Vejatz lo contengut

Saug

Aqueste article es redigit en auvernhat.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Saug
Saugues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Saug, País de la bèstia de Gavaudan.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 57′ 39″ N, 3° 32′ 53″ E
Superfícia 78,8 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 483 m
960 m
661 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc Gavaudan
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
431
Briude
Canton
4325
Gòrjas de l'Alèir-Gevaudan (chapluòc delh canton de Saug davant 2015)
Intercom
244301149
CC de las Ribas delh Naut Alèir
Cònsol Joël Plantin
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 701 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 825 ab.
Densitat 22,86 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43170
Còde INSEE 43234

Saug[1] (Saugues en francés) z-es una comuna gavaudanesa situada dins lo departament delh Naut Léger e la region Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe (region).

Perimètre delh territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

La prononciacion, relevada a La Clausa, près de Gresas, es [saw] [2]. Pasmens, pus alh nòrd, dins lo canton de Lanjac o lo de Pinòus, se ditz ['sawgə] [3].
Las fòrmas ancianas son Salga alh secle XII (cartulari de Pebrac), Ecclesia S. Mesardi de Salgue en 1259, Le Chastiau de Salgues en 1314, Curia Salguiacii en 1334, Castrum de Salge en 1343, Ecclesia B. Medardi de Salgues en 1365, Villa de salgue en 1377, La Gleiza de S.-Mezart de Salgue, en l'evesquat de Mende en Gavalda en 1396, La ville de Saulgue alh secle XV, Terra Salguarum en 1450, Villa Salguiaci en 1456, Castrum Salguiaci en 1450, Salvia vel Salices en 1675, Saugues-la Montagne en 1793 [4]. La prumèira fòrma sembla autentica. Las seguentas, que jamai manifèstan pas un monosillabe, fan supausar una varianta amb -e de sosten, Salgue, *Saugue, en francés e probablament en occitan. -S finala de la fòrma francesa es analogica.
Segon Dauzat e Rostaing, Saug ven delh gallic salico, « sause » [5].
Los Féniés supausan un nom germanic d'òme Saliga, amb -a [6]. Segon Xavier Delamarre, l'etime es salicā, de la socha indoeuropèa *salik-, « sause », qu'a tanben donat lo latin salix; lo sens seriá « los sauses » [7].
La prononciacion en una sillaba z-es probablament una innovacion locala, pueis que las comunas situadas pus luènh consèrvan l'articulacion medievala.

Cervèira èra una paròcha annèxa alh secle XVIII (mapa de Cassini).
I a un vialatge e un chastèl. La gleisa saguèt erigida en sucursala lo 21 de mai de 1826. Las fòrmas ancianas son : Cerveira en 1216, Serveira en 1241, Castrum de Serveyra (sans data), Le prieur de Serverye en 1516, Serveyras en 1539, Serveyres en 1574, Servières de Saugues en 1724 [8]. Cervèira z-es un tipe toponimic coneissut. Ven [se l'origina es antica...] delh latin cervaria, format de cervus, « cèrvi », ambelh sufixe -aria. Designa una forèst ont i a de cèrvis [9],[10].

Davant 1790, Saug èra la capitala delh Naut Gevaudan. La vila dependiá de la senhoriá de Mercuèr, èra fèu de l'aveschat de Mende. Mas alh secle XIV, los daufins d'Auvernhe, venguts senhors de Mercuèr, pretendèron que lo fèu moviá immediatament de la Corona e l'omenatgèron alh rei. La gleisa parochala, diocèsi de Mende e chapluòc d'archipreirat, èra delh vocable de Sant Mesard; l'avesque de Mende presentava a la cura [4].

Bèstia delh Gevaudan a Saugues

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista delhs cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Joël Plantin    
2014 2020 Michel Brun divèrs dreita conselhèir departamental
1998 2014 Paul Bastide    
març de 1989 1998 Mireille de Chirac    
1977 1989 Georges Vieilledent UDF mètge, conselhèir generau (1979-2004)
març de 1965 19 d'aost de 1976 (mòrt en foncions) Jean-Claude Simon RI deputat (1973-1976)
març de 1959 1965 Victor Dumas    
  1959      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra chapluòc delh canton de Saug; es ara delh canton de Gorges de l'Allier-Gévaudan (en francés), donc de las Gòrjas de l'Alèir-Gevaudan.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1801, totala: 1933

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
3 430 2 666 3 513 3 468 3 833 3 630 3 805 4 017 3 908

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
3 805 3 839 3 847 3 738 3 982 4 063 3 857 3 720 3 827

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
3 924 3 811 3 784 3 479 3 324 3 212 3 274 2 909 2 614

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
2 640
2 493
2 371
2 288
2 089
2 013
1 917
1 898
1 879
2 012
2009 2010
1 873
2 006
1 873
2 005
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1701 abitants e la densitat èra de 21,59 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Saug».
  2. enquèsta Sivadon, setembre de 2019
  3. observacions delh contributor
  4. 4,0 et 4,1 Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, p. 265 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f314.image
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 639, a Salice
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 187
  7. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 226, 364
  8. Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, p. 269 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f318.image
  9. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 163, a Cervière e p. 655, a Serverette
  10. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 373