Clodovèu [7]. L'atestacion de 1235 z-es en favor de Remigius, mas i a un dobte.

Las fòrmas ancianas son Lo Teolyn en 1300, Lo Teuleynh en 1344, Mas del Teulenc en 1348, Locus de Tegulo vel Theulen en 1371, Teullenc en 1379, Lo Tiolenc en 1398, Mansus de Tieulenco en 1476, Capella fundata in domo de Teulenco ab honorem S. Christofori en 1496, Le Théolain alh secle XVII [8].
Segon Joan Arçac, lo nom z-es un derivat de tegula, « teula, teule ». Lo -g- intervocalic a despareissut lèu. Lo nom representa teula ambelh sufixe -inum [9].

Las fòrmas ancianas son Concorres en 1227, Villa de Concorres en 1261, Concourès en 1535 [10].
Segon Joan Arçac, lo nom z-es un derivat delh latin conca, « coquilha », ambelh sufixe doble -ori(um)-ensis e designava una val en fòrma de conca, de cròs [11]. Z-es una formacion anciana.

En 1789, Vergezac èra de de la província de Velai, de la subdelegacion e seneschauciá delh Puei de Velai. A l'espiritual, dependiá de la paròcha de Sent Remei (nom supausat) [2].
Per ordenança delh 13 de mai de 1818, lo chapluòc de comuna saguèt transferit de Sent Remei (nom supausat) a Vergesac; la chapela rurala de Vergesac, autorizada per decret delh 30 de setembre de 1807, prenguèt lo títol de sucursala a la plaça de la de Sent Remei, en vertut d'una autra ordenança delh 18 de mai de 1820 [2].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Jocelyne Faisandier    
març de 2008 2020 Jean-Pierre Tourette    
? 2008 Georges Coniasse    
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 430, totala: 442

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
751 507 825 882 736 805 816 802 798

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
834 823 817 826 844 836 900 789 821

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
844 795 790 772 714 683 662 576 555

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
503
461
415
389
391
405
429
433
434
442
2009 2010
431
441
428
440
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 507 abitants e la densitat èra de 24,96 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Vergezac».
  2. 2,0 2,1 et 2,2 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 292 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f341.image
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 706
  4. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 166
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 265, 310, 371
  6. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 260 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f309.image
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 626, a St-Remèze
  8. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 279 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f328.image
  9. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 191
  10. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 89 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f138.image
  11. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 179